Μπορεί όλα τα κακώς κείμενα αυτού του ιού να μας έχουν γονατίσει, αλλά η μουσική είναι ένας τρόπος διαφυγής από την πραγματικότητα. Οι ομορφότερες στιγμές, αλλά και οι πιο δύσκολες της ζωής μας, σημαδεύονται πάντα από κάποιο τραγούδι. Η μουσική είναι τρόπος έκφρασης, είναι η ανάλυση των συναισθημάτων μας, είναι η ίδια η ζωή.
Το Ηρώδειο, αυτός ο μεγαλοπρεπής και μυστικιστικός χώρος της τέχνης, άνοιξε τις πύλες του για να υποδεχθεί έναν συμφωνικό εορτασμό μουσικής. Ο μαέστρος Richard Sidwell και η υπέροχη ομάδα μουσικών από το Ηνωμένο Βασίλειο, ανέλαβαν να μας ξεναγήσουν στους δρόμους των Led Zeppelin. Μαζί τους σε αυτό το ταξίδι ήταν το Σύνολο Ποικίλης Μουσικής της Φιλαρμόνιας Ορχήστρας Αθηνών.
. Η φωνητική υπόσταση δόθηκε από τρεις πολύ χαρισματικούς τραγουδιστές.
Η γλυκιά φθινοπωρινή βραδιά, η Ακρόπολη που δέσποζε πίσω μας, ο ίδιος ο χώρος του Ηρωδείου που σου κόβει την ανάσα, η μουσική που έκανε τον γύρο των αισθήσεων, συντέλεσαν σε μια από τις πιο εντυπωσιακές βραδιές που έχουμε βιώσει.
Το να ακούς τη μουσική των θρυλικών Zep σε έναν τέτοιο χώρο, μόνο χαρά και ανατριχίλα μπορεί να προσφέρει. Η μουσική τους σημάδεψε ολόκληρες γενιές, μεγάλωσε γονείς, παιδιά και εγγόνια. Η συμφωνική ορχήστρα έδωσε τον καλύτερό της εαυτό για άλλη μια φορά, κάνοντας τη μουσική των Zeppelin να φωτίσει τον χώρο του Ηρωδείου. Αυτή η τεράστια ομάδα λαμπρών μουσικών έβαλε τη σφραγίδα της. Έδειξε στο κοινό τη δική της υπόσταση και ανέδειξε το μεγαλείο της μουσικής των Led Zeppelin.
Η συναυλία ξεκίνησε την προκαθορισμένη ώρα. Οι μουσικοί ανέβηκαν πρώτοι και πήραν τις θέσεις τους, το χειροκρότημα που έλαβαν πριν καν ξεκινήσουν ήταν ανατριχιαστικό. Σειρά είχε να ανέβει ο μαέστρος, αλλά εδώ είχαμε ένα ευτράπελο, καθώς το κοινό τελικά χειροκροτούσε τη διέλευση ενός κοριτσιού από το crew, που πήγε στον χώρο του μαέστρου για να ανάψει το φωτάκι στο αναλόγιο. Γελάσαμε και συνεχίσαμε να χειροκροτούμε, καθώς αμέσως μετά ο Richard Sidwell πέρασε στη θέση του. Αφού ανέβηκε στη σκηνή και η βρετανική μπάντα, είχε έρθει η ώρα να ξεκινήσει η συναυλία που περιμέναμε τόσους μήνες.
Το πρώτο τραγούδι μετά από το ορχηστρικό Overture ήταν το “Good Times, Bad Times”, όπου ανέβηκαν στη σκηνή οι Peter Eldridge και Jesse Smith. Τον Peter τον είχαμε θαυμάσει και στη περσινή sold-out επιτυχία του Queen Symhonic. Για όσους δεν ξέρουν την πορεία του, ο Eldridge ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές στο original Λονδρέζικο cast του “We Will Rock You”. Απίστευτη φωνάρα με ένα ροκ γρέζι που σκοτώνει. Δεν χρειάζεται να μιλήσω για τη σκηνική του παρουσία… Μετά βίας κρατιόμασταν στις θέσεις μας. Ας όψεται ο κορωνοιός… Ο Jesse, με μια φωνή που μοιάζει σχεδόν απόλυτα με αυτή του Robert Plant, ήταν στη καναδική μπάντα CAUTERIZE και έχει ερμηνεύσει Who και φυσικά Led Zeppelin. Εκρηκτικός στη σκηνή και με απίστευτο ταπεραμέντο. Πολύ καλή «μεταγραφή» στην ομάδα! H Mollie Marriott πήρε τη θέση της πίσω από το μικρόφωνο στο “Since I’ve Been Loving You”. Εξαιρετική χροιά και γλυκύτητα στη φωνή της. Το κορίτσι αυτό έχει μοιραστεί τη σκηνή με τον Robert Plant, σε μια συναυλία-εορτασμό των ογδοηκοστών γενεθλίων του μπασίστα Bill Wyman, του ιδρυτή των Rolling Stones, στα τέλη του 2016!
Οι τρεις ερμηνευτές, πέραν των μουσικών ικανοτήτων τους, είχαν και τη διάθεση πριν από κάθε τραγούδι να πουν και λίγα πράγματα γι’ αυτό. Έτσι, για να εντρυφήσουν και οι νεότερες γενιές που ήταν στο χώρο, αλλά να θυμηθούν και οι παλιότεροι. Στο αγαπημένο μου τραγούδι “Babe I’m Gonna Leave You”, ο Peter Eldridge έδωσε την καλύτερη performance της βραδιάς! Αισθαντικός, γνήσιος ροκάς και μέγιστος στην ερμηνεία, πραγματικά μας σάρωσε!
Κάπου στα μισά της βραδιάς, ο Jesse Smith έπιασε την κιθάρα με σκοπό να μας τραγουδήσει μαζί με τη Mollie ακουστικά ένα medley των τραγουδιών “I Can’t Quit You”, “You Shook Me”, “When The Levee Breaks”. Το καλώδιο της κιθάρας είχε άλλη διάθεση όμως. Ο Jesse δεν πτοήθηκε και αφού έγινε η απαραίτητη αλλαγή του τζαναμπέτικου καλωδίου, εκείνος και η Mollie μας μετέφεραν μαγικά πίσω στον χρόνο.
Φυσικά και δεν έμειναν απέξω οι μεγάλες επιτυχίες, “Dazed And Confused” και “Kashmir”, απλά είχαν επιλεχθεί για να «κλείσουν» αυτή την υπέροχη βραδιά. Μια τέτοια συναυλία δεν έμελλε να τελειώσει χωρίς encore και έτσι ορχήστρα, μπάντα, μαέστρος και τραγουδιστές επέστρεψαν για να κλείσουν δυναμικά τη βραδιά με “Rock And Roll” και “Whole Lotta Love”.
Δύο ώρες ασύγκριτης μουσικής πανδαισίας, καθηλωτικών ερμηνειών είχαν δυστυχώς τελειώσει, αλλά είχαμε γεμίσει μπαταρία, είχαμε ταξιδέψει, είχαμε αφήσει πίσω τους προηγούμενους μήνες και είχαμε αισθανθεί και πάλι ζωντανοί. Πολλά μπράβο σε όλους τους συμμετέχοντες για αυτή την επιτυχία και ευχόμαστε να τους δούμε σύντομα και με νέο rock project.
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου