mary zarakoviti

Οι The Bet, δημιουργήθηκαν τον Ιούλιο του 2010.  Το είδος της μουσικής τους; Power Soul.  Συνδυάζει το Motown Soul, το R n B, το Blues Rock με την ψυχεδέλεια των 70’s.    Από τον Νοέμβριο του 2010 έχουν κάνει μια σειρά εμφανίσεων σε διάφορα  live stages στην Αθήνα με πολύ καλές κριτικές από το κοινό που τα παρακολούθησε, ενώ τ ον Γενάρη του 2011 μπαίνουν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν ένα δείγμα του ρεπερτορίου τους ώστε να αποτυπώσουν και ηχητικά την ενέργεια και την δυναμική των ζωντανών τους εμφανίσεων.  Αποτέλεσμα; Μια ηχογράφηση που περιείχε την δική τους εκδοχή για το Who’ll pay reparations του Gil Scott Heron, η οποία  συμπεριλήφθηκε στη λίστα με τα “Hot” του Εν Λευκώ 87.7 και συνεχίζει να λαμβάνει airplay σε πολλά ραδιόφωνα της χώρας.    Συνεχίζουν τις ζωντανές τους εμφανίσεις κάνοντας και μια στάση στο δημοφιλές πρόγραμμα της κρατικής τηλεόρασης, Esctv. Από τις αρχές του 2012 ετοιμάζουν τον πρώτο τους δίσκο, με στόχο να ακολουθήσει την κυκλοφορία του πρώτου τους

Saints And Sinners, Backtrackin' 28-10-2012 Live @ Κύτταρο Club, Αθήνα   Είναι κάτι Κυριακές, που δε θέλεις να ξημερώσει.    Μια τέτοια Κυριακή ήταν και προχθές, σ'ένα κατάμεστο Κύτταρο, όταν μια μπάντα αγαπημένων φίλων έπαιξε με την ψυχή της ένα απίστευτο για τα ελληνικά δεδομένα tribute στους Whitesnake.    Το όνομα αυτής; Saints and Sinners, The Ultimate Whitesnake Tribute Band.    Η βραδιά ξεκίνησε κατά τις 8.30 με τους : Yannis "Fenderias" Papadantonakis: Guitar, vocals Mike Tzortzis : Lead Vocals, flute Kostas Kafousias : Bass, vocals Mike Drakakakis : Drums, backing vocals ... ή αλλιώς Backtrackin', tribute band Led Zeppelin, να ανεβαίνουν στη σκηνή για ένα 45λεπτο  με αγαπημένα τραγούδια των θρυλικών Led Zeppelin.    Μετά από ένα απαραίτητο μικρό διάλειμμα, επιτέλους  έρχεται η ώρα και  ανεβαίνουν στη σκηνή οι: Ηλίας Λογγινίδης, (η ψυχή των Spitfire): Guitars Μανόλης Τσίγκος ή αλλιώς ο γιατρός του πόνου, (Innerwish, Rock n Ro

"Ποτέ Μην Πας Στην Καζαμπλάνκα" Χιου Λόρι Εκδόσεις Opera      Ας πούμε ότι πρέπει να σπάσεις το χέρι κάποιου.      Αριστερό, δεξί, το ίδιο κάνει. Το ζήτημα είναι ότι πρέπει να του το σπάσεις. Γιατί αν δεν του το σπάσεις ...      Καλά, ούτε αυτό παίζει κανένα ρόλο. Ας πούμε μόνο ότι θα σου συμβούν χειρότερα πράγματα.      Το ερώτημά μου τώρα έχει ως εξής : θα το κάνεις σβέλτα - κραχ, ως συγνώμη, δεν το'θελα, κάτσε μια στιγμή να σε βοηθήσω, να σου περάσω έναν πρόχειρο νάρθηκα - ή θα την τραβήξεις τη δουλειά σε μάκρος, 8 λεπτά γεμάτα, αυξάνοντας λίγο λίγο την πίεση με κινήσεις ανεπαίσθητες, ώσπου να γίνει ο πόνος κάτι κόκκινο και πράσινο και καυτό και υγρό, και τελικά κάτι που θα ουρλιάζει ανυπόφορα;      Οκ, ναι. Φυσικα. Το σωστό, το μοναδικό σωστό, είναι να ξεμπερδεύεις μια ώρα αρχύτερα. Σπας το χέρι, τον μπουκώνεις ένα ποτηράκι, φέρεσαι σαν τίμιος και νομοταγής πολίτης. Άλλη απάντηση δεν υπάρχει. Εκτός. Εκτός, εκτός, εκτός ...      Έτσι ξεκι

Winter Crescent, τώρα το metal στο xbox;    Οι Winter Crescent δημιουργήθηκαν από τον Αλέξη Κτιστάκη το χειμώνα του 2000.  Τα επόμενα 8 χρόνια υπήρχαν αρκετές αλλαγές, όσον αναφορά τα μέλη της μπάντας.      Το 2008 βγήκε το τελικό σχήμα. Φωνητικά: Νίκος Σπυριδάκης Κιθάρες: Αλέξης Κτιστάκης Κιθάρες: Νίκος Τριαλώνης Μπάσο: Θάνος Σγουρίδης Τύμπανα: Γιώργος Κτιστάκης     Ξεκινούν αρκετές συναυλίες ανά την Ελλάδα, και το Μάιο του 2009 ηχογραφούν ένα demo cd, το “Battle Of Egos”, το οποίο περιείχε 7 τραγούδια, διάρκειας  35 λεπτών. Βραβεύτηκε  από το Ελληνικό Metal Hammer ως demo του μήνα στο τεύχος Σεπτεμβρίου του 2009 και με 85% στο Γερμανικό Rock Hard στο τεύχος Φεβρουαρίου. Επιπλέον, έλαβε πολύ καλές κριτικές σε διάφορα  E-zines και περιοδικά ανά τον κόσμο.    Στα τέλη του Σεπτέμβρη του 2009 οι Winter Crescent πραγματοποίησαν μια περιοδεία μαζί με άλλες 4 ελληνικές μπάντες και έπαιξαν ζωντανά σε 7 πόλεις (Ηράκλειο, Ρέθυμνο, Ιωάννινα, Κατερίνη, Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Αθήνα

Γυάλινος Κόσμος Γυάλινος Κόσμος του Tennesse Williams  για δεύτερη συνεχή χρονιά στο Θέατρο Δημήτρης Χόρν (Αμερικής 10, Κολωνάκι)     Ο Γυάλινος Κόσμος, ένα αυτοβιογραφικό έργο για πολλούς, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το Δεκέμβριο του 1944 στο Θέατρο Σιβίκ του Σικάγου και την επόμενη χρονιά το 1945 το Μάρτιο, στο Θέατρο Playhouse στη Νέα Υόρκη, όπου κέρδισε το  New York Drama Critics Circle Award. Τα πρόσωπα του έργου:    Αμάντα, αριστοκράτισσα του Νότου στα νιάτα της, αναμασά το ένδοξο  παρελθόν αποφεύγοντας να αντιμετωπίσει το παρόν. Καταπιεστική κ υπερβολική  διώχνει με την συμπεριφορά της τον σύζυγο και απομένει με τα δυο της παιδιά, Τομ και Λώρα.    Ο Τομ, επιβαρυμένος με τα έξοδα του σπιτιού, απογοητευμένος από την ζωή του και το μέλλον του ψάχνει τρόπους διαφυγής  στο σινεμά και την ποίηση και το αλκοόλ. Το έργο που παρακολουθούμε, είναι αναμνήσεις του Τομ, χρόνια  μετά, όταν έχει καταφέρει να φύγει κ αυτός από το σπίτι αφήνοντας μόνες την μητέρα του και