Κάθε Στιγμή Μετράει
της Τζενόβα Λίζα
Εκδόσεις Λιβάνη
της Τζενόβα Λίζα
Εκδόσεις Λιβάνη
Λυρικό όσο και τρομακτικό, τo μυθιστόρημα «Κάθε Στιγμή Μετράει» αποτελεί μια συγκινητική αλλά ρεαλιστική αποτύπωση της ζωής, μιας διακεκριμένης καθηγήτριας, η οποία μαθαίνει ότι πάσχει από Αλτσχάιμερ και συνειδητοποιεί στην πορεία ότι η αξία της δε μετριέται απλά από την ικανότητά της να θυμάται.
Η Άλις Χάουλαντ είναι περήφανη για τη ζωή που οικοδόμησε με σκληρή δουλειά. Στα πενήντα της είναι καθηγήτρια γνωστικής ψυχολογίας στο Χάρβαρντ και διεθνούς φήμης γλωσσολόγος, παντρεμένη με έναν επίσης φημισμένο βιολόγο, μητέρα τριών ενήλικων παιδιών. Όμως, όταν έρχεται αντιμέτωπη με ολοένα και συχνότερα περιστατικά αμνησίας και έντονο αποπροσανατολισμό, μια τραγική διάγνωση αλλάζει τη ζωή της – καθώς και τη σχέση της με την οικογένειά της και τον υπόλοιπο κόσμο – για πάντα.
Χίλιες φορές καλύτερα να είχε καρκίνο. Θα αντάλλαζε το Αλτσχάιμερ με τον καρκίνο χωρίς δεύτερη σκέψη. Ντράπηκε που ευχόταν κάτι τέτοιο, άλλωστε ήταν μια ανούσια ευχή, όμως, ακόμη κι έτσι, επέτρεψε στον εαυτό της να το φανταστεί.
Η νόσος Αλτσχάιμερ ήταν ένα ολότελα διαφορετικό θηρίο. Κανένα όπλο δεν ήταν ικανό να το σκοτώσει.
Αυτή τη στιγμή όσοι νοσούσαν από Αλτσχάιμερ βρίσκονταν αντιμέτωποι με την ίδια κατάληξη, είτε ήταν ογδόντα είτε πενήντα χρονών. Κι ενώ ένα φαλακρό κεφάλι και μια σταυρωτή κορδέλα θεωρούνταν σύμβολα θάρρους και ελπίδας, το σκάλωμα της ομιλίας και η σταδιακή εξαφάνιση των αναμνήσεων προμήνυαν νοητική αστάθεια και επικείμενη παράνοια. Οι καρκινοπαθείς μπορούσαν να προσβλέπουν στη στήριξη της κοινότητάς τους. Η Άλις αντιμετώπιζε τον παραγκωνισμό. Ακόμη και οι πλέον καλοπροαίρετοι και μορφωμένοι άνθρωποι είχαν την τάση να φοβούνται τους πνευματικά ασθενείς και να κρατούν τις αποστάσεις τους.
Δεν ήθελε να καταλήξει μια γυναίκα την οποία οι άνθρωποι απέφευγαν και φοβούνταν.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Λίζα Τζενόβα αποφοίτησε με άριστα από το Κολέγιο Μπέιτς. Είναι πτυχιούχος βιοψυχολογίας και κάτοχος διδακτορικού στη νευροεπιστήμη από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Ταξιδεύει σε ολόκληρο τον κόσμο και μιλά σε συνέδρια με θέμα τη νόσο Αλτσχάιμερ, τις τραυματικές εγκεφαλικές κακώσεις και τον αυτισμό.
Έχει εμφανιστεί στις εκπομπές Dr. Oz, The Diane Rehm Show, καθώς και στο CNN, το Fox News και το ραδιοφωνικό σταθμό Canada AM, έχει αρθρογραφήσει στην Chronicle, ενώ συμμετέχει και στο βραβευμένο με Emmy ντοκιμαντέρ To Not Fade Away.
Έχει γράψει επίσης τα μυθιστορήματα «Love Anthony» και «Left Neglected», τα οποία έχουν συμπεριληφθεί στη λίστα ευπωλήτων των New York Times.
Το «Κάθε Στιγμή Μετράει» (Still Alice) μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη με πρωταγωνιστές τη Τζούλιαν Μουρ (Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου), τον Άλεκ Μπόλντουιν και την Κρίστεν Στιούαρτ. Ζει με την οικογένειά της στη Μασαχουσέτη.
Η νόσος Αλτσχάιμερ είναι η πιο κοινή μορφή άνοιας. Είναι μια ασθένεια μη θεραπεύσιμη, εκφυλιστική και θανατηφόρα, η οποία περιγράφηκε αρχικά από το Γερμανό ψυχίατρο και νευροπαθολόγο Αλοΐσιο Αλτσχάιμερτο (εξ ού και το όνομα). Γενικά εντοπίζεται στους ανθρώπους πάνω από 65 ετών, αν και το λιγότερο συχνά, πρόωρο Αλτσχάιμερ μπορεί να εμφανιστεί πολύ νωρίτερα, ίσως και πριν τα 50, όπως στη περίπτωση της Άλις.
Σε όλη της τη ζωή μάζευε πληροφορίες, γνώσεις, αναμνήσεις για να νοιώσει τον ξεριζωμό τους από τη νόσο Αλτζχάιμερ. Αρνείται να αποδεχθεί το γεγονός, κάνει εξετάσεις κρυφά από την οικογένειά της ενώ συνεχίζει να βλέπει συμπτώματα της νόσου. Μάχεται να είναι ο άνθρωπος που γνώριζε, μάχεται να αποδείξει στους γύρω της ότι δεν είναι ανίκανη, γελοία. Μάχεται να προστατέψει τις αναμνήσεις της που τις θεωρεί το πιο πολύτιμο δώρο της ζωής.
Η μάχη είναι άνιση, η νόσος είναι επιθετική και η Άλις νοιώθει να χάνει τον εαυτό της. Τα μέλη της οικογένειας δυσκολεύονται να δουν τη σοβαρότητα της κατάστασης στην αρχή, η άρνηση είναι διάχυτη στις σελίδες του βιβλίου. Νοιώθεις το δικό τους αγώνα και τη ψυχική δύναμη που εκπέμπουν να είναι εκεί για τη μητέρα και σύζυγο.
Ίσως το πιο συναισθηματικά φορτισμένο βιβλίο που έχω διαβάσει μέχρι τώρα, μιλά για μια νόσο που έχουμε ακούσει πολλά, ίσως και να γνωρίζουμε κάποιους ανθρώπους που την έχουν, όμως ποτέ δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε τον αγώνα τους να κρατήσουν ζωντανό τον εαυτό τους. Μέσα από αυτό το βιβλίο θα βιώσουμε και εμείς τη ζωή τους, θα νοιώσουμε ένα κόμπο στο λαιμό και θα προσμένουμε μια άλλη κατάληξη που δυστυχώς δεν είναι ρεαλιστική.
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου