 | Data
Κυκλοφόρησε 2016
Format CD Είδος Ενημερώθηκε στιςΚυριακή, 19 Ιουνίου 2016 Είδος Heavy Metal Αριθμός δίσκων 1 Edition date 2016 Εταιρία Pitch Black Records |
Review
1. Awakening
2. Take To The Skies 3. Right Off The Bat 4. Young, Free, Lust 5. Hunter 6. Bad Girl 7. Master Your Destiny 8. Knightrider 9. Only The Brave 10. Her Eyes 11. Vengeful Spirit 12. Eternal Flame
Δεύτερο άλμπουμ για τους Crimson Fire, για μένα όμως είναι η πρώτη δουλειά τους που ακούω και πραγματικά εντυπωσιάστηκα.
Δυναμισμός, καταπέλτες και metal μαγκιά. Θα το πέρναγα σε κλασσικά ακούσματα πιο heavy metal από power. Δική μου όμως γνώμη ότι και βέβαια έχει ξύλο το άλμπουμ, αλλά το πάντρεμα που κατάφεραν τα παιδιά είναι πιο αρχέγονο και βάρβαρο metal. Η φωνή του Μπρίτσα πιάνει κάτι ψηλές που πολλοί θα ζήλευαν. Είναι μια όμορφη εμπειρία και μια ακόμα διαπίστωση πως η Ελλάδα έρχεται πανέτοιμη και μπορεί άνετα να κοντραριστεί με άλλες μπάντες του εξωτερικού. Ζωγραφίζουν τα παιδιά σε αυτό το άλμπουμ, εγγράφομαι εις το φαν κλαμπ άμεσα! Λάτρεψα το «Right Off The Bat», το «Young, Free, Lust», το «Bad Girl» για την ανεμελιά μιας άλλης εποχής και το τρελό κοπάνημα που σε παρασέρνει. Μετά περνάμε στα πιο power τραγούδια, το «Hunter», το «Master Your Destiny» και το απόλυτο «Knightrider», στο οποίο τα πάντα τρέχουν σαν σε αγώνα ταχύτητας. Kιθάρες, ντραμς παραδίνονται σε γρήγορους ρυθμούς και συναγωνίζονται με τη φωνή στα πιο ψηλά ανεβάσματα. Μπρουτάλικο το «Only The Brave». Σας ξεκαθάρισα, από όλα έχει ο μπαχτσές, μπαλάντα ή αλλιώς αγαποτράγουδο με συναίσθημα και χρώμα το «Her Eyes», αγριεμένο το «Vengeful Spirit» και το «Eternal Flame», τελευταίο του άλμπουμ, δένει τέλεια και σε αφήνει με την πιο δυνατή φωτεινή αίσθηση. Ψήνεστε για συνέντευξη το ξέρω... και γω άλλωστε σκέφτομαι να μάθω όσα περισσότερα μπορώ για αυτή τη μπαντάρα. Keep the fire burning λοιπόν και σύντομα θα τους ανακρίνω. Μαίρη Ζαρακοβίτη | |
Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος) Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει! Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.