mary zarakoviti

  Όταν ανακοινώθηκε πως οι Illusory ενώνουν τις δυνάμεις τους με τους Arrayan Path, η ελληνική μεταλλική κοινότητα σκίρτησε. Μία σπουδαία μπάντα από την Κύπρο, μία σπουδαία μπάντα από την Ελλάδα, μουσικοί που δουλεύουν συνέχεια, που προοδεύουν σταθερά, δίσκοι που έχουν κάνει τη διαφορά και ένα LiVE που υπόσχεται όλα αυτά που περιμένουν οι φίλοι του καλού ΜΕΤΑΛ στη χώρα μας. Το Σάββατο 10 Μαρτίου, το Remedy Live Club θα βάλει τα καλά του και θα υποδεχθεί μία διπλά μετωπική μελωδική επίθεση. Ήλθαμε σε επαφή με τους δύο τραγουδιστές, το Δημήτρη Θεοδώρου και το Νικόλα Λεπτό και μάθαμε από πρώτο χέρι τις λεπτομέρειες. Η συνέργεια στα μεταλλικότερά της. Διαβάστε την συνέντευξη στο  www.noizy.gr/Arrayan Path - Illusory

1. Steel And Silver 2. Warrior Queen 3. Outlive Them All 4. Hammerforged 5. Traitor's Gate 6. Salt City 7. Blades In The Night 8. The Conqueror's Oath        Ήρθαν από το Salt Lake City να μας πάρουν τα σώβρακα κυριολεκτικά! Το άλμπουμ της χρονιάς; Ναι! Αληθινό και ανόθευτο heavy metal! Έχω την «κακιά» συνήθεια να «βολτάρω» στο youtube, όπου έπεσα πάνω στο “Steel And Silver”. Τα εγκεφαλικά ήταν απανωτά. Τι τραγουδάρα είναι αυτή! Νέο άλμπουμ διάβασα και έστειλα ευθύς mail στον Andreas στη Metal Blade. Απάντησε άμεσα και ήλθε στα χέρια μου… Λοιπόν, το πιο μοναδικό ταξίδι στο χώρο του metal ξεκίνησε και δεν θέλω να σταματήσει ΠΟΤΕ! Διαβάστε το review:  www.noizy.gr/Visigoth

   Δυο υπέροχα παιδιά, ταλαντούχα, με ήθος. Με αγάπη για την υποκριτική. Ήταν μεγάλη μου τιμή που συνομίλησα μαζί τους. Αφορμή η παράσταση «Δείπνο Ηλιθίων» που σπάει ρεκόρ. Οι παραστάσεις είναι σχεδόν μόνιμα sold out.  Μια κωμωδία όπου τα φαινόμενα (και όχι μόνο) απατούν και ο ηλίθιος... δεν είναι ένας…   Θερμές ευχαριστίες στη Μαργαρίτα Δρούτσα που φρόντισε να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη. Διαβάστε τη συνέντευξη στο  www.noizy.gr

L. S. Hilton Domina Εκδόσεις Διόπτρα    Έργα τέχνης που αλλάζουν χέρια. Διώκτες και καταδιωκόμενοι σε τρελές πορείες. Μια γυναίκα που χειραγωγεί, κλέβει, παρασύρει, εξαπατά και σκοτώνει, βρίσκεται στο μέσο του κυκλώνα. Το να αλλάξεις όνομα και χώρα δεν σημαίνει ότι δεν θα σε βρουν. Όταν κινείσαι στο χώρο της τέχνης είναι πολύ εύκολο να πέσεις στα άτομα που προσπαθείς να αποφύγεις. Η Βενετία με τα υπέροχα χρώματα και τοπία δεν είναι ικανή να την κρατήσει. Το παρελθόν έρχεται αγέρωχο και ο τρόμος του θανάτου την κυριεύει. Υπάρχει ένας Caravaggio σε λινό, τον οποίο θέλει ένας Ρώσος ολιγάρχης με το όνομα Γερμόλοφ. Γιατί όμως το θέλει τόσο πολύ; Λειτουργεί με μεθοδικότητα και καταφέρνει να πλησιάσει εύκολα το θύμα του. Η πρώην σύζυγος του Ρώσου ρίχνει φως και τα ερωτηματικά βρίσκουν απαντήσεις. Η Ελίζαμπεθ/Τζούντιθ που βρίσκεται με το παραμύθι της διαλυμένο, προσπαθεί να αλλάξει τους όρους του «παιχνιδιού». Είναι εύκολο όμως να ξεφύγεις από την αλήθεια; Είναι εύκολο να γίνεις από

Μπαίνεις στο χώρο και στη σκηνή βρίσκεται ένα σεντόνι με διάσπαρτα τριαντάφυλλα πάνω του. Η βραδιά είναι αφιερωμένη στη Σονάτα του Σεληνόφωτος του Γιάννη Ρίτσου αλλά και στους Χαλίλ Γκιμπράν, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Είναι αφιερωμένη σε αυτούς που κυνηγήθηκαν για εκείνα που πίστευαν και έγραφαν. Μια πολυθρόνα σκεπασμένη με το σεντόνι «αναπνέει», η κίνηση είναι ανατριχιαστική, τα λιγοστά φώτα και ο καπνός λειτουργούν σαν ένα σώμα. Μια γυναίκα θυμάται, νοσταλγεί, περιμένει τη χαμένη αγάπη της. Η φθορά, ο έρωτας, η μοναξιά, η καταπίεση, η ελπίδα, ο θάνατος, όλα περιγράφονται ζοφερά μέσα από τις χορευτικές και υποκριτικές κινήσεις της ηρωίδας. Ο άνδρας, μια οπτασία, ίσως μια θύμηση, μια ανάγκη ή ένα φάντασμα που έρχεται και φεύγει. Στοιχειώνει το χώρο και την ψυχή της. Περιμένει τη λύτρωση σε όποια μορφή κι αν έρθει. Στο μονόλογο αυτό δεν έχουμε να κάνουμε με μια γυναίκα μεγάλης ηλικίας όπως στο πρωτότυπο, αλλά με μια νέα κοπέλα. Έναν άνθρωπο «θαμμένο» σε μνήμε

Με την Άννα δώσαμε ραντεβού την Πέμπτη στη πλατεία Κοραή για να μιλήσουμε για όλα. Διαβάζοντας το βιβλίο της «Ανδρών Εγχοιρίδιον», εντυπωσιάστηκα με τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα.  Να ένας άνθρωπος που είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος, βρε αδερφέ, που δεν χαϊδεύει τα αυτιά κανενός, που καταφέρνει με χιούμορ να θίξει τα κακώς κείμενα της γυναικείας πραγματικότητας. Οι τύποι ανδρών που περιγράφονται στο βιβλίο της Άννας είναι χαρακτηριστικά δείγματα προς αποφυγήν.  Ναι, θα ομολογήσω είμαστε ανισόρροπες, για τις γυναίκες μιλάω, έχουμε γερή δόση μαζοχισμού (που δεν χρειάζεται), κάνουμε στις σχέσεις τη μαμά (έχουν να ξέρετε, δεν χρειάζονται δεύτερη), προσπαθούμε να αλλάξουμε τον - όχι τον κόσμο δυστυχώς αλλά τον - άνδρα που μας έχει εντυπωσιάσει. Και ερωτώ. Γιατί, καλές μου, να πέφτουμε σε τέτοια ατοπήματα; Σκοπός του ανθρώπου είναι να ζει, να ερωτεύεται, να αγαπά, να μαθαίνει, δηλαδή πρέπει να μένουμε πάντα μετεξεταστέες; Όχι, απαντώ. Αν είσαι ολοκληρωμένος άνθρωπος ξέρεις τι θέλεις, ξ

 Φέτος είχε ιδιαίτερη σημασία για μένα η συναυλία των Iced Earth, καθώς παραμέρισα το τρακ μου και έκανα συνέντευξη με το Stu Block. Δεν τολμούσα άλλες φορές. Γιατί; Οι Iced Earth είναι για μένα από τις μπάντες που αγαπώ και σέβομαι. Ινδάλματα που φοβάσαι να ακουμπήσεις. Παίζουν μουσική με την ψυχάρα τους, λατρεύεις να τους βλέπεις στη σκηνή.  Κάθε συναυλία είναι και μια νέα μοναδική εμπειρία. Με αναμενόμενο άγχος αλλά και δέος μπήκαμε με την Εβελίνα το απόγευμα στα παρασκήνια του Fuzz.  Ο Stu μας υποδέχθηκε με χαμόγελο και η κουβέντα μας ξεκίνησε. Πολλές ευχαριστίες στη Birgit Luhmeyer της Century Media, η οποία φρόντισε να πραγματοποιηθεί αυτή εδώ η συνέντευξη. Κυκλοφορήσατε το τελευταίο σας άλμπουμ με τίτλο ‘Incorruptible’ (σ.σ. άφθαρτος). Γιατί αυτό; Τι σημαίνει για σας; Υπάρχουμε σαν μπάντα εδώ και τριάντα χρόνια. Δεν πρόκειται να αλλάξουμε στυλ μουσικής. Δεν πρόκειται να φθαρούμε. Στην αρχή είχαμε διαλέξει να πούμε το άλμπουμ “The Judas Goat”, αλλά με βάση την ιστορία

Έχετε θέματα ψυχαναγκαστικής συμπεριφοράς; Θέλετε ψυχανάλυση; Group therapy;  Όχι; Καλά, θα σας πιστέψω. Θέλετε να γελάσετε πάλι σαν παιδιά; Σας έχω λαβράκι! Τι; Ακόμα κάθεστε; Δεν κάνουμε δουλειά έτσι… Η ώρα λίγο μετά τις εννέα, το θέατρο κατάμεστο και ένας τύπος με ράστα (ξανθός, νταβραντισμένος) περνάει ανάμεσα από τους θεατές και ανεβαίνει στη σκηνή. Εκεί αναμένει σε κάτι καρέκλες ένας κύριος με αλλοπρόσαλλο πολύχρωμο ντύσιμο, κοιτάζοντας το ταμπλετάκι του. Συστήνονται. Ο ράσταman ονομάζεται Ομάρ Ταρίφ – Κώστας Σπυρόπουλος, Μπαοκτζής (πάψτε, έτσι προφέρεται), με μπλούζα να λέει «ΠΑΟΚ και ας μην… ποτέ». Σαλονικιός, κολλημένος, εκτός από τη μπάλα και με τους αριθμούς. Ο πολύχρωμος κύριος "Ζαν Λουί" Φώτης Μαυρίδης - Ζανό Ντάνιας (γαλλομαθής, με λεπτεπίλεπτο πνεύμα) αλλά… με ολόδικό του σύνδρομο να μπινελικώνει (ναι και αυτό έτσι προφέρεται) συνεχώς και αδιαλείπτως. Τι ζητούν αυτοί οι δύο εκεί; Μα το γιατρό! Έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους σε αυτόν για να τους λύσ