Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο κόσμος του Κούρτ Βαλάντερ Του Χένινγκ Μάνκελ

Ο κόσμος του Κούρτ Βαλάντερ
Του Χένινγκ Μάνκελ
Εκδόσεις Ψυχογιός
 
kurtvalanter01   Μια φθινοπωρινή μέρα του 2002 ο Κουρτ Βαλάντερ βρίσκει την ευκαιρία να πραγματοποιήσει ένα παλιό του όνειρο. Να μετακομίσει από το Ίσταντ σε ένα σπίτι στην επαρχία. Το όνειρο όμως γρήγορα μετατρέπεται σε εφιάλτη, όταν στον κήπο του σπιτιού ανακαλύπτει θαμμένο ένα πτώμα… κι ύστερα άλλο ένα.

   Η ιατροδικαστική έρευνα δείχνει πως τα πτώματα βρίσκονταν εκεί τουλάχιστον μισό αιώνα. Αλλά ποια ήταν αυτά τα άτομα; Και γιατί κανείς ποτέ δεν ανέφερε την εξαφάνισή τους;

   Ο Βαλάντερ και οι συνάδελφοί του θα ανατρέξουν στο παρελθόν για να λύσουν το γρίφο και θα έρθουν αντιμέτωποι με μια ανείπωτη τραγωδία, όπου οι ρόλοι θύτη και θύματος εναλλάσσονται συνεχώς.

   Για τους φανατικούς αναγνώστες του επιθεωρητή Βαλάντερ, το βιβλίο περιλαμβάνει παράρτημα με πολιτιστικές αναφορές, πρόσωπα και μέρη που έχουμε συναντήσει στα μυθιστορήματα της σειράς και συνθέτουν τον κόσμο του αγαπημένου ήρωα.
 
Και δυο λόγια από το συγγραφέα
 
kurtvalanter02   Ένα από τα ελάχιστα κοινά που έχουμε με το Βαλάντερ είναι ότι είμαστε συνομήλικοι. Όταν είσαι γύρω στα εξήντα, υπάρχουν ορισμένα πράγματα που βρίσκεις πάρα πολύ τρομακτικά. Ένα από αυτά είναι ότι έχεις πάρει λάθος αποφάσεις στη ζωή σου και τώρα είναι πολύ αργά για να τις αλλάξεις. Ένα άλλο είναι ότι αρχίζεις και σκέφτεσαι τη σωματική και πνευματική φθορά. Δε φοβάμαι καθόλου το θάνατο. Αυτό που πραγματικά με τρομάζει είναι να έρθει μια μέρα η σύζυγός μου, η Εύα, και να μου πει «Χένινγκ, έχεις αρχίσει να ξεχνάς».

   Είναι αλήθεια ότι δε συμπαθώ ιδιαιτέρως το Βαλάντερ. Πιστεύω όμως ότι οι περισσότεροι συγγραφείς θα συμφωνούσαν πως είναι πολύ πιο ενδιαφέρον να γράφεις για ένα άτομο που δε συμπαθείς. Είμαι βέβαιος ότι ο Σαίξπηρ χαιρόταν πολύ περισσότερο γράφοντας για τον Ιάγο απ’ ότι για τον Οθέλο. Αν γράφεις για κάποιον που αγαπάς, τι στο καλό μπορείς να πεις γι αυτόν; Είναι πολύ καλύτερα να υπάρχει κάτι ανάμεσα σ’ εσένα και τον κεντρικό χαρακτήρα που να σ’ εκνευρίζει. Για παράδειγμα, η συμπεριφορά του Βαλάντερ απέναντι στις γυναίκες δε μου αρέσει καθόλου. Νομίζω ότι εγώ τους φέρομαι πολύ καλύτερα. Εκείνος παραείναι απότομος…

   Μια ακόμα αστυνομική ιστορία εξελίσσεται στις σελίδες του βιβλίου με ήρωα το γνωστό και αγαπημένο μας επιθεωρητή. Ψάχνοντας να βρει ένα σπίτι στην εξοχή πέφτει πάνω σε ένα έγκλημα που είχε γίνει τον καιρό του πολέμου, με μηδαμινά στοιχεία προσπαθεί να βρει τον δολοφόνο.
 
   Δεν τα πάω καλά η αλήθεια είναι με τα αστυνομικά. Έπεσα έξω όμως με αυτό το βιβλίο. Μου άρεσε πάρα πολύ η δυναμική του. Γρήγορο, εύστροφο, περιπετειώδες. Ένα καλό ξεκίνημα για να ανακαλύψετε τον επιθεωρητή Βαλάντερ. Ένας αναγνωρισμένος συγγραφέας μας έχει συνηθίσει σε επιτυχίες, πολλά βιβλία του έχουν πάρει βραβεία και έχουν γίνει κινηματογραφικές ταινίες. Δεν ξέρω τι λέει ο κύριος Χένινγκ, εμένα μου αρέσει πολύ ο χαραχτήρας που έπλασε. Λίγο γκρινιάρης, φοβισμένος με την ηλικία του, αγαπά την δουλειά του και του είναι φανερά δύσκολο να την αφήσει και να συνταξιοδοτηθεί. Ακόμα έχει δύναμη και ενέργεια μέσα του για να μπει στα "καλά" της τρίτης ηλικίας. Απότομος λίγο στους τρόπους του, δυσκολεύεται στις συναναστροφές πόσο μάλλον να βρει σύζυγο, που του λέει η κόρη του.

   Ένα απολαυστικό αστυνομικό ανάγνωσμα για τους λάτρεις του είδους!
 
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Noizy.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Συνέντευξη με τους Spitfire στο noizy.gr

Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος)   Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει!   Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.

Η Διαδρομή

Η Διαδρομή Του Γιώργου Παπακωνσταντή Εκδόσεις Λιβάνη    Ο Άγγελος, ένας άνδρας σχετικά επιτυχημένος, όταν μαθαίνει ότι είναι σοβαρά άρρωστος και οι γιατροί του δίνουν τέσσερις με πέντε μήνες ζωής, αντί να προσπαθήσει να θεραπευτεί, φεύγει για ένα μοναχικό ταξίδι στην Ευρώπη, αλλά στην πραγματικότητα ξεκινά ένα ταξίδι μέσα του, στο παρελθόν και στις σκέψεις του, κάτω από την πίεση ότι η ζωή του τελειώνει.    Στο ταξίδι αυτό επανέρχονται και «συγκρούονται» ξανά οι δυο μεγάλες αγάπες της ζωής του, επαναφέροντας τα βασικά διλήμματα ανάμεσα στα πρέπει και στα θέλω.    «Η Διαδρομή» είναι μια περιπλάνηση ανάμεσα στους απολογισμούς της ζωής και στην καταλυτική επίδραση του έρωτα μπροστά στον χρόνο που τελειώνει. Μια αναδρομή σε σκέψεις, σχέσεις και συναισθήματα ενός ανθρώπου που προσπαθεί να δημιουργήσει καινούρια θέληση για ζωή.    Ένα ταξίδι στο παρελθόν για άντληση δύναμης για το μέλλον.  Ένα ταξίδι στην Ελπίδα. Λίγα λόγια για το συγγραφέα    Ο Γιώργος Παπακων

Sabaton, Accept, Twilight Force LiVE @ Piraeus 117 Academy

   Αυτό το live το περίμενα πολύ καιρό. Οι Sabaton είναι μια μπάντα που μας έχει κερδίσει με το πείσμα της, τη μεθοδικότητά της και την αγάπη της για την ιστορία και ιδιαίτερα για την ιστορία της χώρας μας. Όσο για τους Accept, τα λόγια φαντάζουν λίγα μπρος σε αυτούς τους θρύλους του metal. Όταν επισκέπτονται τη χώρα είναι για εμάς εθνική γιορτή. Μεγαλώσαμε μαζί τους, περπατήσαμε τα μονοπάτια της μουσικής τους, γαλουχηθήκαμε με τις μελωδίες τους. Τώρα για τους Twilight Force, ήτο για μένα διακαής πόθος να τους δω ζωντανά, να ανακαλύψω τη μουσική τους και να επιβεβαιώσω την αρχική μου γνώμη ότι αυτά τα παιδιά πατάνε σταθερά και κινούνται προς την κορυφή. Διαβάστε περισσότερα στο  noizy.gr