 | Data
Κυκλοφόρησε 2015
Format CD Είδος Ενημερώθηκε στιςΣάββατο, 05 Δεκεμβρίου 2015 Είδος Heavy Metal Αριθμός δίσκων 1 Edition date 2015 Εταιρία Pure Steel Records |
Review
1. We Bleed Metal
2. All Hail The King 3. Against All The Gods 4. Search Time For You 5. Don't Trust Tomorrow 6. I Am A Warrior 7. Evolution of Terror 8. The Last Ones Alive 9. Secrets Το λένε ξεκάθαρα οι άνθρωποι... We Bleed Metal! Απολύτως κατανοητό. Αλήθεια, τι φωνάρα η Leather Leone! Κάτι ανάμεσα στο "βασιλιά" Ronnie και στο Halford (και ναι, αυτό το είπα εγώ για γυναίκα). Δεν με έχετε ακούσει πολλές φορές να υμνώ γυναικείες φωνές διότι σε αυτό το χώρο είναι λίγες οι σωστές φωνές που μπορούν να "κουβαλήσουν" το βαρύ μεταλλικό φορτίο... Μας ματώνουν οι Chastain με ένα άλμπουμ κάργα μέταλ. Με επικές διαστάσεις και δυνατά καρφωτά φωνητικά θα σας πείσει όπως και μένα να το κατατάξετε στα καλύτερα άλμπουμ της φετινής χρονιάς. Με στίχους που σε διαλύουν. Τραγούδια για την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, τους θρησκευτικούς φανατικούς, τον πόλεμο και την Αποκάλυψη. Θέλετε δύναμη; Πάθος; Metal να τρέχει σαν το αίμα στο πάτωμα; Πολεμική διάθεση; Headbanging μέχρι τελική πτώσεως; Όλα τα έχει! Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτή η γυναίκα έχει τέτοιο εύρος φωνής και μια δυναμική να σε ανατριχιάζει. Ξεχώρισα το "We Bleed Metal", φυσικά διότι ο ρυθμός και οι στίχοι με τρελαίνουν. Το "All Hail The King" σπαρταράει αγριάδα και μελωδικότητα. Για τους απανταχού πολεμιστές προτείνω το "I Am A Warrior" και ετοιμαστείτε για πόλεμο! Γκαζώνει απίστευτα και οι κιθάρες κάνουν σαν παλαβές! Το "The Last Ones Alive"... εδώ ανατρίχιασα πραγματικά. Σου προσφέρει ένα απίστευτο δέος λίγο πριν ξεκινήσει να μπαρουτιάζει το τραγούδι ο ντράμερ και να σπέρνει metal σε όλο το χώρο. Αν πραγματικά ψάχνετε ένα άλμπουμ που θα σας αποδώσει τα μέγιστα, πετύχατε διάνα! Θα ανατρέψει ευχάριστα τα δεδομένα σας. Μαίρη Ζαρακοβίτη | |
Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος) Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει! Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.