 | Data
Κυκλοφόρησε 2015
Format CD Είδος Ενημερώθηκε στιςΣάββατο, 05 Δεκεμβρίου 2015 Είδος Classic Rock Αριθμός δίσκων 1 Edition date 2015 Εταιρία Napalm Records |
Review
1. Higher
2. Stargazer 3. Imperial Mind 4. Gotta Move 5. You're Too Late 6. Breakup 7. Bellevue Groove 8. Fast Love 9. Rock N Roll Shock 10. Brand New Ending 11. Keep Me Spinning
Έχω γυρίσει πίσω στο χρόνο; Στη χρυσή εποχή των Thin Lizzy και Rainbow; Όχι, όχι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο... Απλά έβαλα να παίξει το πρώτο άλμπουμ των Honeymoon Disease.
Το ύφος και η μουσική τους πραγματικά σε μεταφέρει πίσω στο χρόνο τόσο εύκολα, που αναρωτιέσαι αν έχεις πάει πραγματικά. Δεν είμαι φαν εκείνης της δεκαετίας, αλλά δεν μπορείς να μην συγκινηθείς με την τόσο άρτια δουλειά και την αναβίωση μιας εποχής που έδωσε τις μουσικές βάσεις για τα μετέπειτα χρόνια. Είμαι σίγουρη ότι ακόμα υπάρχουν πολλοί φαν εκείνης της εποχής που θα βρουν σε αυτό το άλμπουμ έναν ακόμα καλό λόγο να ροκάρουν! Τα παιδιά είναι και απίστευτοι μουσικοί και η Jenna έχει τη φωνή να αποδώσει την ένταση και το πάθος των τραγουδιών τέλεια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα το πάθεις το "Rock N Roll Shock".Λάτρεψα το "Gotta Move", τσαχπίνικο και ναζιάρικο. Το "Higher" ήρθε και απογείωσε τον κόσμο μου.Στο "You're Too Late" το μυαλό μου ταξίδεψε. Το "Breakup" μια γκαζιάρικη και νοσταλγική εμμονή. Οι Honeymoon Disease θα πρέπει να είναι υπερήφανοι για αυτό το άλμπουμ. Ταρακούνησαν τον Ροκ κόσμο και όχι μόνο. Σίγουρα θα μας απασχολήσουν αρκετά στο μέλλον. Άλλωστε έχουν στόφα για κορυφή. Θυμηθείτε το! Μαίρη Ζαρακοβίτη | |
Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος) Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει! Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.