23 & 24 Απριλίου 2016 @ Kyttaro
Το Wreck Festival είναι πλέον θεσμός, ένας θεσμός που αγκαλιάζει το εγχώριο Metal και το αναδεικνύει. Ο επαγγελματισμός των διοργανωτών και των μπαντών δίνει το παράδειγμα που πρέπει να ακολουθείται από όλες τις διοργανώσεις.
Διήμερος λοιπόν εορτασμός του Metal και θα ξεκινήσω φυσικά από τη πρώτη μέρα. Από νωρίς το απόγευμα άρχισε το Κύτταρο να γεμίζει δειλά-δειλά με τους πρώτους “Wreckers”.
Οι SimpleFast, μια παρέα thrashάδων, ανεβαίνει στη σκηνή γύρω στις 6:30 και αρχίζει να κοπανιέται ανελέητα. Παρόλο που με το εν λόγω είδος κρατάω αποστάσεις, τα παιδιά είναι πολύ καλά και μας μεταδίδουν άμεσα το πάθος τους. Εύκολα μας κέρδισαν και μουσικά και φωνητικά. Ήταν η πρώτη φορά που τους άκουσα και μου άρεσαν πολύ. Μπράβο, παίδες! Keep on Thrashing!
Παραδίδουν τη σκυτάλη στους AlphaState… Metal διοχετεύεται στα αυτιά μας (εδώ είμαστε που λένε), ωραία μπάντα με ορμή και θράσος. Aνέβηκε και απέδειξε ότι υπάρχουν δίπλα μας διαμαντάκια που θα πρέπει να δούμε και να ακούσουμε. Τρελά χωσίματα και απίστευτα φωνητικά.
Επόμενοι οι After Dusk, φάτσες τρελές, ωραία παιχτρόνια και όμορφες μουσικές. Ειλικρινά ντρέπομαι που δεν τους ήξερα, αλλά ποτέ δεν είναι αργά! Ενθουσίασαν το κοινό με το κράμα ψυχεδελικού Rock και Metal των πρώτων χρόνων.
Και περνάμε στη πρώτη μεγάλη έκπληξη της βραδιάς. Οι Lightfold είναι μια μπάντα με δυναμική, τα παιδιά είναι γνώστες του αντικειμένου, παθιασμένοι εραστές του Heavy Metal και πολύ επικοινωνιακοί στη σκηνή. Από τα πρώτα λεπτά άναψαν φωτιά στο Κύτταρο, θες οι χορογραφίες της Βιβής, θες η θεατράλε σκηνική τους παρουσία, θες το ντουέτο με την Πολύμνια που σάρωσε! Υποθέτω όλα μαζί ήταν που μας έδωσαν την εντύπωση ότι αυτό ήταν το καλύτερό τους live. Δεν θέλαμε με τίποτα να κατεβούν από τη σκηνή. Ανυπομονώ για το επόμενο live, τον Αύγουστο έμαθα θα γίνει, λεπτομέρειες θα δοθούν αργότερα.
Ώρα για τους Gravastar. Η σκηνή του Κυττάρου γεμίζει ξανά και οι νεαροί διαστημομέταλλερς μας χτυπούν κατά πρόσωπο. Τα visual είναι τουλάχιστον εξαιρετικά και ο τρόπος που παίζουν τα παιδιά εξαιρετικά ενδιαφέρων. Είναι πωρωμένοι, είναι παντού στο σανίδι και ο κόσμος από κάτω εκτιμά και συμπεριφέρεται ανάλογα. Σε δύο τραγούδια φιλοξένησαν και την κυρία Christine Ullorja και μας άφησαν εξαιρετικές εντυπώσεις. Πάμε να «δούμε» και τους headliner της πρώτης μέρα;
Null’O’Zero και ετοιμαστείτε για πολύ ξύλο! Τους θυμάστε που σάρωσαν πέρυσι; Φέτος ήταν ακόμα πιο καταιγιστικοί. Έπαιξαν δύο καινούργια τραγούδια, έδωσαν ένα φοβερό show και οι διασκευές που διάλεξαν… Μας ξετρέλαναν! “A Touch Of Evil “ και “Holy Wars” (σιγά μην σας πούμε και τα συγκροτήματα – δεν θα ‘στε καλά!) και η πρώτη μέρα του ηρωικού φεστιβάλ έφτανε διθυραμβικά στο τέλος της… Η Κυριακή είναι κοντά.
Δεύτερη μέρα. Ξεκίνημα με τους Black Sun στη σκηνή ακριβώς στις 6:30 (είναι Κυριακή, δεν είμαστε για καθυστερήσεις). Μπαίνουν δυναμικά και μας ξυπνάνε. Ε, μετά το Σαββατιάτικο περίπου επτάωρο, θέλουμε και εμείς κάτι να μας ταρακουνήσει. Τα καταφέρνουν άψογα και μας μεταφέρουν τη δύναμή τους.
Επόμενοι οι Achelous, με γερό φαν κλαμπ, πορωμένο, έδωσαν ρέστα επί σκηνής. Παρόλο που έπαιζαν με αναπληρωματικό ντράμερ, η εμφάνισή τους ήταν άψογη και επαγγελματική. Εύγε παιδιά και αναμένουμε τις νέες σας κινήσεις!
Τη σκυτάλη παίρνουν οι Sorrowful Winds, εδώ τα αίματα ξεκινάνε τον αναβρασμό. Με εντυπωσίασαν αρκετά. Η μουσική τους, κάτι από βία και μέταλλο με θεατρικές παρεμβάσεις, μαγνήτισε από την αρχή το κοινό. Μπαούλα, μάσκες, σπαθιά και κλειδιά επιστρατεύτηκαν για να βοηθήσουν τη μπάντα να απεικονίσει τα τραγούδια της. Έφαγα μεγάλη φλασιά διότι ο τραγουδιστής κάτι μου θύμιζε έντονα, ίσως το βάψιμο; Μπορεί, αλλά γυρνώντας σπίτι αναφώνησα Φλόκι! Όσοι έχουν δει Vikings θα συμφωνήσουν μαζί μου. Περάσαμε υπέροχα και περιμένουμε να μας εντυπωσιάσουν ξανά!
Και η ώρα φτάνει για τους Illusory να ανέβουν στη σκηνή και να την κατεδαφίσουν! Κάθε live τους είναι καλύτερο από το προηγούμενο, ο κόσμος τους επιφύλαξε θερμή υποδοχή. Στο πλάι της σκηνής ένας μπόμπιρας κοπανιόταν και τραγουδούσε όλους τους στίχους. Κάποια στιγμή στο “Pale Moonlight”, o Δημήτρης σταματάει και μας παρουσιάζει το μικρό φαν που είχε ξυρίσει το κεφαλάκι του έτσι ώστε να γράφει Illusory. Το λιγότερο που πάθαμε ήταν πλάκα, χειροκρότημα απίστευτο και ο μικρός μπόμπιρας τραγουδούσε για λίγο με το Δημήτρη (πρόσεχε, Μήτσο, έχεις αντίπαλο). Τα παιδιά μας παρουσίασαν και ένα τραγούδι από το επερχόμενο άλμπουμ (Polysyllabic), το “Polysyllabic Thoughts”… Να πω ότι ανυπομονώ; Να πω ότι έχουμε να ακούσουμε απίστευτα πράγματα από τους Illusory; E, θα το πω.. άλλωστε τελειώνει μαθαίνω.. οπότε κοντός ψαλμός… Μετά την μπομπιροέκπληξη, η ώρα είχε σαφώς περάσει και οι Illusory θα έπρεπε να κόψουν ένα τραγούδι για να βγει σωστά το πρόγραμμα. Έλα όμως που εμείς και ο stage manager είχαμε άλλη άποψη και πολύ δημοκρατικά επικρατήσαμε και απολαύσαμε δύο ακόμα τραγούδια. Εκπληκτικοί. Επικοινωνιακοί και παθιασμένοι, παρέδωσαν τη σκηνή στους Power Crue, τη μπάντα που ξεκίνησε πριν από πέντε χρόνια το Wreck Fest.
Θυμίστε μου λίγο... Κατέβηκε ο διάβολος στη Γη ένα πράμα; Ναι, κάπως έτσι… Οι Power Crue μας πιάσαν από τα μούτρα (κάτσε καλέ, δεν θέλω να την παραδώσω σου λέω... που να ακούσουν όμως αυτοί), μας πήραν τα μυαλά και τις ψυχές και στροβιλιστήκαμε στους άγριούς τους ήχους. Ωραίοι μουσικοί, καθάρια βαρβαρότητα, σκέτη απόλαυση.
Τελευταία μπάντα οι Fortress Under Siege. Μπούκαρε ο Ρουσσάκης και η παρέα του με πυγμή (εδώ θα αφήσω τα κοκαλάκια μου σκέφτηκα), μήδε ανάσα μας άφησαν να πάρουμε. Δεν έχω λόγια να περιγράψω το performance του Νικόλα. Άπιαστο όνειρο, παράδειγμα προς μίμηση. Μετά το τρίτο, αν θυμάμαι καλά, τραγούδι μας ανακοίνωσαν ότι η παρέα μεγαλώνει και αλλάζει. Προστέθηκε ο Τάσος Λάζαρης στις κιθάρες και με την αποχώρηση του Νίκου, προστέθηκε στη παρέα ο Μιχάλης Λίβας. Ο Νίκος παραχώρησε τη σκυτάλη στο Μιχάλη για να τον ξαναβρεί στο τελείωμα του σετ.
Άλλο ένα Wreck Fest είχε φτάσει στο τέλος του, μια ακόμα βραδιά ελληνικού metal που θα περάσει στην ιστορία.
Εις το επανιδείν!
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου