 | Data
Κυκλοφόρησε 2016
Format CD Είδος Ενημερώθηκε στιςΤετάρτη, 24 Αυγούστου 2016 Είδος Melodic Metal Αριθμός δίσκων 1 Edition date 2016 Εταιρία Narnia Songs |
Review
1. Reaching For The Top
2. I Still Believe 3. On The Highest Mountain 4. Thank You 5. One Way To The Promised Land 6. Messengers 7. Who Do You Follow? 8. Moving On 9. Set The World On Fire
Ξεπερνάει τις προσδοκίες μου αυτό το άλμπουμ. Είναι όλα όσα θα ήθελα από μια μπάντα που παίζει μελωδικό metal. Οι Narnia ξεδιπλώνονται σε αυτό το άλμπουμ και ειλικρινά σε καταγοητεύουν. Έχουν τη μουσική παιδεία να παραδώσουν μια τέλεια δουλειά από όλες τις απόψεις. Έχουν σκληρό ήχο αλλά μελωδικό, έχουν απίστευτα riffs αλλά και μια φωνάρα που σε καταδιώκει.
Δεν χρειάζονται τίποτα παρά τις ίδιες τους τις δυνάμεις για να φέρουν το καλύτερο αποτέλεσμα. Το άλμπουμ βγαίνει το Σεπτέμβριο σε Ευρώπη και Νότια Αμερική, αλλά εγώ το ακούω ένα μήνα τώρα και κρατιέμαι να μην στείλω πολύ νωρίς το κείμενο. Θέλετε καταιγισμό και power melodic θεωρίες; Πάρτε το «Reaching For The Top»! Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, με αυτό το άλμπουμ την έχουν πιάσει την κορυφή. Ροκάρουν και δεν θα σταματήσουν ΠΟΤΕ! Στο «I Still Believe» συνεχίζουν με ρυθμό δυνατό, πάθος, μελωδία και φωνητικά που σε παρασέρνουν σε εικόνες της φανταστικής λογοτεχνίας. Αν δεν έχετε περπατήσει «On The Highest Mountain», καιρός να το κάνετε μαζί με τους Narnia. Το ταξίδι θα είναι πανέμορφο και διδακτικό. «Let us declare freedom one for all»! Το «Thank You», είναι ένα απλό ευχαριστώ ως προς το τι μας δίνει ο Θεός και πως το περιγράφουν οι άνθρωποι γύρω μας, ένα τραγούδι - κατάθεση ψυχής, μελωδικό και μετά τα πρώτα λεπτά έρχεται η κιθάρα και οργιάζει, παραδίνεσαι σε έναν ξέφρενα παραπονιάρικο ήχο και σε μια ρημάδα μελωδία που δύσκολα θα ξεχάσεις. Έκρηξη και δυναμισμός στο «One Way To The Promised Land»! Εδώ πάλι το μυαλό μου πλανιέται σε φανταστικούς κόσμους, δεν ξέρω γιατί συνδέω τόσο εύκολα αυτή τη μουσική με τη φανταστική λογοτεχνία που αγαπώ, μου βγάζει εικόνες… Ίσως ο τρόπος που παίζουν, τόσο μελωδικά αλλά δυνατά παράλληλα, ίσως αυτό να είναι το κλειδί. Συνεχίζουν να κρατούν το ενδιαφέρον σου και στο «Messengers», πιο power από τα υπόλοιπα, πιο αισθαντικό αν θέλετε. Και περνάμε στο πιο αγαπημένο για μένα από αυτή τη δουλειά, το «Who Do You Follow?». Εδώ η φωνή, σαν κρυφή σειρήνα στο δρόμο του Οδυσσέα, σε παρασέρνει. Εδώ οι επιπτώσεις βέβαια είναι οι καλύτερες. Δεν έχεις κανένα φόβο να παρασυρθείς, ίσα ίσα που επιβάλλεται. Γκάζια και συνεχίζουμε στο «Moving On». Εδώ γράφεται, που λέμε, ιστορία. Εκπληκτικό, παθιασμένο, metal ρε παιδί μου και κάφτε τα όλα! Είπα όλα; Ε, όχι, διότι στο «Set The World On Fire», βάζουν μόνοι τους τη φωτιά… Πιστεύω ότι τα λόγια πραγματικά δείχνουν λίγα για να περιγράψω το «θαύμα» που βίωσα. Ακούστε το λοιπόν και εσείς και απολαύστε μια από τις δουλειές που θα σημαδέψουν το 2016. Καλή ακρόαση λοιπόν! Μαίρη Ζαρακοβίτη | |
Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος) Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει! Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.