mary zarakoviti

Στην «Αθηναϊκή Σκηνή Κάλβου – Καλαμπόκη» από τον περασμένο Νοέμβριο βρίσκεται σε εξέλιξη μια εξαιρετική ιδέα. Τέσσερις νέοι σκηνοθέτες, απόφοιτοι Ανώτερης Δραματικής Σχολής της Αθηναϊκής Σκηνής, παρουσιάζουν το ίδιο έργο, το «Ματωμένο Γάμο» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, έχοντας σαν όπλα διαφορετικές μεταφράσεις, τις οποίες επιμελήθηκε η Αλεξάνδρα Βουτζουράκη. Συν τοις άλλοις επιλέχθηκαν ένα από τα στοιχεία της φύσης για κάθε παράσταση και συγκεκριμένα αντικείμενα και χρώματα, διαφορετικά για την κάθε μια. Το επιτελείο της παράστασης αριθμεί τέσσερις ηθοποιούς, εκ των οποίων και σπουδαστές, όπως και απόφοιτους της Ανώτερης Δραματικής Σχολής της Αθηναϊκής Σκηνής.  Σκοπός αυτού του θεατρικού «παιχνιδιού» είναι να δημιουργηθούν τέσσερις εντελώς διαφορετικές αισθητικά και υφολογικά παραστάσεις, οι οποίες μέσα σε ένα χρονικό περιθώριο ενενήντα λεπτών θα εμβαθύνουν στο λόγο του ποιητή. Tο Noizy.gr βρέθηκε στην παράσταση που έχει ως στοιχείο της φύσης τη φωτιά και στη σκηνοθεσία έχει εμβαθύ

Πώς έγινε η προσέγγιση για το ρόλο; Ήρθε σε επαφή μαζί μου ο παραγωγός μας, ο κ. Τάγαρης. Με ενημέρωσε ότι η Θέμις Μαρσέλλου με ζητούσε. Είχαμε αρχίσει να ετοιμάζουμε κάτι στο θέατρο Ζίνα. Μίλησα με τη Θέμιδα, μου εξήγησε περί τίνος πρόκειται. Είχα ενδοιασμούς, καθώς μιούζικαλ από μιούζικαλ διαφέρει. Δεν ήξερα αν θα μπορούσα να ανταποκριθώ. Μου είχαν κάνει και παλαιότερα πρόταση, αλλά τελικά δεν συμμετείχα. Σε αυτή τη παράσταση λέω δυο τραγούδια και ήταν τελικά εύκολο να τα μάθω. Μου έστειλε η Θέμις κάποια στιγμιότυπα αλλά και video και αποφάσισα να το κάνω. Μπορεί το ρίσκο να ήταν μεγάλο, είναι η πρώτη φορά που κάνω μιούζικαλ, αλλά με ινγκριγκάρισε πάρα πολύ. Παίζει ρόλο η ποιότητα της παράστασης, του έργου, η αισθητική της και η λογική του συγγραφέα, που με ενδιαφέρει πάνω από όλα. Ο συγγραφέας έχει περάσει τη Matilda και σε ένα μεταφυσικό επίπεδο. Της δίνει την πολυτέλεια να έχει τηλεπάθεια. Άκρως συμβολικό μέσα στο έργο, θέλοντας να μας δείξει πως πρέπει να εμπιστευόμαστε τα παι

Γιατί επιλέξατε αυτό το έργο; Η Bryony Lavery είναι μια σημαντική θεατρική συγγραφέας. Είναι επηρεασμένη από το Αρχαίο Δράμα. Υπήρχε μια Αμερικάνα ψυχίατρος, η Dorothy Lewis, η οποία αγωνίστηκε και έβγαλε το πρώτο της βιβλίο περίπου την ίδια περίοδο που έβγαλε και η Lavery το ‘Frozen’. Για τη Dorothy, καθότι Αμερικάνα, ήταν πολύ δύσκολο να μιλήσει στη χώρα της γι’ αυτό, υπήρχε η θανατική ποινή, ενώ στην Αγγλία όχι. Αποφάσισε λοιπόν να αγωνιστεί για αυτό που λέμε ‘προλαμβάνω και όχι τιμωρώ’. Αγωνίστηκε για μια θεραπευτική, προληπτική κοινωνία και όχι μια ‘τιμωρητική’ κοινωνία. Ο αγώνας της ήταν πολύ σημαντικός, καθώς παιζόντουσαν ζωές. Ένα λάθος σήμαινε θανατική ποινή. Το έργο που είδατε είναι μια μεταλαμπάδευση της βίας.  Ένας δολοφόνος σε πρώτη φάση εμφανίζεται ως τέρας. Σκοτώνει κορίτσια, τα κακοποιεί σεξουαλικά και όταν συλλαμβάνεται, αυτή η ψυχίατρος έρχεται και μας δείχνει σιγά σιγά της αιτίες. Στην παράσταση υπάρχουν σαφείς αναφορές στην ιατρική και τη χημεία για την έλλει

Πώς έγινε η επιλογή αυτού του μονολόγου; Το διάλεξα γιατί μου άρεσε πάρα πολύ όταν το διάβασα. Είναι ένας μονόλογος που έχει μια φοβερή αλήθεια. Είναι απίστευτα ρεαλιστικός. Έχει στοιχεία που μπορεί να «πιάσει» όλους τους ανθρώπους. Δεν υπάρχει άνθρωπος που θα δει τη παράσταση, είτε άνδρας, είτε γυναίκα, είτε κάποιος με οικονομική επιφάνεια ή οποιασδήποτε κοινωνικής τάξης, που να μη βρει κάτι να ταυτιστεί σε αυτό το έργο. Ο χαρακτήρας που υποδύεστε είναι ένας Θεσσαλονικιός που μιλά για την πρώτη του αγάπη. Κυρίως αυτό είναι. Μιλά για ένα νεανικό έρωτα. Η κοπέλα τον παράτησε χωρίς να του εξηγήσει ποτέ το γιατί. Δεν το έχει ξεπεράσει. Το κουβαλάει μέσα του. Κάποια στιγμή, μετά από είκοσι χρόνια, το κορίτσι εμφανίζεται ξαφνικά. Με αφορμή αυτή την επανεμφάνιση κάνει μια αναδρομή, ένα ταμείο ζωής. Μέσα από μια άλλη πλέον οπτική γωνία, με αυτή την αναδρομή ανακαλύπτει ξανά όλες τις σχέσεις. Κυρίως τον έρωτα με την Έφη, αλλά και τις σχέσεις με το κοντινό του περιβάλλον. Με τους φίλους του

«Τα ραδίκια ανάποδα» και «Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς». Πολύ θανατικό βρε παιδιά… (γέλια) Θανάσης Κουρλαμπάς: Μιλούν για τη σχέση και την πάλη του ανθρώπου με το θάνατο. Βρίσκεις ουσίες για την ίδια τη ζωή. Δεν υπάρχει λόγος να συζητάς για το θάνατο. Ο θάνατος θα έρθει. Είναι το μόνο δεδομένο. Η ενασχόληση με το θάνατο είναι για να δεις πώς μπορείς να καλυτερέψεις τη ζωή σου, τη ζωή του διπλανού σου. Ο Γιώργος και εγώ έχουμε τη χαρά και την τιμή να υπηρετούμε ένα τέτοιο κείμενο σε διασκευή Κωνσταντίνας Νικολαΐδη. Είναι μια πασίγνωστη νουβέλα του Τολστόι. Γιώργος Γαλίτης: Έγινε μια σπουδαία μετάφραση και πάνω σε αυτή η Κωνσταντίνα δούλεψε και το έκανε θεατρικό. Η επιλογή της είναι να υπάρχουν αφηγητές για να μην χαθεί η αφήγηση του Τολστόι. Στο θεατρικό έχεις το διάλογο, αλλά χωρίς την αφήγηση χάνονται αυτά που μόνο ένας λογοτέχνης μπορεί να δώσει. Θανάσης: Χρειαστήκαμε το διπλό ρόλο του αφηγητή για να μιλήσουμε ως Τολστόι. Σε αυτό το έργο με το Γιώργο κάνουμε δεκαοκτώ χαρακτήρες. Ι