Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ανταπόκριση εξαιρετικής παράστασης: Η κυρία Κούλα


Το βιβλίο «Η κυρία Κούλα» είναι το πιο πολυμεταφρασμένο έργο του μεγάλου δημιουργού. Πρόκειται για μια νουβέλα που προκάλεσε αίσθηση, καθώς μιλούσε για την ερωτική σχέση μιας ώριμης κυρίας με ένα νεαρό φοιτητή. Θα μου πείτε τώρα, δεν μας λες κάτι νέο, κοπελιά και θα σας απαντήσω πως είναι τελείως διαφορετικό να ακούς φήμες και άλλο να διαβάζεις για αυτό. Όμως μπήκαμε ποτέ στη ψυχοσύνθεση αυτών των ηρώων; Ήταν κάτι εφήμερο και απλά σαρκικό ή οι αιτίες αυτού του παράνομου δεσμού πηγάζουν πιο πέρα από τις πρώτες εικόνες που έχουμε στο μυαλό μας; Υπάρχει ηλικιακή ταμπέλα όταν δύο άνθρωποι αισθάνονται τόσο κοντά;

Στο θέατρο Αλκμήνη φέτος η Έλενα Μαρσίδου και ο Βασίλης Τριανταφύλλου δίνουν σάρκα και οστά, αλλά και υπόσταση, σε αυτούς τους δύο χαρακτήρες. Μέσα σε ένα λιτό άλλα πλήρως λειτουργικό σκηνικό ξετυλίγεται μια ιστορία που μπορεί και να μην έχει happy end. Ο Μίμης, φοιτητής με τη ζωή μπροστά του και την ανεμελιά της νιότης σημαία. Η Κούλα εργάζεται στην εφορία, είναι παντρεμένη και έχει αποκτήσει ένα κοριτσάκι. Με το Μίμη βρίσκονται καθημερινά να κάνουν την ίδια διαδρομή. Δυο ξένοι που ενώνονται μέσα από τη μοναξιά ενός δρομολογίου. Η Κούλα μέσα σε ένα αντισυμβατικό γάμο που θα έπρεπε να τελειώσει πριν καν ξεκινήσει, μαγνητίζεται σιγά σιγά από το Μίμη. Ξεκινούν δειλά δειλά με κάποιες κοινότυπες συζητήσεις και φτάνουν μέχρι το πρώτο ραντεβού. Ο έρωτάς τους θυελλώδης αλλά οι φόβοι και οι ανασφάλειες δεν τους αφήνουν να το χαρούν. Τα θέλω συγκρούονται με τα πρέπει και η Κούλα με τον Μίμη προσπαθούν να ισορροπήσουν στα τεντωμένα σχοινιά μιας κοινωνίας που αδυνατεί να αντιληφθεί το αυτονόητο. Οι καρδιές δεν έχουν ηλικία. Τα συναισθήματα δεν μιλούν με αριθμούς. Αυτά που νοιώθουν όμως δεν είναι ικανά να τους κρατήσουν.

Διαβάστε περισσότερα στο www.noizy.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Συνέντευξη με τους Spitfire στο noizy.gr

Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος)   Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει!   Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.

Η Διαδρομή

Η Διαδρομή Του Γιώργου Παπακωνσταντή Εκδόσεις Λιβάνη    Ο Άγγελος, ένας άνδρας σχετικά επιτυχημένος, όταν μαθαίνει ότι είναι σοβαρά άρρωστος και οι γιατροί του δίνουν τέσσερις με πέντε μήνες ζωής, αντί να προσπαθήσει να θεραπευτεί, φεύγει για ένα μοναχικό ταξίδι στην Ευρώπη, αλλά στην πραγματικότητα ξεκινά ένα ταξίδι μέσα του, στο παρελθόν και στις σκέψεις του, κάτω από την πίεση ότι η ζωή του τελειώνει.    Στο ταξίδι αυτό επανέρχονται και «συγκρούονται» ξανά οι δυο μεγάλες αγάπες της ζωής του, επαναφέροντας τα βασικά διλήμματα ανάμεσα στα πρέπει και στα θέλω.    «Η Διαδρομή» είναι μια περιπλάνηση ανάμεσα στους απολογισμούς της ζωής και στην καταλυτική επίδραση του έρωτα μπροστά στον χρόνο που τελειώνει. Μια αναδρομή σε σκέψεις, σχέσεις και συναισθήματα ενός ανθρώπου που προσπαθεί να δημιουργήσει καινούρια θέληση για ζωή.    Ένα ταξίδι στο παρελθόν για άντληση δύναμης για το μέλλον.  Ένα ταξίδι στην Ελπίδα. Λίγα λόγια για το συγγραφέα    Ο Γιώργος Παπακων

Sabaton, Accept, Twilight Force LiVE @ Piraeus 117 Academy

   Αυτό το live το περίμενα πολύ καιρό. Οι Sabaton είναι μια μπάντα που μας έχει κερδίσει με το πείσμα της, τη μεθοδικότητά της και την αγάπη της για την ιστορία και ιδιαίτερα για την ιστορία της χώρας μας. Όσο για τους Accept, τα λόγια φαντάζουν λίγα μπρος σε αυτούς τους θρύλους του metal. Όταν επισκέπτονται τη χώρα είναι για εμάς εθνική γιορτή. Μεγαλώσαμε μαζί τους, περπατήσαμε τα μονοπάτια της μουσικής τους, γαλουχηθήκαμε με τις μελωδίες τους. Τώρα για τους Twilight Force, ήτο για μένα διακαής πόθος να τους δω ζωντανά, να ανακαλύψω τη μουσική τους και να επιβεβαιώσω την αρχική μου γνώμη ότι αυτά τα παιδιά πατάνε σταθερά και κινούνται προς την κορυφή. Διαβάστε περισσότερα στο  noizy.gr