Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Βρεθήκαμε στο Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος - Η Λεονί εν αναμονή

 Στην ταράτσα του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος πήρε σάρκα και οστά το έργο του Ζωρζ Φεντώ «Η Λεονί εν αναμονή». Η νεαρή Λεονί (Παρασκευή Δουρουκλάκη) είναι οκτώ μηνών έγκυος, αλλά το μωρό είναι από ό,τι φαίνεται ασυγκράτητο και δίνει ρεσιτάλ πόνου στη μαμά του για να βγει στον κόσμο. Οι εν λόγω πόνοι την κάνουν… λίγο επιθετική να το πω; Λίγο εριστική; Λίγο κακότροπη; Η ουσία είναι πως έχει αλλάξει τους λαμπτήρες στον Τουντού (Κλέαρχος Παπαγεωργίου), που στηρίζει τη σύζυγό του, υπομένοντας και αναμένοντας τον ή την διάδοχο. Η υπηρέτρια (Ανούς Μπογοσιάν), μια κατηγορία μόνη της, είναι εκεί για να φέρνει εις πέρας ό,τι της ζητήσουν τα αφεντικά της.


   Ο κόμης (Αλέξανδρος Βάρθης) και η κόμισσα Ντε Σαμπρινέ (Ρένα Κυπριώτη) θα καταφτάσουν για να φροντίσουν τη νεαρή κορούλα τους στην τόσο σημαντική στιγμή της ζωής της. Η αλήθεια είναι ότι δεν συμπαθούν τον Τουντού και του συμπεριφέρονται άκομψα αρκετές φορές. Εκείνος καταπίνει τις μικροπροσβολές για χάρη της καλής του. Στο σπίτι καταφτάνει και η κυρία Βιρτυέλ (Χρήστος Σταθούσης), η μαία που θα βοηθήσει την επίτοκο να φέρει στον κόσμο το μικρό βλαστάρι της. Είναι τσαούσα, έχει ταπεραμέντο αλλά και άποψη. Απαιτεί λες και είναι αφέντης, σόρρυ, αφέντρα του σπιτιού. Ο καημένος κύριος Τουντού συνεχίζει να υπομένει όλον αυτόν τον παραλογισμό μέχρι…
 
leoni2214

   Το απίθανο έργο του Φεντώ, μέσα από τις σπαρταριστές σκηνοθετικές πινελιές του Τάσου Πυργιέρη, κατάφερε να μας προσφέρει γάργαρο γέλιο μετά δακρύων. Δεν ήταν λίγες οι στιγμές που ακουστήκαμε ίσως μέχρι και την πλατεία Κολωνακίου. Ο τρόπος που οι ηθοποιοί χειρίζονταν τους ρόλους ήταν εξαιρετικός, ενώ υπήρξε φάρσα μέσα στη φάρσα. Δεν θα κάνω spoiler, πρέπει να το βιώσετε όλο αυτό χωρίς να ξέρετε τι να περιμένετε.

   Λάτρεψα τον Χρήστο Σταθούση στο ρόλο της μαίας. Το μπρίο του και ο τρόπος που στροβίλιζε τόσο κωμικά τον χαρακτήρα του έκαναν τη διαφορά. Η Ανούς Μπογοσιάν, πολυτάλαντη, καθαρά κωμική ηθοποιός, έβγαζε γέλιο σε ό,τι και αν έκανε. Από την έναρξη έως το τέλος της παράστασης είχε σημεία κλειδιά ώστε να δώσει όλη την κωμική δραματουργία στο κοινό. Εξαιρετικό και το ζεύγος Τουντού, η Παρασκευή Δουρουκλάκη και ο Κλέαρχος Παπαγεωργίου. Ακροβατούσαν τόσο λεπτεπίλεπτα στους ρόλους τους. Η Ρένα Κυπριώτη και ο Αλέξανδρος Βάρθης ήταν το αλατοπίπερο της παράστασης, αφού ενεργούσαν καταλυτικά στις σκηνές, δίνοντας έμφαση και τεντώνοντας τον παραλογισμό των σκηνών.

   Σας προτείνω να δείτε αυτή την υπέροχη παράσταση και να νοιώσετε ανάλαφροι από το γέλιο που προσφέρει.

https://www.noizy.gr/cinema-theatre/theatre-reviews/galliko-institoyto-ellados-i-leoni-en-anamoni

 
leoni2215


ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Μετάφραση: Γιάννης Θηβαίος
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Τάσος Πυργιέρης
Σκηνικά-κοστούμια: Ελίνα Δράκου
Σχεδιασμός φωτισμών: Μαριέττα Παυλάκη
Σύμβουλος δραματουργίας: Ελένη Γκίνη
Μουσική επιμέλεια: Νίκος Τσαούσης
Βοηθός σκηνοθέτη: Μάκης Νάνος
Βοηθός ενδυματολόγου: Κλεάνθης Πάγκαλος
Εκτέλεση κοστουμιών: Βασιλική Τσιλιγκρού
Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Λεπούρης
Δ/νση φωτογραφίας/τρέιλερ: Γιώργος Δασκαλόπουλος
Επικοινωνία : Ευαγγελία Σκρομπόλα
Make-up: Σοφία Καραθανάση
Hair : Ξένια Μουτέν
Νομικός σύμβουλος: Δημήτρης Καλοχαιρέτης
Διεύθυνση παραγωγής: Κώστας Δελακούρας
Oργάνωση Παραγωγής: Νίκος Τσιαούσης
Παραγωγή: Ομάδα Πλάνη & Boiling Point

Ηθοποιοί
Κόμης Ντε Σαμπρινέ: Αλέξανδρος Βάρθης
Κόμισσα Ντε Σαμπρινέ: Ρένα Κυπριώτη
Λεονί: Παρασκεύη Δουρουκλάκη
Τουντού, σύζυγος Λεονί: Κλέαρχος Παπαγεωργίου
Κυρία Βιρτυέλ, μαία: Χρήστος Σταθούσης
Kλεμάνς, υπηρέτρια: Ανούς Μπογοσιάν
 
leoni2216
 
  • Η μετάφραση του έργου πραγματοποιήθηκε μετά από ανάθεση στο Γιάννη Θηβαίο το 2020 και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΟΤΑΝ.
 
Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού και με την ευγενική υποστήριξη του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού και του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος
 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Συνέντευξη με τους Spitfire στο noizy.gr

Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος)   Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει!   Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.

Η Διαδρομή

Η Διαδρομή Του Γιώργου Παπακωνσταντή Εκδόσεις Λιβάνη    Ο Άγγελος, ένας άνδρας σχετικά επιτυχημένος, όταν μαθαίνει ότι είναι σοβαρά άρρωστος και οι γιατροί του δίνουν τέσσερις με πέντε μήνες ζωής, αντί να προσπαθήσει να θεραπευτεί, φεύγει για ένα μοναχικό ταξίδι στην Ευρώπη, αλλά στην πραγματικότητα ξεκινά ένα ταξίδι μέσα του, στο παρελθόν και στις σκέψεις του, κάτω από την πίεση ότι η ζωή του τελειώνει.    Στο ταξίδι αυτό επανέρχονται και «συγκρούονται» ξανά οι δυο μεγάλες αγάπες της ζωής του, επαναφέροντας τα βασικά διλήμματα ανάμεσα στα πρέπει και στα θέλω.    «Η Διαδρομή» είναι μια περιπλάνηση ανάμεσα στους απολογισμούς της ζωής και στην καταλυτική επίδραση του έρωτα μπροστά στον χρόνο που τελειώνει. Μια αναδρομή σε σκέψεις, σχέσεις και συναισθήματα ενός ανθρώπου που προσπαθεί να δημιουργήσει καινούρια θέληση για ζωή.    Ένα ταξίδι στο παρελθόν για άντληση δύναμης για το μέλλον.  Ένα ταξίδι στην Ελπίδα. Λίγα λόγια για το συγγραφέα    Ο Γιώργος Παπακων

Sabaton, Accept, Twilight Force LiVE @ Piraeus 117 Academy

   Αυτό το live το περίμενα πολύ καιρό. Οι Sabaton είναι μια μπάντα που μας έχει κερδίσει με το πείσμα της, τη μεθοδικότητά της και την αγάπη της για την ιστορία και ιδιαίτερα για την ιστορία της χώρας μας. Όσο για τους Accept, τα λόγια φαντάζουν λίγα μπρος σε αυτούς τους θρύλους του metal. Όταν επισκέπτονται τη χώρα είναι για εμάς εθνική γιορτή. Μεγαλώσαμε μαζί τους, περπατήσαμε τα μονοπάτια της μουσικής τους, γαλουχηθήκαμε με τις μελωδίες τους. Τώρα για τους Twilight Force, ήτο για μένα διακαής πόθος να τους δω ζωντανά, να ανακαλύψω τη μουσική τους και να επιβεβαιώσω την αρχική μου γνώμη ότι αυτά τα παιδιά πατάνε σταθερά και κινούνται προς την κορυφή. Διαβάστε περισσότερα στο  noizy.gr