 | Data
Κυκλοφόρησε 2016
Format CD Είδος Ενημερώθηκε στιςΤετάρτη, 13 Ιουλίου 2016 Είδος Heavy Metal Αριθμός δίσκων 1 Edition date 2016 Εταιρία Massacre Records |
Review
1. Time For A Change
2. One World At A Time 3. Be King Or Be Killed 4. Let There Be Fire 5. Hic Sunt Leones 6. Wrong Side Of Sanity 7. Feathers To A Bird 8. Warmlight 9. I’ve Chosen My Poison 10. Once Were Immortal 11. Full Circle
Αν δεν το έχετε καταλάβει, είναι καιρός για αλλαγές! Οι Highlord το οσμίστηκαν και σε αυτό το άλμπουμ μας κατατροπώνουν. Τι φωνή, ρε παιδιά, γάργαρο νερό! Τι παίξιμο!
Καλά, θα τα πάρω από την αρχή. Έρχεται mail από τη Massacre με το video των Highlord από το επερχόμενο άλμπουμ «Hic Sunt Leones» ή αλλιώς «Here Are Lions». Ήταν η αρχή του τέλους! Το «One World At A Time» απλά με καθήλωσε! Ήθελα να ακούσω όλη τη δουλειά. Είχα ενθουσιαστεί με τη μουσική, τα τσαχπίνικα σόλα και τα φωνητικά. Πέρασαν πολλά, όπως όλες οι καθωσπρέπει μπάντες, αλλά αυτό τους έδωσε και τη δύναμη να μεταλλιάζουν σαν παλαβοί. Ένα κράμα δύναμης, με πινελιές heavy, μελωδικές και growl φωνές, με σταθερότητα και όμορφες εικόνες. Ακούγοντας το άλμπουμ βιώνεις μια εμπειρία από τις λίγες. Έχουν μια κλασσική πολυπλοκότητα αλλά και μια ανεμελιά που σε μαγνητίζει. Τιθασεύουν το power, εντρυφούν στο συμφωνικό, παθιάζουν στα ψηλά φωνητικά και αγριεύουν όπου και όποτε χρειάζεται. Ξεχώρισα πρώτο και καλύτερο το «One World At A Time», το «Be King Or Be Killed» και το «Let There Be Fire» σαν τα πιο δυναμικά του άλμπουμ. Τα «Wrong Side Of Sanity» το «Once Were Immortal» τα θεωρώ ως τα πιο μελωδικά του άλμπουμ. Η απόλυτη μπαλάντα «Feathers To A Bird» θα σας αφήσει με τις ομορφότερες εντυπώσεις. Άλλο ένα άλμπουμ που πρέπει να έχετε στη δισκοθήκη σας. Καλή ακρόαση λοιπόν! | |
Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος) Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει! Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.