 | Data
Κυκλοφόρησε 2016
Format CD Είδος Ενημερώθηκε στιςΤρίτη, 19 Ιουλίου 2016 Είδος Heavy Metal Αριθμός δίσκων 1 Edition date 2016 Εταιρία Pure Legend Records |
Review
1. Bleed
2. Vengeance 3. Praetor Sorrow 4. Ravengod 5. The Excorcist 6. Land Of The Midnight Sun 7. Awaiting The End 8. I Sufficate Of Anger 9. Art Of Hunting 10. Battle Of The Mind 11. Death By Fire 12. Vallfaerd Τill Asgaard
Πέντε χρόνια πέρασαν από την προηγούμενή τους δουλειά και με αυτό το άλμπουμ έχουν έρθει να κλέψουν τις καρδιές μας. Απ’ όλα έχει ο μπαχτσές! Power, Death, Heavy και Scandinavian Folk music.
Όχι βρε, κανέναν δεν αφήνουν παραπονεμένο, ίσα ίσα που σας παρασύρουν σε ένα θεότρελο παιχνίδι μουσικής περιπέτειας. Με οδηγό τα τραγούδια, περνάτε σαράντα εννιά αλησμόνητα λεπτά. Πάμε στο πρώτο ταξιδιάρικο, το «Bleed». Ματώστε άφοβα, χτυπηθείτε με την ψυχή σας και αφήστε το βαμπίρ να πάρει μεζέ. Επόμενο το εκδικητικό «Vengeance». Άγριο, θολεμένο και με death φωνητικά να παλεύουν με τα μελωδικά. Επόμενος σταθμός το «Praetor Sorrow». Δυνατό και γεμάτο heavy τσαχπινιά. Μετά σειρά έχει το αγαπημένο «Ravengod»… στην αρχή μελωδικό νομίζεις ότι είναι μπαλάντα, αυτό μέχρι να πιάσει τα γκάζια τα ανατρεπτικά και να σε τσακίσει. Στο «The Excorcist» παλεύεις με την παράνοια και τη βαρβαρότητα. Έχει ρυθμό σαγηνευτικό, φωνητικά ακραία και όμως το αποτέλεσμα που βγαίνει στα αυτιά σου αγγίζει την τελειότητα. Ξεκινάει το «Land Of The Midnight Sun» και βρίσκεσαι μέσα σε έναν καμβά που ζωγραφίζει ο διασημότερος ζωγράφος, πλέκεται το αίσθημα με τις εικόνες και το μυαλό σου δεν στέκεται, ταξιδεύει.Αλλαγή σκηνικού με το «Awaiting The End». Growl φωνητικά, επιθετική διάθεση και επαναστατική μουσική. Με την ίδια επιθετικότητα έρχεται και το «I Sufficate Of Anger», το πιάνετε το υπονοούμενο και από τον τίτλο, τι άλλο να σας πω; Η τέχνη του ξεκινάω μελωδικά και θα σας πάρω τα κεφάλια μετά συνεχίζεται και στο «Art Of Hunting». Παθιάρικο, αγριεμένο και νοσταλγικό. Δώσε ντράμερ πόνο ή αλλιώς «Battle Of The Mind»! Η μάχη δεν έχει να κάνει μόνο με το μυαλό αλλά και με την ταχύτητα της μουσικής. Ζωηρό και παράλληλα με καλλιτεχνικό νάζι. Πήραν φωτιά τα μπατζάκια μας σας λέω! «Death By Fire» ξεκινά και κάψτε τα όλα, σημασία δεν δίνω, είμαι προσηλωμένη στο γρήγορο headbanging, στα άπιαστα φωνητικά χτυπήματα και στο ρυθμό που πιο heavy δεν έχει. Για τελευταίο τραγούδι οι The Embodied μας πάνε μια βόλτα με το «Vallfaerd Till Asgaard» στη φολκλορική Σκανδιναβία, γεμάτο παράπονο και ιστορία που δεν θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Ευχαριστώ πολύ τα παιδιά στην Pure Legend και ειδικά τη Michaela Härtel, που μου εμπιστεύτηκε αυτό το άλμπουμ για να το παρουσιάσω. Πέρασα υπέροχες στιγμές, εύχομαι στα παιδιά να σαρώσει αν και δεν χρειάζονται τις δικές μου ευχές. Την πρωτιά την έχουν στο τσεπάκι. Hope to see you soon in Athens! Μαίρη Ζαρακοβίτη | |
Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος) Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει! Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.