 | Data
Κυκλοφόρησε 2016
Format CD Είδος Ενημερώθηκε στιςΣάββατο, 13 Αυγούστου 2016 Είδος Blues Rock Αριθμός δίσκων 1 Edition date 2016 Εταιρία Nuclear Blast |
Review
1. Lady In Gold
2. Little Boy Preacher
3. Burned Out
4. I Felt A Change
5. Gone So Long
6. Bad Talkers
7. You Gotta Try
8. Won't Go Back
9. Rejection
10. Elements And Things
Καλώς ήρθατε στη δεκαετία του ’70, στη δεκαετία που ανέβασε το Rock, το Soul, το Blues και την ψυχεδέλεια στα ύψη!
Στην εποχή των λουλουδιών, των gospel και του πρώτου μουσικού αναρχισμού. Σε αυτή την εποχή μας ταξιδεύουν οι Blues Pills με το άλμπουμ τους «Lady In Gold». Καταφέρνουν να πιάσουν το συναίσθημα άψογα εκείνης της εποχής και ακούγοντας το άλμπουμ νοιώθεις σαν να βολτάρεις δίπλα σε Janis Joplin, Deep Purple και πολλούς άλλους αστέρες εκείνης της εποχής.
Ένας μουσικός παράδεισος απλώνεται στα αυτιά σου και είναι αναπόφευκτο να κολλήσεις. Η φωνή της Elin, μαγευτική, γλυκιά, με γρέζι μιας άλλης εποχής, πείσμα και μπρίο υπογράφει και δίνει εικόνες στην εξαιρετική μουσική πανδαισία.Ξεχώρισα ως πιο «άγρια», φυσικά πρώτο και καλύτερο το «Lady In Gold», το «Little Boy Preacher», το «You Gotta Try», το «Won't Go Back» και το «Elements And Things», για τον αναρχισμό και τη δυναμικότητά τους. Τον τρόπο που σε παρασέρνουν και την ικανότητα να σε βυθίσουν εύκολα στο χθες.
Μια νέα ματιά λοιπόν στο χθες, μια νέα πνοή μέσα σε στο ψυχεδελικό κόσμο, ένα στοίχημα που κέρδισαν με το σπαθί τους. Μια δουλειά που κανέναν δεν θα αφήσει ανεπηρέαστο, αρκεί να ανοίξει μάτια και αυτιά.
Οι Blues Pills οργώνουν αυτό τον καιρό τον κόσμο συναυλιακά. Τους ευχόμαστε να κατακτήσουν την κορυφή και να συνεχίσουν να μας ταξιδεύουν τόσο όμορφα!
| |
Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος) Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει! Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.