 | Data
Κυκλοφόρησε 2015
Format CD Είδος Ενημερώθηκε στιςΤετάρτη, 18 Νοεμβρίου 2015 Είδος Gothic Metal Αριθμός δίσκων 1 Edition date 2015 Εταιρία Napalm Records |
Review
1. Heavy Lies The Crown
2. The Wretched Tide 3. Pale Tortured Blue 4. Stellar Tombs 5. No Lonelier Star 6. Dusk Mariner 7. Dishearten 8. Rivers Between Us 9. The Marriage Of Attaris Οι Σουηδοί Draconian σε νέες περιπέτειες, τουτέστιν νέο άλμπουμ, νέες ανησυχίες και καρδιοχτύπια. Τώρα και σωστά θα ρωτήσετε πώς μου φάνηκαν. Λοιπόν, αυτό το είδος του Gothic/Doom/Dark metal είναι εκτός των κυβικών μου... Έτσι νόμιζα δηλαδή, μέχρι που άκουσα αυτή τη "σκοτεινή" παρέα. Η μίξη μελαγχολικού μελωδικού με τη βαρβαρότητα τελικά είναι δελεαστική. Η γυναικεία φωνή μπλέκεται με τα ανδρικά "γρυλίσματα" και το αποτέλεσμα βγαίνει εκπληκτικό στα αυτιά μας. Ακόμα και αν είσαστε βαμμένοι μεταλλάδες όπως εγώ, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα βρείτε μεγάλο ενδιαφέρον σε αυτό το άλμπουμ. Είναι μια εκπληκτική δουλειά, ίσως αρκετά μελαγχολική για τα γούστα μου, αλλά έχει μια δυναμική που σε μαγνητίζει. Ξεχώρισα το "Stellar Tombs", " έχει μια φρεσκάδα, μέσα στη μαυρίλα απίστευτη, έναν ήχο που δεν ξέρεις πραγματικά που να τον αποδώσεις. Το "Rivers Between Us" έχει μια τρυφερότητα που του προσδίδει μια λάμψη μέσα στο μελαγχολικό του ήχο. Λόγω metal... ξέρετε τώρα, ξύλο, ντάπα ντούπα, αγριάδα, δεν έχω σκεφτεί να ακούσω κάτι τόσο διαφορετικό. Είναι και η ιδιοσυγκρασία μου που είναι του δυνατού και επικού, οπότε δεν ήξερα πως μια μελαγχολική μουσική σε συνδυασμό με δύο τελείως διαφορετικές χροιές φωνών θα κατάφερνε ποτέ να με συγκινήσει. Αυτή η μπάντα έχει τη δική της υπογραφή και ένα στυλ που ακόμα κι αν δεν έχεις εντρυφήσει πάνω στο είδος σε μυεί στα μυστικά του. Ανάψτε κεριά, ανοίξτε ένα κρασί και βάλτε στο player το "Sovran" των Draconian και όλα τα άλλα θα πάρουν το δρόμο τους... Μαίρη Ζαρακοβίτη | |
Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος) Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει! Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.