 | Data
Κυκλοφόρησε 2015
Format CD Είδος Ενημερώθηκε στιςΤρίτη, 03 Νοεμβρίου 2015 Είδος Hard Rock Αριθμός δίσκων 1 Edition date 2015 Εταιρία Frontiers Records |
Review
1. Say Goodbye To The Sun
2. Anymore 3. Until I Left You 4. Long For The Days 5. Scream 6. Never Say Never 7. Changes 8. The Only Way To Go 9. Dying To Live 10. Start Again 11. What We Believe
Απανταχού Rockers και Hard Rockάδες, συνταχθείτε! Φαν των Whitesnake, Night Ranger, Stryper, Foreigner; Σας έχω διαμαντάκι!
Το νέο project άλμπουμ του Joel Hoekstra. Ξέρω, θέλετε περισσότερα. Ξεκινάω. Φωνητικά: Jeff Scott Soto, Russell Allen Ντραμς: Vinnie Appιce Μπάσο: Tony Franklin Keyboard: Derek Sherinian Κιθάρες: Joel Hoekstra Τι είπατε; Τι είπατε (σ. α/σ. Μμμ... Κάτι μου θυμίζει αυτό) Ξέρω, τώρα έχω κεντρίσει πλήρως το ενδιαφέρον σας. Ένα δυνατό άλμπουμ με απίστευτη hard rock μουσική και με τέτοια φωνητικά που θα σας ταράξουν! Εκρηκτικές ερμηνείες, τσαλίμια στις κιθάρες, ναζιάρικο το μπάσο και δυνατά κοπανήματα στα ντραμς. Θα επισημάνω ότι εδώ δεν κατάφερα να "ξεχωρίσω" τραγούδια, διότι μου άρεσαν πάρα πολύ όλα! Ναι, είναι ένα άλμπουμ που θα καλύψει όλα τα γούστα και δεν θα χρειαστεί πότε να πατήσετε στο player... το «next“. Είναι σαφείς οι κανόνες εδώ... Hard Rock till you drop! Καμαρώνω ως φαν των Whitesnake, διότι θεωρώ ότι ο μίστερ David δεν θα μπορούσε να κάνει καλύτερη επιλογή κιθαρίστα, ο άνθρωπος είναι μορφή! Καμαρώνω που αυτή η μπάντα έχει στα φωνητικά το Jeff Scott Soto, αφού η φωνάρα του με καταδιώκει χρόνια τώρα. Θα σας δώσω μια γεύση μιλώντας για το "Until I Left You"... Τρυφερό, καταλυτικό με μια αγριάδα εφήβου. Τρελό γκάζι στο "Anymore", ρυθμός που ξεσηκώνει, φωνή που ανατριχιάζει. Έχετε όρεξη για τσαμπουκά; Το "Scream" θα καλύψει τις αιμοβόρες απαιτήσεις σας. Αγριεμένο, ρυθμικό, ήρθε η ώρα να φωνάξετε και σεις μαζί! Ποτέ μην λες ποτέ σε αυτό το άλμπουμ, οι συγκινήσεις έρχονται απανωτά. "Never Say Never". Εδώ παίρνει τα ηνία ο Russell Allen με την τραχιά μεταλλική φωνή και σπέρνει. Αυτό το άλμπουμ σίγουρα θα σας φέρει μνήμες του '80, θα βρείτε το metal να παντρεύεται το rock και το παιδάκι από αυτό το γάμο να είναι το πιο όμορφο του πλανήτη! Η μπαλάντα του άλμπουμ, "Changes", είναι συγκινητική. Σαν το παλιό καλό κρασί. Σε τυλίγει σαν κουβέρτα σε κρύο καιρό. Σε αγκαλιάζει τρυφερά και οι εικόνες παίρνουν ζωή. Μετά από όλα αυτά νομίζω είναι ώρα να ζητήσω από τον Αϊ Βασίλη και εγώ πρώτη φορά κάτι... Να προλάβω νωρίς... Όλο το χρόνο ήμουν καλό παιδάκι, θα ήθελα να μου φέρετε τους JOEL HOEKSTRA 13 στην Αθήνα! Λέτε να πιάσει; Ποιος ξέρει; Θα δούμε. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία... Μαίρη Ζαρακοβίτη | |
Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος) Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει! Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.