Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ανταπόκριση θεατρικής παράστασης: Μια μέρα, όπως κάθε μέρα... @ Μικρό Παλλάς

«Μια μέρα, όπως κάθε μέρα, σε ένα διαμέρισμα από τα χιλιάδες διαμερίσματα της Αθήνας, αυτά με τα κουφώματα ασφαλείας και τους βολικούς καναπέδες τους, σε κατάσταση αμόκ. Ή η ανουσιότητα του να ζεις»
 
   Ο Γιάννης Κότσιφας και η Λένα Κιτσοπούλου σε ένα καναπέ, μπροστά από δυο λάπτοπ, με καφέδες και τσιγάρα. Δυο φίλοι που αποδίδουν με σαρκαστικό τρόπο τη σημερινή καθημερινότητα. Βρίζουν, μιλούν στο κινητό, τσακώνονται για ανούσια πράγματα, αλλά η μοναξιά και η πλήξη τους κρατά μαζί παρόλες τις ακρότητες.
 
miamerarev01
   Οι Έλληνες έχουν χάσει τα αυγά και τα πασχάλια. Μέσα σε όλα αυτά έχουν χάσει τον εαυτό τους, έχουν ξεχάσει να επικοινωνούν, να μιλούν να πολεμούν. Κατάκοιτοι στους καναπέδες, άλλοι φυτά στις τηλεοράσεις, άλλοι σελφιάζονται στα social media για να δείξουν ότι περνάνε καλά και η ζωή περνάει από δίπλα τους και δεν γυρνάνε να κοιτάξουν. Προτιμούν να συζητούν για συνταγές, το πλατινέ μαλλί του Ξηρού, την απόδραση του Παλαιοκώστα, το Χάρι Πότερ, το λευκό ταραμά, για ένα σπίτι στο Καλλιμάρμαρο και μια ζυγαριά ζαχαροπλαστικής.

   Τα παιδιά κάθονται απέναντί μας και μας «πυροβολούν», προσπαθούν να μας ξυπνήσουν από το λήθαργο, μας τραντάζουν με χιούμορ και σαρκασμό με ακρότητες, προκαλούν στιγμές απόγνωσης και μας βάζουν σε σκέψεις.

   Η Λένα στο τέλος της παράστασης απευθυνόμενη στον Γιάννη… «Κοίτα τους πώς κρέμονται από τα χείλη μου. Κοίτα τους πώς κάθονται και με κοιτάνε. Περιμένουν την επόμενη κίνησή μου... Κοίτα τους, κοίτα τους...».
 
miamerarev02
   Πραγματικά είμαστε όλοι κρεμασμένοι από τα χείλη τους, περιμένουμε τι άραγε; Πόσο ακόμα θα μας «χτυπούν»; Θα μας δείχνουν τη γελοιότητα της καθημερινότητάς μας; Πόσο χτύπημα δηλαδή θέλουμε ακόμα σαν λαός για να ξυπνήσουμε; Πόσο ακόμα θα βλέπουμε τη ζωή σε slow motion;

   Θα την αποκαλούσα παράσταση αφύπνισης, κλωτσιάς από τους καναπέδες, ξύπνημα από το λήθαργο και γροθιά στα στομάχια μας. Με πολύ λίγα μας απέδειξαν ότι η ζωή είναι αλλού και όχι πίσω από κενά και λούφες. Αφυπνιστείτε με τη Λένα και το Γιάννη στο Μικρό Παλλάς και ίσως να υπάρξουν ελπίδες επαναφοράς.

Μαίρη Ζαρακοβίτη
 
Μικρό Παλλάς
Αμερικής 2 (City Link), Κέντρο
Τηλ : 2103210025
Παραστάσεις : 
Πληροφορίες : Βραδ.: Τετ.-Κυρ. 9 μ.μ. 
Τιμη : από € 12. Κρατήσεις-αγορά εισιτηρίων: www.ticket365.gr, 2111000365


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Συνέντευξη με τους Spitfire στο noizy.gr

Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος)   Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει!   Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.

Η Διαδρομή

Η Διαδρομή Του Γιώργου Παπακωνσταντή Εκδόσεις Λιβάνη    Ο Άγγελος, ένας άνδρας σχετικά επιτυχημένος, όταν μαθαίνει ότι είναι σοβαρά άρρωστος και οι γιατροί του δίνουν τέσσερις με πέντε μήνες ζωής, αντί να προσπαθήσει να θεραπευτεί, φεύγει για ένα μοναχικό ταξίδι στην Ευρώπη, αλλά στην πραγματικότητα ξεκινά ένα ταξίδι μέσα του, στο παρελθόν και στις σκέψεις του, κάτω από την πίεση ότι η ζωή του τελειώνει.    Στο ταξίδι αυτό επανέρχονται και «συγκρούονται» ξανά οι δυο μεγάλες αγάπες της ζωής του, επαναφέροντας τα βασικά διλήμματα ανάμεσα στα πρέπει και στα θέλω.    «Η Διαδρομή» είναι μια περιπλάνηση ανάμεσα στους απολογισμούς της ζωής και στην καταλυτική επίδραση του έρωτα μπροστά στον χρόνο που τελειώνει. Μια αναδρομή σε σκέψεις, σχέσεις και συναισθήματα ενός ανθρώπου που προσπαθεί να δημιουργήσει καινούρια θέληση για ζωή.    Ένα ταξίδι στο παρελθόν για άντληση δύναμης για το μέλλον.  Ένα ταξίδι στην Ελπίδα. Λίγα λόγια για το συγγραφέα    Ο Γιώργος Παπακων

Sabaton, Accept, Twilight Force LiVE @ Piraeus 117 Academy

   Αυτό το live το περίμενα πολύ καιρό. Οι Sabaton είναι μια μπάντα που μας έχει κερδίσει με το πείσμα της, τη μεθοδικότητά της και την αγάπη της για την ιστορία και ιδιαίτερα για την ιστορία της χώρας μας. Όσο για τους Accept, τα λόγια φαντάζουν λίγα μπρος σε αυτούς τους θρύλους του metal. Όταν επισκέπτονται τη χώρα είναι για εμάς εθνική γιορτή. Μεγαλώσαμε μαζί τους, περπατήσαμε τα μονοπάτια της μουσικής τους, γαλουχηθήκαμε με τις μελωδίες τους. Τώρα για τους Twilight Force, ήτο για μένα διακαής πόθος να τους δω ζωντανά, να ανακαλύψω τη μουσική τους και να επιβεβαιώσω την αρχική μου γνώμη ότι αυτά τα παιδιά πατάνε σταθερά και κινούνται προς την κορυφή. Διαβάστε περισσότερα στο  noizy.gr