Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ORDEN OGAN - "Final Days" review

 

ORDEN OGAN

Album: Final Days

Format: CD

Κυκλοφόρησε:2021

Είδος: Heavy Metal

Εταιρεία: AFM













Track list:

1. Heart of the Android

2. In the Dawn of the AI

3. Inferno

4. Let the Fire Rain

5. Interstellar (Feat. Gus G.)

6. Alone in the Dark (Feat. Ylva Eriksson)

7. Black Hole

8. Absolution for Our Final Days

9. Hollow

10. It Is Over

Ξέρω… θα μου θυμώσετε πολύ, αλλά η δική μου ανακάλυψη, όσον αφορά τους Orden Ogan, έγινε το… 2015 με το άλμπουμ “Ravenhead” και με εκείνο το απόλυτα τέλειο τραγούδι - για το “F.E.V.E.R” λέω. Ξέρω, θα με λιντσάρετε, αλλά να περιμένετε να τελειώσει η καρα – ντίνα, διότι οι μαζώξεις απαγορεύονται ρητά. Ελπίζω μέχρι τότε να το έχετε ξεχάσει και να σας αγχώνει τι θα γίνει στο χιλιοστό έβδομο επεισόδιο του Σερβάιβορ. Τους ξεψάχνισα μετά, είναι η αλήθεια και πλέον παρακολουθώ κάθε άλμπουμ που κυκλοφορούν.


   Το άλμπουμ ονομάζεται “Final Days”… κάπως έτσι τις νοιώθουμε και εμείς αυτές τις στιγμές. Ένα χρόνο δέσμιοι ενός ιού, που δεν λέει να μας εγκαταλείψει και όλο μεταλλάσσεται… και εμείς κοιτάμε από το τζάμι, να δούμε αν θα ξημερώσει…
 

   Βέβαια η τεχνολογία πρώτα από όλα θα μας κατασπαράξει, γι’ αυτό και το πρώτο τραγούδι μιλά για “Heart Of The Android”. Στο “In The Dawn Of The AI” έρχεται η φλόγα των Orden να μας συναντήσει. Δυνατά drums να χτυπούν στον αυτόματο και το metal power attitude να ξεπηδά δυναμικά στον ορίζοντα. Το “Inferno” είναι το χιτάκι του άλμπουμ. “We gotta burn it down”! Γρήγορο, μελωδικό και οι στίχοι να χτυπούν στο στήθος σαν μαχαιριά. “Burn down the bridges and rise from the dead”! Αυτό ακριβώς χρειαζόμαστε σαν κοινωνία. Στάχτη και μπούρμπερη λοιπόν. Εκπληκτικό τραγούδι από όλες τις πλευρές και με κάτι riffάρες… Δώσε μου λίγο χρόνο να το ακούσω άλλη μια φορά και συνεχίζουμε.

   Επικότατο το “Let The Fire Rain” και από την πρώτη νότα μυρίζει Orden Ogan. Απόψε λοιπόν είναι η νύχτα που θα λαμπαδιάσει η πλάση. Η χορωδιακή αίσθηση δίνει τρισδιάστατες εικόνες στο μυαλό. Στο επόμενο τραγούδι έχουμε και ελληνική συμμετοχή. Ο Gus G. παίρνει τη θέση του και σολάρει αστρικά στο “Interstellar”. Πώς έγινε αυτό το προξενιό δεν ξέρω να σας πω, αλλά θα μάθω, καθώς έχω κλείσει συνέντευξη με τον Seeb.
 

   Στο “Alone In The Dark” έχουμε την είσοδο της κυρίας Ylva Eriksson των Brothers Of Metal. Μια μπαλάντα που τρυπάει κόκκαλα. Εξαιρετικό το πάντρεμα των φωνών τους και ίσως για αυτό επέλεξαν στο tour που ετοιμάζουν οι Orden Ogan, αρχές του επόμενου χρόνου, τους Brothers Of Metal αλλά και τους Wind Rose. Πολύ δυνατή τριάδα έχω να σας πω. Με το καλό να μάθουμε πως θα περάσουν και από εδώ καμιά βόλτα. Δυναμισμός και ταχύτητες σε επιστροφή με το “Black Hole”. Ο ρυθμός εξευγενισμένος (not) και όπως πάντα με επικά στοιχεία. Και τώρα ζητάμε άφεση αμαρτιών, καθώς το «επιβάλλει» το “Absolution For Our Final Days”. Πιο γήινα δοσμένο, χωρίς μεγάλες εξάρσεις, πέραν από τα τρελά δυναμικά «χτυπήματα” των drums. Πιο sci-fi το “ Hollow”, μέσα από ένα θεατράλε επικό πρίσμα. Με το “It Is Over”, όπως καταλάβατε, φτάσαμε στο τέρμα. Έχει πολλές δόσεις μελωδίας αλλά και power ανοίγματα. Ένα επικό τέλος για ένα υπέροχο άλμπουμ.

   Αναμέναμε κάτι δυνατό από τους Orden Ogan και το λάβαμε με όλες τις αισθήσεις μας. Ξέρουν να πλανεύουν το κοινό τους και ξέρουν πως κάθε κυκλοφορία είναι για εμάς ένα ακόμα ανεκτίμητο ταξίδι.

Μαίρη Ζαρακοβίτη
 
 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Συνέντευξη με τους Spitfire στο noizy.gr

Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος)   Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει!   Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.

Η Διαδρομή

Η Διαδρομή Του Γιώργου Παπακωνσταντή Εκδόσεις Λιβάνη    Ο Άγγελος, ένας άνδρας σχετικά επιτυχημένος, όταν μαθαίνει ότι είναι σοβαρά άρρωστος και οι γιατροί του δίνουν τέσσερις με πέντε μήνες ζωής, αντί να προσπαθήσει να θεραπευτεί, φεύγει για ένα μοναχικό ταξίδι στην Ευρώπη, αλλά στην πραγματικότητα ξεκινά ένα ταξίδι μέσα του, στο παρελθόν και στις σκέψεις του, κάτω από την πίεση ότι η ζωή του τελειώνει.    Στο ταξίδι αυτό επανέρχονται και «συγκρούονται» ξανά οι δυο μεγάλες αγάπες της ζωής του, επαναφέροντας τα βασικά διλήμματα ανάμεσα στα πρέπει και στα θέλω.    «Η Διαδρομή» είναι μια περιπλάνηση ανάμεσα στους απολογισμούς της ζωής και στην καταλυτική επίδραση του έρωτα μπροστά στον χρόνο που τελειώνει. Μια αναδρομή σε σκέψεις, σχέσεις και συναισθήματα ενός ανθρώπου που προσπαθεί να δημιουργήσει καινούρια θέληση για ζωή.    Ένα ταξίδι στο παρελθόν για άντληση δύναμης για το μέλλον.  Ένα ταξίδι στην Ελπίδα. Λίγα λόγια για το συγγραφέα    Ο Γιώργος Παπακων

Sabaton, Accept, Twilight Force LiVE @ Piraeus 117 Academy

   Αυτό το live το περίμενα πολύ καιρό. Οι Sabaton είναι μια μπάντα που μας έχει κερδίσει με το πείσμα της, τη μεθοδικότητά της και την αγάπη της για την ιστορία και ιδιαίτερα για την ιστορία της χώρας μας. Όσο για τους Accept, τα λόγια φαντάζουν λίγα μπρος σε αυτούς τους θρύλους του metal. Όταν επισκέπτονται τη χώρα είναι για εμάς εθνική γιορτή. Μεγαλώσαμε μαζί τους, περπατήσαμε τα μονοπάτια της μουσικής τους, γαλουχηθήκαμε με τις μελωδίες τους. Τώρα για τους Twilight Force, ήτο για μένα διακαής πόθος να τους δω ζωντανά, να ανακαλύψω τη μουσική τους και να επιβεβαιώσω την αρχική μου γνώμη ότι αυτά τα παιδιά πατάνε σταθερά και κινούνται προς την κορυφή. Διαβάστε περισσότερα στο  noizy.gr