Πρεμιέρα το Σάββατο και, όπως καταλαβαίνετε, γινόταν από νωρίς ένας μικρός χαμός. Φυσικά και δεν ξεκίνησε την προβλεπόμενη ώρα, ούτε έλειψαν διάφορα μικροευτράπελα. Όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι… και το να ψάχνεις να βρεις άδεια θέση… Γιατί το Παλλάς ήταν ασφυκτικά γεμάτο.
Μια παράσταση του Πέτρου Ζούλια και η πρώτη δραστηριότητα των Αθηναϊκών θεάτρων υπό το βλέμμα του Citylink.
Και που λέτε, η ιστορία έχει ως εξής... Τον εορτασμό της Αναλήψεως, μέσα σε μια μέρα συμβαίνουν όλα. Η Κρουστάλλω, νια της εποχής, ερωτευμένη με έναν μπιστικό (ο έμπιστος του τσέλιγκα, το παιδί για όλες τις δουλειές δηλαδή), η μητέρα της το μαθαίνει και είναι έξαλλη, διότι θέλει γαμπρό με λεφτά «αισθήματα» για τη μονάκριβή της (Ελληνίδα μάνα παιδιά, μην το γελάτε καθόλου) και θα κάνει τα πάντα να σταματήσει τον "κατήφορο" που πήρε η κόρη της. Εντωμεταξύ, στο χωριό εμφανίζεται ένας τσέλιγκας που ψάχνει την παιδική του αγάπη, βλέπει την Κρουστάλλω, ίδια με την αγαπημένη του, γνωρίζει και τη μαμά της και γίνεται εκεί ένα ολόκληρο μπέρδεμα (ε, δεν θα σας το πω και όλο το έργο...).
Ο Αγαπητικός της Βοσκοπούλας είναι γραμμένος σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο, που διατηρείται αυθεντικός στην παράσταση και εμπλουτίζεται με δημώδη τραγούδια και χορογραφίες.
Δεν περίμενα να μου αρέσει τόσο η αλήθεια είναι, το θέμα του έργου γνωστό και ανεξάντλητο, με τα δημοτικά τραγούδια δε είχα τσακωθεί παιδιόθεν αλλά δεν με χάλασαν καθόλου, ίσα ίσα που τα απόλαυσα. Οι ερμηνείες των ηθοποιών πολύ καλές και είμαι σίγουρη ότι ήταν ένα στοίχημα και για τους ίδιους, τόσο το κείμενο, όσο και το κατά πόσο θα το αγκαλιάσει ο κόσμος. Οι μουσικοί αριστερά και δεξιά της σκηνής να μας βοηθούν να μπούμε όσο πιο βαθειά σε εκείνη την εποχή.
Όσο για το Γιώργο Μαργαρίτη τι να σας πω, ένα με το σκηνικό και την παράσταση. Ο κόσμος ενθουσιάστηκε όταν ανέβηκε στη σκηνή, (εγώ σκεφτόμουν τη μητέρα μου, που του έχει τρελή αδυναμία, έπρεπε να την είχα πάρει μαζί).
Τα σκηνικά απλά μεν, δημιουργικά δε, μέσα στο κλίμα της παράστασης να αναπαριστάνουν λόγγους, βουνά, την πλατεία του χωριού.
Στο τέλος του έργου έχουμε παντρολογήματα, και της μαμάς και της κόρης, καλεσμένο φυσικά όλο το χωριό, κουφέτα μοίραζαν τα παιδιά του θεάτρου στους θεατές και έξω από το Παλλάς είχε στηθεί το γλέντι του γάμου, με τραγούδια, χαλβά, κρασί και κοψίδια.
Μια όμορφή παράσταση που θα μονοπωλήσει το θεατρικό χειμώνα.
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου