 | Data
Κυκλοφόρησε 2014
Format CD Είδος Ενημερώθηκε στις Παρασκευή, 17 Οκτωβρίου 2014 Είδος Hard Rock Αριθμός δίσκων 1 Edition date 2014 Εταιρία Frontiers Records |
Review
1. Gotta Love The Ride
2. I Forget To Breath 3. Fragile 4. Satisfied 5. The Man Who Has Eveything 6. The Monster In Me 7. What If We Were New 8. Eastwest 9. The Light Of Day 10. Just Let Your Heart Decide 11. It's Always About That Girl 12. Cinderella Smile 13. The Stories We Could Tell
Μια μπάντα απο τα παλιά ήρθε στα χέρια μου… Ακούει στο όνομα Mr. Big. Μια μπάντα που με συντρόφευε αρκετά στην εφηβεία… Αγαπούσα τον ήχο και το παίξιμό τους.
Πόσο να έχουν αλλάξει; Άραγε θα μου προκαλέσουν τα ίδια συναισθήματα με τότε; Το άλμπουμ είναι το όγδοο της καριέρας τους και περιέχει 13 τραγούδια, όλα στον ίδιο γνώριμο αγαπημένο ήχο τους. Ένα καλά προσεγμένο άλμπουμ, με ποιότητα και δυναμισμό, αυτόν που μόνο οι Mr. Big μπορούν να σου δώσουν. Ανέβασα την ένταση στον player και απογειώθηκα. Είχα πραγματικά ξεχάσει αυτή τη ροκ παρέα και τα υπέροχά της ακούσματα. Είναι ένα άλμπουμ εφάμιλλο της φήμης τους, σύγχρονο και παλιό συνάμα. Όσον αναφορά τις μπαλάντες του άλμπουμ, "The Man Who Has Everything”, “Eastwest” και “Just Let Your Heart Decide”, εντάξει, δεν είναι σαν τον ύμνο τους "To Be With You", αλλά έχει η καθεμιά τη δική της δυναμική και συναίσθημα αρκετά δυνατό. Αγαπημένα; Το " Fragile", δυνατό ροκάρισμα και τρελά σόλα, το " It's Always About That Girl", ναζιάρικο και ποζέρικο, το " Cinderella Smile", γκαζιάρικο ροκ! Αξίζει να το τσεκάρετε, θα σας αρέσει πολύ! Έμαθα με λύπη μου, ότι, τελειώνοντας το άλμπουμ, ο Pat Torpey, ο ντράμερ της μπάντας διαγνώστηκε με τη νόσο Πάρκινσον και δεν θα μπορέσει να τους ακολουθήσει στην περιοδεία τους. Όπως ακόμα ότι από Ελλάδα δεν θα περάσουν ούτε αυτοί, γιατί φυσικά κανείς δεν τους κυνήγησε να έρθουν… Τελικά εμείς εδώ, παίδες, τι θα δούμε φέτος, πέρα από δύο ξένες εμφανίσεις που όλοι ξέρουμε; Για οργανωθείτε λίγο... και μην αφήνετε τον κόσμο να "μεταναστεύει" για να δει κάποια συναυλία... Εσείς χάνετε συγκροτήματα και κάνετε διπλανές χώρες να φαίνονται με κόσμο κλπ και να συρρέουν όλο και περισσότερες μπάντες εκεί. Μπορείτε να αντιστρέψετε τους όρους; Μαίρη Ζαρακοβίτη | |
Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος) Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει! Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.