Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αν Μείνω

Αν Μείνω
της Φόρμαν Γκέιλ
Εκδόσεις Λιβάνης
 
   Η δεκαεφτάχρονη Μία βρίσκεται αντιμέτωπη με μερικές δύσκολες επιλογές. Να μείνει πιστή στην πρώτη της αγάπη, τη μουσική, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα χάσει το αγόρι της και θα αφήσει πίσω της την οικογένεια και τους φίλους της;

   Τότε, ένα πρωί του Φεβρουαρίου, ενώ η Μία πηγαίνει μια βόλτα με το αυτοκίνητο μαζί με την οικογένειά της, σε μια στιγμή όλα αλλάζουν. Ξαφνικά όλες οι επιλογές χάνονται, εκτός από μία.

anmeinoΚι αυτή είναι η μόνη που έχει σημασία.
 
   Το «Αν Μείνω» είναι ένα συγκινητικά όμορφο βιβλίο, με θέμα τη δύναμη της αγάπης, την πραγματική σημασία της οικογένειας και τις αποφάσεις που όλοι παίρνουμε στη ζωή μας.

   «Απλώς άκου», λέει ο Άνταμ, με φωνή που ακούγεται σαν πυροβολισμός. Ανοίγω τα μάτια μου διάπλατα. Ανακάθομαι στο κρεβάτι όσο μπορώ. Και ακούω.

«Μείνε».
 
   Γλυκό, έξυπνο και συναρπαστικό. Επιβλητικό και πυκνό… Γεμάτο εσωτερικότητα, χιούμορ και αγάπη για τη ζωή… Η ιστορία της Μία θα συναρπάσει όσους αναγνώστες είναι διατεθειμένοι να πιστέψουν ότι στο παρόν μπορούμε να δούμε κομμάτια από το μέλλον.

Αλήθεια, τι θα έκανες αν μπορούσες να διαλέξεις;
 
   Η Μία είναι μια δεκαεφτάχρονη που, τελειώνοντας το Λύκειο, πρέπει να πάρει αποφάσεις για το που θα πάει μετά. Έχει ταλέντο στο τσέλο και  ένα αγόρι που αγαπά την πανκ μουσική.  Δυο τελείως διαφορετικοί χαραχτήρες  με διαφορετικές πορείες ζωής. Δύσκολες αποφάσεις πρέπει να παρθούν αλλά το ατύχημα έρχεται να δείξει στη Μία τη μεγάλη αλήθεια. Να μείνει ή να φύγει;  Έχοντας μια εξωσωματική εμπειρία, έτσι μπορώ να το χαρακτηρίσω, βλέπουμε την ηρωίδα να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα σε μια και μόνο απόφαση. Να πονέσει, αφού όλη η υπόλοιπη οικογένεια πέθανε ή να παλέψει τη ζωή, να κάνει πραγματικότητα τα όνειρα της;

   Τις δίνεται μια ευκαιρία να πάρει την δυσκολότερη απόφαση της ζωής της. Πώς θα το διαχειριστεί; Πόσο μεγάλο ρόλο θα παίξει ο έρωτας; Πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της ζωής;

   Σαν θέμα φυσικά και δεν είναι πρωτότυπο, αλλά ο τρόπος που μας το σερβίρει η Φόρμαν είναι εκπληκτικός. Άλλοτε με χιούμορ, άλλοτε σαρκαστικά, άλλοτε συγκινησιακά που σε μαγεύει.

   Η Μία μας παρασέρνει στον κόσμο της, στις σκέψεις που κάνει ένας άνθρωπος σε κώμα. Γιατί  όλη η οικογένειά της χάθηκε στο ατύχημα; Γιατί αυτή ζει; Ζει όμως; Μήπως είναι απλά σε μετάβαση; Να ακολουθήσει την οικογένειά της; Να παλέψει να ζήσει; Κάποιες στιγμές δείχνει να το έχει πάρει απόφαση να αφεθεί και να πεθάνει και άλλες σαν ένα χέρι να τη σηκώνει και να την ταρακουνά να μην τα παρατήσει. Μέχρι την τελευταία σελίδα ειλικρινά δεν ξέρεις ποια θα είναι η έκβαση της ιστορίας.
Μου άρεσε παρά πολύ, το διάβασα σε ένα απόγευμα. Πιστεύω ότι είναι από τα βιβλία που αξίζει τον κόπο να διαβάσουμε, που θα μας προβληματίσει και ίσως να μας κάνει να δούμε πλέον τα "τεράστια" προβλήματά μας με άλλο μάτι.

   Ξέρω πως  το βιβλίο της Γκέιλ έτυχε απίστευτων πωλήσεων στο εξωτερικό, βέβαια ότι έχει τρελές πωλήσεις δεν σημαίνει ότι είναι και καλό... αλλά το συγκεκριμένο χάρηκα πολύ που το αγκάλιασε τόσο πολύ ο κόσμος. Έγινε και  ταινία που θα την δούμε σύντομα. Τη δυναμική  των συναισθημάτων που σου δίνει το βιβλίο,  δεν θα την καταλάβεις στην ταινία.

   Πάντα διαβάζω πρώτα τα βιβλία και μετά βλέπω τις ταινίες, ίσως  γιατί με τα χρόνια  έμαθα τη διαφορά. Στο βιβλίο ξετυλίγεις εσύ σιγά σιγά το κουβάρι, δεν σε καθοδηγεί ο σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί... Οι εικόνες λειτουργούν τελείως διαφορετικά από ότι σε ένα καρέ. Αφήνουν το μυαλό σου να ταξιδεύει και να πλάθει όλο το σκηνικό, ενώ στην ταινία είναι σαν φαγητό που στο μασούν πρώτα...  

   Περιμένω τις δικές σας εντυπώσεις από το βιβλίο.

Μαίρη Ζαρακοβίτη
 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Συνέντευξη με τους Spitfire στο noizy.gr

Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος)   Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει!   Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.

Η Διαδρομή

Η Διαδρομή Του Γιώργου Παπακωνσταντή Εκδόσεις Λιβάνη    Ο Άγγελος, ένας άνδρας σχετικά επιτυχημένος, όταν μαθαίνει ότι είναι σοβαρά άρρωστος και οι γιατροί του δίνουν τέσσερις με πέντε μήνες ζωής, αντί να προσπαθήσει να θεραπευτεί, φεύγει για ένα μοναχικό ταξίδι στην Ευρώπη, αλλά στην πραγματικότητα ξεκινά ένα ταξίδι μέσα του, στο παρελθόν και στις σκέψεις του, κάτω από την πίεση ότι η ζωή του τελειώνει.    Στο ταξίδι αυτό επανέρχονται και «συγκρούονται» ξανά οι δυο μεγάλες αγάπες της ζωής του, επαναφέροντας τα βασικά διλήμματα ανάμεσα στα πρέπει και στα θέλω.    «Η Διαδρομή» είναι μια περιπλάνηση ανάμεσα στους απολογισμούς της ζωής και στην καταλυτική επίδραση του έρωτα μπροστά στον χρόνο που τελειώνει. Μια αναδρομή σε σκέψεις, σχέσεις και συναισθήματα ενός ανθρώπου που προσπαθεί να δημιουργήσει καινούρια θέληση για ζωή.    Ένα ταξίδι στο παρελθόν για άντληση δύναμης για το μέλλον.  Ένα ταξίδι στην Ελπίδα. Λίγα λόγια για το συγγραφέα    Ο Γιώργος Παπακων

Sabaton, Accept, Twilight Force LiVE @ Piraeus 117 Academy

   Αυτό το live το περίμενα πολύ καιρό. Οι Sabaton είναι μια μπάντα που μας έχει κερδίσει με το πείσμα της, τη μεθοδικότητά της και την αγάπη της για την ιστορία και ιδιαίτερα για την ιστορία της χώρας μας. Όσο για τους Accept, τα λόγια φαντάζουν λίγα μπρος σε αυτούς τους θρύλους του metal. Όταν επισκέπτονται τη χώρα είναι για εμάς εθνική γιορτή. Μεγαλώσαμε μαζί τους, περπατήσαμε τα μονοπάτια της μουσικής τους, γαλουχηθήκαμε με τις μελωδίες τους. Τώρα για τους Twilight Force, ήτο για μένα διακαής πόθος να τους δω ζωντανά, να ανακαλύψω τη μουσική τους και να επιβεβαιώσω την αρχική μου γνώμη ότι αυτά τα παιδιά πατάνε σταθερά και κινούνται προς την κορυφή. Διαβάστε περισσότερα στο  noizy.gr