mary zarakoviti

 Οι Full House Brew Crew είναι μια μπάντα που το 2018 μας κυρίεψε με το άλμπουμ της “Me Against You”. Κατάφεραν να δώσουν μια άλλη διάσταση και να κερδίσουν το κοινό. Φέτος τους περιμένουμε στο Κύτταρο στις 4 Μαΐου για μια ακόμα δυνατή live εμφάνιση. Με τη βοήθεια της Ελευθερίας Καλαμπαλή, που την ευχαριστούμε πάρα πολύ, βρεθήκαμε με το Βαγγέλη Καρζή, την ψυχή των Full House (και μπασίστα των Rotting Christ φυσικά) και συζητήσαμε για τι άλλο; Για μουσική και το επερχόμενο live. Τον ευχαριστούμε θερμά για το χρόνο που μας αφιέρωσε και την υπέροχη συνέντευξη που μας παραχώρησε.   Γράφοντας  την παρούσιαση στο άλμπουμ σας “Me Against You”  θαμπώθηκα πραγματικά. Είναι μια εξαιρετικά δυνατή δουλειά και ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του 2018. Το είδος μουσικής που παίζετε έχει ευρύ ακουστικό κοινό. Ναι, είναι πολύ φιλικό με το metal. Μου ήταν τρομερά δύσκολο να το κάνω αυτό. Εγώ, μέχρι να ξεκινήσω να φτιάξω το πρώτο άλμπουμ των Full House, άκουγα και άλλα είδη μουσικής. Είχα δοκιμάσει πο

Η Φωτεινή Δάρρα είναι μια τραγουδίστρια με τεράστιο τάλαντο, ατελείωτη τεχνική κατάρτιση και ακόμα περισσότερο πάθος. Η καριέρα της είναι γεμάτη όμορφους σταθμούς. Την ημέρα των ερωτευμένων εμφανίζεται στο Half Note, σε μια βραδιά γεμάτη αγάπη. Με την βοήθεια της Ίριας Κατσαντώνη, την οποία ευχαριστούμε θερμά, ήρθαμε σε επαφή με τη σπουδαία καλλιτέχνιδα και κάναμε μαζί της μια υπέροχη κουβέντα.  Για δεύτερη φορά…     Εμφανίζεστε στο Half Note, έχοντας στη βαλίτσα σας αγαπημένα τραγούδια από το 1930 μέχρι σήμερα. Πού βασιστήκατε για την επιλογή; Είναι μια συνομιλία με το κοινό, ένας τρόπος επικοινωνίας. H ιδέα ξεκίνησε από τη διασκευή που κάναμε πριν λίγο καιρό του τραγουδιού “Γελάς” του Κώστα Καπνίση και του Γιώργου Οικονομίδη «Γελάς και τ’ άστρα θαρρείς πως βγαίνουν νωρίς για να σε δουν»… Έπειτα από τη μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία που ζήσαμε στις αρχές του χρόνου με τις παραστάσεις μας με τίτλο «ΈΡΩΤΑΣ... όπως τότε», θα βρεθούμε για μία ακόμα παράσταση στις 14 Φεβρουαρίου στο H

Τα φώτα κλείνουν και η φωνή της Νένας Μεντή - ως προέδρου του δικαστηρίου - "διαχέεται" στο χώρο. Ζητά από τους 12 ενόρκους να αποχωρίσουν για να βγάλουν ομόφωνη ετυμηγορία. Η δίκη αφορούσε το θάνατο με στιλέτο ενός πατέρα από το γιο του. Κράτησε τρεις ολόκληρες μέρες και όλα τα ευρήματα στοχοποιούν το παιδί. Αν οι 12 αποφασίσουν ότι είναι ένοχος, η ποινή από το δικαστήριο θα είναι θάνατος με ηλεκτρική καρέκλα.        Τα φώτα ανοίγουν δειλά δειλά και ένας ένας οι 12 ένορκοι καταφθάνουν στο δωμάτιο.  Είναι δώδεκα διαφορετικοί άνθρωποι, που πρέπει να «συνεργαστούν» και να αφήσουν πίσω ό,τι ψυχολογική «βαλίτσα» έχουν και να αποφασίσουν για τη ζωή και το θάνατο ενός άλλου ανθρώπου. Στην περίπτωση αυτή… Ενός παιδιού δεκαέξι ετών, που δεν έχει προλάβει να ζήσει τίποτα. Η ευθύνη μεγάλη και μια τέτοια απόφαση δεν μπορεί να βγει έτσι… ή όχι;   Διαβάστε περισσότερα στο  www.noizy.gr

Ο Ένορκος Νο 8,  ο άνθρωπος που μάχεται για να αλλάξει τη γνώμη όλων των υπολοίπων ενόρκων  κατά τη διάρκεια της παράστασης, ανοίγει τα χαρτιά του στο Noizy. O Μάνος Ζαχαράκος είναι ένας εξαιρετικός ηθοποιός, πιστεύουμε μάλιστα πως είναι ένας από τους καλύτερους της γενιάς του. Θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς όταν συνομιλούμε με τέτοιους ανθρώπους. Η αγάπη του για το θέατρο αναβλύζει σε όλη τη κουβέντα μας. Είναι χαμηλών τόνων, με χιούμορ και πραγματικά τον ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο που μας διέθεσε, παρά το γεγονός ότι η συνέντευξη αυτή έλαβε χώρα μετά την παράσταση. Η εκπληκτική Άντζυ Νομικού μας φρόντισε για μια ακόμη φορά. Την ευχαριστούμε πολύ!   Πώς έγινε η προσέγγιση για το ρόλο που έχετε στους 12 Ενόρκους; Η προσέγγιση έγινε από την Κωνσταντίνα Νικολαΐδη (σ.σ. η σκηνοθέτις), που μου πρότεινε το ρόλο. Είχα δει την παράσταση την προηγούμενη χρονιά και ήταν ομολογουμένως μια εξαιρετική παράσταση, άρτια τεχνικά, αλλά και υποκριτικά και σκηνοθετικά. Μου άρεσε πάρα πολύ. Κ

Μαρία Τζιρίτα Ευτυχία θα πει… Εκδόσεις Ψυχογιός    Επτά ηλικιωμένοι διαμένουν στη βίλα Ευτυχία. Τρεις άνδρες και τέσσερις γυναίκες, έχουν συντροφιά ο ένας τον άλλο.  Η Ευτυχία Καλογήρου είναι η ιδιοκτήτρια της βίλας και με τη βοήθεια του φίλου της Οδυσσέα Παλαιολόγου ανακαινίζουν τη βίλα με σκοπό να φιλοξενεί ανθρώπους που τους ξέχασε η ζωή. Καταφεύγουν εκεί η Άννα Καρακώστα, παλιά ηθοποιός του ελληνικού κινηματογράφου, ο Γιώργος Μακρής, ιδιοκτήτης ακτοπλοϊκής εταιρείας, ο Τέλης Μπαρακάκης, παλαίμαχος πρωταθλητής πυγμαχίας, η Μαρκέλλα, πασίγνωστη σχεδιάστρια μόδας, με τη φίλη και συνεργάτιδα της, την Όλγα.      Τα πλούτη και η δόξα δεν κατάφεραν να τους κάνουν ευτυχισμένους. Έμειναν άκληροι και η βίλα Ευτυχία είναι για αυτούς το καταφύγιό τους. Κουβαλούν τις δικές τους ιστορίες, αναμνήσεις και φαντάσματα. Στην παρέα τους έρχεται να προστεθεί και η παθολόγος Μελίνα Γκρέι, μια νέα Ελληνοαμερικάνα, που προσλαμβάνεται από την ιδιοκτήτρια της βίλας ως ιατρικό προσωπικό. Η Μελίνα

Το 2005 μας είχαν καταπλήξει με το άλμπουμ «Nosferatu”. Συνεχίζουν να το κάνουν αυτό μέχρι και σήμερα. Φέτος έρχονται φέτος με νέο άλμπουμ. Το “Rise Of The Dragon Empire” είναι ένα ακόμα στοίχημα που κερδήθηκε. Εκπληκτική δουλειά μέσα από power metal καταιγιστικούς ρυθμούς, folk αύρες και επικές διαστάσεις. Όπως καταλάβατε ήταν πολύ φυσικό να το λατρέψω. Έχει όλα τα στοιχεία που δίνουν ένταση. Όσον αφορά τα μουσικά θέματα, φυσικά και δεν είναι πρωτότυπα, αλλά πατούν πάνω σε βασικές αρχές του είδους. Δεν θα ανακαλύψουν τώρα τον τροχό… Έχουν τη δική τους μουσική ταυτότητα και την περνούν απλόχερα σε κάθε άλμπουμ. Δεν θα μπορούσα να τους φανταστώ σε άλλο είδος. Αυτό τους ταιριάζει απόλυτα και το πρεσβεύουν πάντα με επιτυχία. 1. Rise Of The Dragon Empire 2. Slayer Of Kings 3. Skyriders And Stormbringers 4. Magical Eye 5. Blackwater Bay 6. Giants Of Heaven 7. The Warlock’s Trail 8. A Blessing In Sorcery 9. Breaking The Beast 10. Balerion 11. Reign Of Fire   Διαβάστε περισσότερα στο  w

 Πώς θα ήταν άραγε αν το μόνο που μας είχε απομείνει ήταν οι σκέψεις και οι αναμνήσεις; Πώς θα ήταν άραγε αν απλά υπήρχαμε, χωρίς να ζούμε; Πώς θα νοιώθαμε αν είχαμε δώσει τη ζωή μας χωρίς λόγο, απλά για να στηρίξουμε τα συμφέροντα κάποιων άλλων; Πώς θα νοιώθαμε όταν χάναμε τα πάντα για χάρη κάποιου πολέμου που δεν επιλέξαμε;      Ζωντανοί νεκροί… Αυτό θα νοιώθαμε. Έρμαια ανθρώπων που δεν μας υπολογίζουν, δεν μας σέβονται και φυσικά δεν δρουν για το καλό μας αλλά για ίδια οφέλη. Ξεκάθαρα, θα ήμαστε οι στρατιώτες σε μια παρτίδα σκάκι. Τα πιόνια που κανείς δεν προσέχει και πέφτουν πρώτα, για να υπάρξει χώρος στη σκακιέρα να κινηθούν πύργοι, άλογα, αξιωματικοί, βασιλείς.  Σε ένα τέτοιο κόσμο ζούμε, ακόμα και τώρα που οι πόλεμοι έχουν «θεωρητικά» σταματήσει. Και λέω θεωρητικά, γιατί πάλι πόλεμο έχουμε αλλά οικονομικό πια. Χώρες καταρρέουν, άνθρωποι εξαθλιώνονται, για να γεμίσουν οι τσέπες κάποιων.   Διαβάστε περισσότερα στο  www.noizy.gr

Θωμάς Μαστακούρης Η Γκρίζα Χώρα  και άλλες ιστορίες από το μακρινό Βορρά Εκδόσεις SΕΛΙΝΙ    Για όσους αγαπάτε τη φανταστική λογοτεχνία, τους Vikings, την ιστορία του Βορρά αλλά και για εσείς που λατρεύετε να ξεφεύγετε από τη χαζή πραγματικότητα και να μπαίνετε μέσα σε ιστορίες που εκθειάζουν ηρωισμό, πάθος, αξίες, ιδανικά και έναν άνθρωπο που δεν κοιτά μόνο τον εαυτό του. Οι ιστορίες που έχει πλάσει ο Θωμάς Μαστακούρης έχουν τη δυνατότητα να σε ταξιδέψουν, έχουν απίστευτες εικόνες και θα μπορούσαν μια χαρά να αποτυπωθούν στη μεγάλη οθόνη, πράγμα που του το εύχομαι ολόψυχα.      Είναι φτιαγμένες με αγάπη και μεράκι και σίγουρα πολύ μελέτη. Άλλωστε ο Βορράς είναι γεμάτος μύθους αλλά και ιστορίες για τη ζωή, την καθημερινότητα, τους Vikings. Ένα λαό που εμφανίστηκε το Μεσαίωνα, με την πρόθεση να μπουκάρει στην Ευρώπη από παντού, σαν πειρατές, έμποροι και μισθοφόροι. Οι Vikings κατάφεραν γερό πλήγμα στις χώρες που επισκέφτηκαν. Ήταν ένας περήφανος λαός, με εξαιρετικά δυνατούς πο

   Το έργο του Αλεξάντερ Γκέλμαν «Το Παγκάκι» γράφτηκε το 1983. Είναι η ιστορία δύο μοναχικών ανθρώπων που δεν μπόρεσαν να κάνουν αυτό που ονειρεύτηκαν. Να βρουν το έτερον ήμισυ. Να νιώσουν ευτυχία, θαλπωρή, αγάπη, να βιώσουν τον έρωτα.      Η παράσταση ξεκινά με το Γιώργο Κιμούλη να μπαίνει στη σκηνή και να κάθεται σε ένα παγκάκι. Εκεί, μιλώντας με τον εαυτό του, «δηλώνει» πως θέλει να βρει τον άνθρωπο που θα μοιραστεί μαζί του τις χαρές και τις λύπες του. Θέλει αλλά δεν μπορεί. Πιστεύει πως είναι η εξαίρεση στον κανόνα και πως οι γυναίκες διαλέγουν πάντα άνδρες που τις κάνουν δυστυχισμένες και δεν δίνουν ευκαιρίες σε άνδρες που θα μπορούσαν να τους δώσουν όλο τον κόσμο.    Μέχρι εδώ καλά, το «τρώμε» το παραμύθι και σχηματίζουμε την άποψη πως αυτός ο γλυκός πενηνταπεντάρης (καλά, μπορεί και λίγο παραπάνω, αλλά δεν κολλάμε στην ηλικία), μπορεί να έχει περάσει πολύ άσχημα, να έχει φάει πολλές φορές τα μούτρα του και γι’ αυτό να βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση.   Διαβάστε

Αλκυόνη Παπαδάκη Το χαμόγελο του δράκου Εκδόσεις Διόπτρα   Σε ένα μικρό χωριό ονόματι Κρινοχώρι έρχεται ένα νέο ζευγάρι να μείνει. Ο Δονάτος και η Δονατέλλα. Μικρή η κοινωνία, τα σούσουρα πάνε και έρχονται, αλλά τελικά το χωριό αγκαλιάζει τους δυο ανθρώπους. Ο σύζυγος τσαγκάρης, η σύζυγος μοδίστρα. Κάνουν δύο κόρες. Την Κρινιώ και την Κασσώ ή αλλιώς Κασσιανή. Η Κρινιώ είναι χαμηλών τόνων, σοβαρή, αγαπά τα γράμματα και ονειρεύεται να γίνει γιατρός. Η Κασσώ από την άλλη, ατίθαση, ενδιαφέρεται μόνο για την καλοπέρασή της. Ο πατέρας πεθαίνει και η μάνα προσπαθεί να «βολέψει» τα κορίτσια με γάμους που θα τα εξασφαλίσουν οικονομικά.   Η Κρινιώ, μετά από συνοικέσιο αστραπή της Δονατέλλας, φεύγει για την Αμερική. Η Κάσσω κάνει άσωτη ζωή, δημιουργώντας κακό όνομα στο χωριό. Ερωτεύεται ένα νέο που οι γονείς του στέλνουν στην Αθήνα για να τον ξεμπλέξουν από τα δίχτυα της. Το ρομάντζο δεν έχει happy end και εκεί επάνω στην απόγνωσή της η πανούργα μάνα στήνει ιστό σε έναν εύπορο

Το βιβλίο του Εμίλ Ζολά «Τερέζ Ρακέν» μεταφέρεται με απόλυτη επιτυχία στο θέατρο Ροές. Το βιβλίο που δίχασε τη γαλλική κοινότητα εκείνης της εποχής για την ωμότητά του, το σαρκασμό, χαρακτηρίστηκε πορνογραφικό (αλήθεια τώρα, τόσο σεμνότυφοι το έπαιζαν).  Το έργο ξεδιπλώνει την ιστορία της Τερέζ, μιας απλής κοπέλας που παντρεύεται τον ξάδερφό της Καμίγ, ένα φιλάσθενο άνδρα που η μητέρα του και θεία της, με την υπερπροστατευτικότητά της και τις παλιές της αντιλήψεις, καταδυναστεύει τη ζωή του αλλά και τη ζωή της Τερέζ.      Ο Καμίγ έχει βρει τις ισορροπίες του… Η Τερέζ όμως υπομένει όλες τις παραξενιές και τις εντολές της πεθεράς. Η σχέση της με τον Καμίγ είναι ανύπαρκτη. Περισσότερο σαν αδέρφια συμπεριφέρονται παρά σαν σύζυγοι. Το αίμα της Τερέζ βράζει, αποζητά την αγάπη, τον έρωτα και το μόνο που βρίσκει είναι αδιαφορία. Συνεχώς μουρμουρίζει «Είναι στενό, σκοτεινό και υγρό και μυρίζει σα χώμα νωπό»… Αυτό που εννοεί, φυσικά, είναι ο τάφος. Έτσι θεωρεί τη ζωή της. Ζωντανή- νεκρή,

Glow is the bright side of the moon    Όταν ο Tobias μαζεύει το παρεάκι και λέει «Τώρα θα ηχογραφήσουμε το νέο άλμπουμ των Avantasia», άραγε έχει στο μυαλό του το πόση επιτυχία θα γράψει στα μουσικά κοντέρ;  Όλα τα άλμπουμ έχουν αυτό το θεατράλε υπόστρωμα, το άνοιγμα στους χώρους του φανταστικού, τη μυρωδιά μιας υπέροχης ιστορίας που δεν θέλεις να τελειώσει.    Με φωνητικούς «οδηγούς» σε αυτό το ταξίδι που ονομάζεται “Moonglow” τους Jørn Lande, Hans-Kursch (Blind Guardian – Demons and Wizzards), Michael Kiske (πρώην Helloween), Mille Petrozza (Kreator), Ronnie Atkins (Pretty Maids), Candice Night, Bob Catley και το Μίστερ Geoff Tate (ex- Queensryche), καταφέρνει την απόλυτη κίνηση ματ. Ανατριχιαστικά τέλειο το άλμπουμ, με δομή και ισχυρή διάθεση να μας ξεμυαλίσει.   Διαβάστε περισσότερα στο  www.noizy.gr

Βρισκόμαστε στο σαλόνι μιας τυπικής αγγλικής οικογένειας. Ο κύριος και η κυρία Σμιθ κάθονται χαλαρά και συζητούν, η κυρία συζητά δηλαδή, ο κύριος Σμιθ κάνει ότι παρακολουθεί, με την εφημερίδα στα χέρια. Κάποια στιγμή βέβαια μπαίνει, θέλοντας και μη, στη συζήτηση. Η υπηρέτρια έρχεται, αναγγέλλει το ζεύγος Μάρτιν. Αυτή την επίσκεψη δεν την περίμεναν… Φεύγουν γρήγορα να αλλάξουν ρούχα και στο σαλόνι μπαίνει το ζευγάρι των επισκεπτών και ένα νέο παιχνίδι ξεκινά. Κάνουν ότι δεν γνωρίζονται και ξεκινούν να συστήνονται, να γνωρίζονται, για να ανακαλύψουν (όχι καλέ, δεν το ήξεραν) ότι είναι ή ήταν παντρεμένοι. Παράλογο;      Παρακολουθούμε το διάλογο και παραλογιζόμαστε και εμείς. Σε λίγα επτά εμφανίζεται το ζεύγος Σμιθ, που είχε πάει να αλλάξει ρούχα. Ναι, αυτό που δεν ήθελε να το δουν οι φίλοι του με τα καθημερινά; Ε, με τα ίδια μπήκαν οι Σμιθ στο σαλόνι τους και ξεκινούν κουβεντούλα με το φιλικό ζευγάρι. Ξέρετε δα, λένε τα νέα τους, συζητούν περί ανέμων και υδάτων. Το κουδούνι χτυπά

ο έργο Cowboy Mouth είναι μια σύμπραξη του Sam Shepard και της Patti Smith.  Ο Sam Shepard, σεναριογράφος, ηθοποιός και σκηνοθέτης, θεωρήθηκε ο καλύτερος θεατρικός συγγραφέας της γενιάς του, με αρκετά βραβεία στο ενεργητικό του.  Η Patti, με τεράστιες περγαμηνές, πέρασε τα δικά της λούκια, έγραψε βιβλία, ποιήματα, τραγούδια και επηρέασε πολύ την αμερικάνικη punk rock και όχι μόνο.      Στο έργο αυτό λέγεται ότι υπάρχει μεγάλο μέρος της κοινής ζωής τους. Ανέβηκε το 1971 στο The American Place Theatre και μετά την πρώτη παράσταση ο Shepard έφυγε με το πρώτο αεροπλάνο για New England και επανενώθηκε με τη σύζυγο και το παιδί του.    Ταραχώδης η ζωή αυτών των δύο πολύ σημαντικών ανθρώπων, η οποία αποτυπώνεται πολύ ρεαλιστικά στο Cowboy Mouth. Υποδύονται τον Slim και τη Cavale αντίστοιχα, βουλιάζοντας τις ψυχές τους σε ένα μοτέλ.  Αυτό το έργο ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα από την ομάδα "Αρχή Workshop Theater", σε σκηνοθετική επιμέλεια της Νέλλης Καρρά. Το Slim υποδύεται

Haunted Stories: Noizy made me do it Episode VII Starring: Sakis Tolis (Rotting Christ), Elias Logginidis (Spitfire), Sotiris Kokkinos (Varathron), Savvas Betinis (Acid Death), Thanasis Mpertsatos (Power Crue)   Πρόλογος    Συνήθως – και το λέω αυτό γιατί ξέρω ότι πολλοί από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές το έχετε ζήσει – τα παιδιά που γράφουν σε περιοδικά του διαδικτύου, συναντιούνται μια φορά στο τόσο, για να «συζητήσουν» για τα θέματα του περιοδικού. Λένε ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του, καμιά φορά τσακώνονται κιόλας και θέτουν τριακόσους πενήντα έξι στόχους, από τους οποίους – μέχρι την επόμενη συνάντηση – πραγματοποιούν τους δύο. Και ξανά μανά από την αρχή. Όταν μαζεύω τη συντακτική ομάδα για το «μη καθιερωμένο – μη μηνιαίο» καφεδάκι, τους λέω ότι δεν πρόκειται να συζητήσουμε για κανένα στόχο. Αν του έλθει κανενός Η φλασιά, μπορεί να μας ειδοποιήσει με χίλιους πεντακόσιους διαφορετικούς τρόπους, άρα… Τον περασμένο Γενάρη τέθηκε όμως στο τραπέζι κάτι

   Το El Convento Del Arte είναι ένας χώρος όπου η τέχνη ξεδιπλώνεται. Μπαίνοντας έχεις την αίσθηση ότι ανοίγεις το χρονοντούλαπο και μεταφέρεσαι πίσω στο χρόνο. Έχει κάτι από το glamour και τη φινέτσα ταινιών του παρελθόντος. Σε μαγνητίζει. Εκεί λοιπόν, την Πέμπτη που μας πέρασε, σε αυτό το μαγικό χώρο παρακολούθησα το μονόλογο «Όταν η Marylin Monroe μένει μόνη», με την Ερωφίλη Κόκκαλη, σε σκηνοθεσία Πέμης Ζούνη.      Μια ντιζέζ αριβάρει μπροστά μας για να φλερτάρει με το Hip-Hop μοτίβο και ξεκινά το νούμερό της. Καθώς αυτό τελειώνει, η performer ξεκινά να ασχολείται με το είδωλό της, τη Μέριλιν. Ξεκινούν καυστικά σχόλια, λεπτομέρειες της ζωής της, καθώς και συμπεριφορές που κάνουν τη γυναίκα είδωλο να δείχνει μια κακομαθημένη ή ακόμα και καβαλημένη… ελέω της επιτυχίας; Άλλωστε πόσες φορές έχουμε παρακολουθήσει τραβηγμένες συμπεριφορές από άλλους αστέρες του Χόλυγουντ; Για εμάς τους κοινούς θνητούς, που δεν έχουμε καμία σχέση με το συνάφι, όλα αυτά προκαλούν απορίες και ίσως

Στο Νέο Θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου οι Ήρωες καταστρώνουν σχέδια. Ποιοι είναι αυτοί;  Θα πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Βρισκόμαστε σε έναν οίκο βετεράνων. Και πιο συγκεκριμένα στην ταράτσα του. Εκεί οι τρεις φίλοι – βετεράνοι του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου – συναντιούνται και μιλούν για ό,τι τους προβληματίζει. Μπορεί τα νιάτα να έχουν ξεφτίσει, μπορεί τα προβλήματα υγείας να δίνουν και να παίρνουν, μπορεί να έχουν τις παραξενιές τους, αλλά εκείνοι παραμένουν παιδιά, αφού δεν σταματούν να τεντώνουν ο ένας τα νεύρα του άλλου, να πειράζονται και να προσπαθούν να ξεφύγουν από τη μιζέρια των γερατειών.   Ο Ρενέ (Δημήτρης Πιατάς), ένας ρομαντικός αλλά και με μεγάλη αίσθηση του χιούμορ άνθρωπος, προσπαθεί να ανταπεξέλθει μπρος στη γκρίνια του ιδιότροπου Γουσταύου (Ιεροκλής Μιχαηλίδης), που παρεξηγείται συνέχεια. Στην παρέα τους είναι και ο Φερνάν (Γιάννης Φέρτης), ένας γλυκύτατος βετεράνος που συχνά πυκνά εκεί που μιλά ή ακούει τις συζητήσεις των άλλων… σαν να πατιέται ένα off κ

 Βρισκόμαστε στη «φτωχική» βιλίτσα του υπουργού ΠΡΟΠΟ (Προστασίας του Πολίτη) Ιάσωνα Ιακωβίδη και το λέω έτσι (φτωχική), γιατί στο σπίτι του υπουργού δεν υπάρχουν έπιπλα. Όχι, δεν είναι από αυτούς που εκθειάζουν τη λιτότητα. Έκανε ανακαίνιση ο άνθρωπος και τα έπιπλα θα έρθουν τις επόμενες μέρες. Περιμένει την παιδική του φίλη Έλεν Τσάκρας, παγκοσμίου φήμης δασκάλα ενεργειακής ενδυνάμωσης. Όχι παιδιά, δεν είναι μέντιουμ η γυναίκα, μην τα ισοπεδώνετε όλα. Διαβάζει τα ενεργειακά πεδία και έχει ένα τρόπο να επικοινωνεί με έμψυχα αλλά και άψυχα. Διαβάστε περισσότερα στο  www.noizy.gr

Στην «Αθηναϊκή Σκηνή Κάλβου – Καλαμπόκη» από τον περασμένο Νοέμβριο βρίσκεται σε εξέλιξη μια εξαιρετική ιδέα. Τέσσερις νέοι σκηνοθέτες, απόφοιτοι Ανώτερης Δραματικής Σχολής της Αθηναϊκής Σκηνής, παρουσιάζουν το ίδιο έργο, το «Ματωμένο Γάμο» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, έχοντας σαν όπλα διαφορετικές μεταφράσεις, τις οποίες επιμελήθηκε η Αλεξάνδρα Βουτζουράκη. Συν τοις άλλοις επιλέχθηκαν ένα από τα στοιχεία της φύσης για κάθε παράσταση και συγκεκριμένα αντικείμενα και χρώματα, διαφορετικά για την κάθε μια. Το επιτελείο της παράστασης αριθμεί τέσσερις ηθοποιούς, εκ των οποίων και σπουδαστές, όπως και απόφοιτους της Ανώτερης Δραματικής Σχολής της Αθηναϊκής Σκηνής.  Σκοπός αυτού του θεατρικού «παιχνιδιού» είναι να δημιουργηθούν τέσσερις εντελώς διαφορετικές αισθητικά και υφολογικά παραστάσεις, οι οποίες μέσα σε ένα χρονικό περιθώριο ενενήντα λεπτών θα εμβαθύνουν στο λόγο του ποιητή. Tο Noizy.gr βρέθηκε στην παράσταση που έχει ως στοιχείο της φύσης τη φωτιά και στη σκηνοθεσία έχει εμβαθύ

Πώς έγινε η προσέγγιση για το ρόλο; Ήρθε σε επαφή μαζί μου ο παραγωγός μας, ο κ. Τάγαρης. Με ενημέρωσε ότι η Θέμις Μαρσέλλου με ζητούσε. Είχαμε αρχίσει να ετοιμάζουμε κάτι στο θέατρο Ζίνα. Μίλησα με τη Θέμιδα, μου εξήγησε περί τίνος πρόκειται. Είχα ενδοιασμούς, καθώς μιούζικαλ από μιούζικαλ διαφέρει. Δεν ήξερα αν θα μπορούσα να ανταποκριθώ. Μου είχαν κάνει και παλαιότερα πρόταση, αλλά τελικά δεν συμμετείχα. Σε αυτή τη παράσταση λέω δυο τραγούδια και ήταν τελικά εύκολο να τα μάθω. Μου έστειλε η Θέμις κάποια στιγμιότυπα αλλά και video και αποφάσισα να το κάνω. Μπορεί το ρίσκο να ήταν μεγάλο, είναι η πρώτη φορά που κάνω μιούζικαλ, αλλά με ινγκριγκάρισε πάρα πολύ. Παίζει ρόλο η ποιότητα της παράστασης, του έργου, η αισθητική της και η λογική του συγγραφέα, που με ενδιαφέρει πάνω από όλα. Ο συγγραφέας έχει περάσει τη Matilda και σε ένα μεταφυσικό επίπεδο. Της δίνει την πολυτέλεια να έχει τηλεπάθεια. Άκρως συμβολικό μέσα στο έργο, θέλοντας να μας δείξει πως πρέπει να εμπιστευόμαστε τα παι

Γιατί επιλέξατε αυτό το έργο; Η Bryony Lavery είναι μια σημαντική θεατρική συγγραφέας. Είναι επηρεασμένη από το Αρχαίο Δράμα. Υπήρχε μια Αμερικάνα ψυχίατρος, η Dorothy Lewis, η οποία αγωνίστηκε και έβγαλε το πρώτο της βιβλίο περίπου την ίδια περίοδο που έβγαλε και η Lavery το ‘Frozen’. Για τη Dorothy, καθότι Αμερικάνα, ήταν πολύ δύσκολο να μιλήσει στη χώρα της γι’ αυτό, υπήρχε η θανατική ποινή, ενώ στην Αγγλία όχι. Αποφάσισε λοιπόν να αγωνιστεί για αυτό που λέμε ‘προλαμβάνω και όχι τιμωρώ’. Αγωνίστηκε για μια θεραπευτική, προληπτική κοινωνία και όχι μια ‘τιμωρητική’ κοινωνία. Ο αγώνας της ήταν πολύ σημαντικός, καθώς παιζόντουσαν ζωές. Ένα λάθος σήμαινε θανατική ποινή. Το έργο που είδατε είναι μια μεταλαμπάδευση της βίας.  Ένας δολοφόνος σε πρώτη φάση εμφανίζεται ως τέρας. Σκοτώνει κορίτσια, τα κακοποιεί σεξουαλικά και όταν συλλαμβάνεται, αυτή η ψυχίατρος έρχεται και μας δείχνει σιγά σιγά της αιτίες. Στην παράσταση υπάρχουν σαφείς αναφορές στην ιατρική και τη χημεία για την έλλει

Πώς έγινε η επιλογή αυτού του μονολόγου; Το διάλεξα γιατί μου άρεσε πάρα πολύ όταν το διάβασα. Είναι ένας μονόλογος που έχει μια φοβερή αλήθεια. Είναι απίστευτα ρεαλιστικός. Έχει στοιχεία που μπορεί να «πιάσει» όλους τους ανθρώπους. Δεν υπάρχει άνθρωπος που θα δει τη παράσταση, είτε άνδρας, είτε γυναίκα, είτε κάποιος με οικονομική επιφάνεια ή οποιασδήποτε κοινωνικής τάξης, που να μη βρει κάτι να ταυτιστεί σε αυτό το έργο. Ο χαρακτήρας που υποδύεστε είναι ένας Θεσσαλονικιός που μιλά για την πρώτη του αγάπη. Κυρίως αυτό είναι. Μιλά για ένα νεανικό έρωτα. Η κοπέλα τον παράτησε χωρίς να του εξηγήσει ποτέ το γιατί. Δεν το έχει ξεπεράσει. Το κουβαλάει μέσα του. Κάποια στιγμή, μετά από είκοσι χρόνια, το κορίτσι εμφανίζεται ξαφνικά. Με αφορμή αυτή την επανεμφάνιση κάνει μια αναδρομή, ένα ταμείο ζωής. Μέσα από μια άλλη πλέον οπτική γωνία, με αυτή την αναδρομή ανακαλύπτει ξανά όλες τις σχέσεις. Κυρίως τον έρωτα με την Έφη, αλλά και τις σχέσεις με το κοντινό του περιβάλλον. Με τους φίλους του

«Τα ραδίκια ανάποδα» και «Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς». Πολύ θανατικό βρε παιδιά… (γέλια) Θανάσης Κουρλαμπάς: Μιλούν για τη σχέση και την πάλη του ανθρώπου με το θάνατο. Βρίσκεις ουσίες για την ίδια τη ζωή. Δεν υπάρχει λόγος να συζητάς για το θάνατο. Ο θάνατος θα έρθει. Είναι το μόνο δεδομένο. Η ενασχόληση με το θάνατο είναι για να δεις πώς μπορείς να καλυτερέψεις τη ζωή σου, τη ζωή του διπλανού σου. Ο Γιώργος και εγώ έχουμε τη χαρά και την τιμή να υπηρετούμε ένα τέτοιο κείμενο σε διασκευή Κωνσταντίνας Νικολαΐδη. Είναι μια πασίγνωστη νουβέλα του Τολστόι. Γιώργος Γαλίτης: Έγινε μια σπουδαία μετάφραση και πάνω σε αυτή η Κωνσταντίνα δούλεψε και το έκανε θεατρικό. Η επιλογή της είναι να υπάρχουν αφηγητές για να μην χαθεί η αφήγηση του Τολστόι. Στο θεατρικό έχεις το διάλογο, αλλά χωρίς την αφήγηση χάνονται αυτά που μόνο ένας λογοτέχνης μπορεί να δώσει. Θανάσης: Χρειαστήκαμε το διπλό ρόλο του αφηγητή για να μιλήσουμε ως Τολστόι. Σε αυτό το έργο με το Γιώργο κάνουμε δεκαοκτώ χαρακτήρες. Ι