Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Συνέντευξη με το Νίκο Ρουσσάκη

Συνέντευξη με το Νίκο Ρουσσάκη


   Είχα τάξει ότι θα ρωτούσα πολλά… Αυτή η κουβέντα επέτρεπε να μάθω όσα δεν είχα ρωτήσει εδώ και χρόνια. Ο Νίκος, γνωστός από καιρό με τους Guardian Angel... Κάποια στιγμή χάθηκε, άλλαξε πορεία και πριν λίγα χρόνια, ένα Γενάρη, ξεκινά με τους Mindcrime Empire (έλα που δεν το ξέρετε!)… Το Μάιο του 2013 εμφανίζεται ως quest στους Rock N Roll Children (τι χάσιμο εκείνο το δίδυμο με τον Παναγιώτη – των Parthian Shot – ίσως το καλύτερο δίδυμο εκείνης της βραδιάς) και μετά το Νοέμβριο τον συναντώ στο Kookoo club στα δέκα χρόνια των Parthian Shot. Απανωτά τα εγκεφαλικά, ειδικά δε όταν ανέβηκε μαζί με τον Πάνο στη σκηνή και τραγούδησαν το “Pull Me Under”. Έχω ντοκουμέντα από εκείνο το βράδυ. Ευθέως τον είχα ρωτήσει μετά «Γύρισες, απολωλός πρόβατο»; Χαμογέλασε και μου είπε θα δείξει...
 
   Δεν έδειξε νομίζω, ξεκάθαρο είναι, ειδικά τώρα που μπήκε στους Fortress Under Siege (οι οποίοι ετοιμάζουν και νέο άλμπουμ, σιγά μην και δεν σας το έλεγα). Μας δόθηκε λοιπόν η ευκαιρία να μιλήσουμε για όλα και για το επικείμενο live στο Wreck.
 
rous04
 
Γιατί είχες χαθεί από τη metal σκηνή και τι ήταν αυτό που σε ώθησε να ξαναγυρίσεις;
Σταμάτησα γιατί ένιωσα πως τέλειωσε ο κύκλος με τους Guardian Angel και θέλησα να ασχοληθώ με άλλα πράγματα. Μου άρεσε το θέατρο και ειδικά το μουσικό θέατρο, μαθήματα έκανα από παλιά, οπότε συνέχισα. Με κέρδισε το μιούζικαλ αμέσως, ίσως ήταν αυτό που αναζητούσα, ήταν αυτό που αγαπούσα και στη ροκ μουσική. Με κέντρισε το “The Wall”, το πρώτο μου άκουσμα. Παιδί ακόμα, θυμάμαι το νονό μου να μπαίνει σπίτι με μια σακούλα από δισκάδικο και μέσα να έχει αυτό το δίσκο. Μου άρεσε η ιδέα του concept και της ροκ όπερας. Ο νονός μου είχε μεγάλη συλλογή δίσκων, άκουγα πολλά άλμπουμ, θυμάμαι το “The Dark Side Of The Moon” των Pink Floyd, κάποιες συλλογές των Beatles, μια συλλογή από Santana.
 
Τι είχε να σου προσφέρει το μιούζικαλ που δεν σου το προσέφερε το metal;
Είναι κάτι πιο ολοκληρωμένο γιατί συνδυάζει τρεις διαφορετικές τέχνες μαζί. Συνδυάζει το τραγούδι, την υποκριτική και το χορό. Η υποκριτική για μένα είναι κάτι πολύ βασικό, σου δίνει την ερμηνεία. Μέσω της υποκριτικής μπορείς να ερμηνεύσεις κάποιο κομμάτι με τη δική σου ψυχούλα. Είναι αυτό που κάνει μεγάλο ερμηνευτή τον Dio (σταυροκοπιέμαι εγώ, διότι In Dio We Trust), τον Tate (εδώ θα σταυροκοπιόταν ο Κούλης - μεγάλος φανοTate), Dickinson (εδώ προσκυνά η υφήλιος), τον Τομ Τζόουνς κλπ. Με το πάθος που ερμηνεύουν ένα τραγούδι σε παρασέρνουν. Είναι και οι τραγουδιστές αυτοί που έχουν διαχρονικότητα.Κακά τα ψέματα αλλά όσο και να πιέσει, να προμοτάρει η δισκογραφική και ο μάνατζερ, αυτό που μένει στο κόσμο είναι η δήλωση ψυχής του ερμηνευτή.
 
rous01
 
Πες μου τώρα για τους Mindcrime Empire, πώς έγινε το deal;
Ήταν μια ιδέα του Ethan (σ.σ. κιθαρίστας των Danger Angel), με πήρε τηλέφωνο και μου λέει ‘’Σκέφτομαι να κάνω μια tribute band Queensryche, ψήνεσαι’’; Μόλις μου είπε ότι θα παίζαμε όλο το “Operation: Mindcrime” και κάποια από “Empire” είπα αμέσως το ναι. Δεν το είδα σαν άλλη μια cover band των Queensryche, το είδα σαν πρόκληση, μια παράσταση όπως το έκαναν εκείνοι τότε. Μια θεατρική μουσική παράσταση. Το προτείναμε στον Αλέξανδρο και το Φώτη που ήταν πολύ θετικοί. Με τα ντραμς καταλήξαμε στο Δημήτρη, δουλέψαμε πολύ για να βγει ένα αποτέλεσμα που θα μας έκανε περήφανους (μωρέ, άμα σας έβλεπαν οι Queensryche, θα ζήλευαν).
 
Το τζάκετ, πες αλήθεια, από τον Tate το βούτηξες; (γέλια)
Όχι, το αγόρασα από ένα μαγαζί στο Μοναστηράκι, ψάχνοντας για ένα τζάκετ να μοιάζει με αυτό που φορούσε ο Tate (σ. α/σ. ξέρω ποιος το έχει, μπορώ να βοηθήσω;). Και τα γυαλιά επίσης (ήμουν έτοιμη να ρωτήσω).
 
Με τους Fortress Under Siege πως «έμπλεξες»;
Μετά από ένα χρόνο πρόβες με το Φώτη για τους Empire, ήξερα ότι υπήρχαν ανακατατάξεις στη μπάντα, ο Αλέξης είχε σταματήσει λόγω απόστασης – Φιλιά, Hannibal, φιλιά – και ο Φώτης μου πρότεινε να μπω στη μπάντα. «Έλα θα σε κάνω διάσημο, έλα θα σε κάνω φίρμα» μου έλεγε, έπεσα τι να κάνω; (γέλια)
 
rous02
 
Έχετε κάνει δύο live εμφανίσεις μέχρι τώρα και το επόμενο είναι ως headliners στο Wreck Festival. Τι να περιμένουμε;
Έχουμε κάνει και ένα βιντεάκι, ελπίζω σύντομα να το δείτε (εγώ το είδα, περισσότερα δεν λέω μόνο ότι θα είναι κάτι τελείως διαφορετικό). Σίγουρα θα παίξουμε αρκετά από το τελευταίο άλμπουμ, όπως και κάποια ακόμα τραγούδια από παλαιότερες δουλειές και αν προλάβουμε θα πάρετε και μια γεύση από το νέο άλμπουμ που ετοιμάζουμε.
 
Νέα δουλειά ακούω, σε τι στάδιο είσαστε;
Στο στάδιο της προπαραγωγής, κάποια είναι έτοιμα, κάποια δουλεύονται. Είναι ακόμα νωρίς για να πω περισσότερα. Τα σχέδια λένε μέσα στο 2016 να είναι έτοιμο, έχουμε διάφορα πράγματα στο μυαλό μας, αλλά είναι νωρίς να ανοίξουμε τα χαρτιά μας.
 
Εν αναμονή λοιπόν των εξελίξεων και των ηχογραφήσεων, άλλωστε ο Απρίλης κοντά είναι θα σας «ανακρίνω» ξανά για να μάθω περισσότερα. Καλή επιτυχία σας εύχομαι και από κάτω θα είμαι να κοπανιέμαι ως τρελή Wreck/Fortress fan.
Ευχαριστούμε πολύ και να είσαι σίγουρη πως θα μάθεις πρώτη όλα τα νέα για το νέο άλμπουμ. Σας περιμένουμε στις 24 Απριλίου για να κάνουμε το Κύτταρο, καλοκαιρινό.
 
Μαίρη Ζαρακοβίτη
 
Οι φωτό είναι από το προσωπικό αρχείο του Νίκου και τον ευχαριστώ πολύ που μας τις παραχώρησε.
 
rous03

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Συνέντευξη με τους Spitfire στο noizy.gr

Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος)   Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει!   Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.

Η Διαδρομή

Η Διαδρομή Του Γιώργου Παπακωνσταντή Εκδόσεις Λιβάνη    Ο Άγγελος, ένας άνδρας σχετικά επιτυχημένος, όταν μαθαίνει ότι είναι σοβαρά άρρωστος και οι γιατροί του δίνουν τέσσερις με πέντε μήνες ζωής, αντί να προσπαθήσει να θεραπευτεί, φεύγει για ένα μοναχικό ταξίδι στην Ευρώπη, αλλά στην πραγματικότητα ξεκινά ένα ταξίδι μέσα του, στο παρελθόν και στις σκέψεις του, κάτω από την πίεση ότι η ζωή του τελειώνει.    Στο ταξίδι αυτό επανέρχονται και «συγκρούονται» ξανά οι δυο μεγάλες αγάπες της ζωής του, επαναφέροντας τα βασικά διλήμματα ανάμεσα στα πρέπει και στα θέλω.    «Η Διαδρομή» είναι μια περιπλάνηση ανάμεσα στους απολογισμούς της ζωής και στην καταλυτική επίδραση του έρωτα μπροστά στον χρόνο που τελειώνει. Μια αναδρομή σε σκέψεις, σχέσεις και συναισθήματα ενός ανθρώπου που προσπαθεί να δημιουργήσει καινούρια θέληση για ζωή.    Ένα ταξίδι στο παρελθόν για άντληση δύναμης για το μέλλον.  Ένα ταξίδι στην Ελπίδα. Λίγα λόγια για το συγγραφέα    Ο Γιώργος Παπακων

Sabaton, Accept, Twilight Force LiVE @ Piraeus 117 Academy

   Αυτό το live το περίμενα πολύ καιρό. Οι Sabaton είναι μια μπάντα που μας έχει κερδίσει με το πείσμα της, τη μεθοδικότητά της και την αγάπη της για την ιστορία και ιδιαίτερα για την ιστορία της χώρας μας. Όσο για τους Accept, τα λόγια φαντάζουν λίγα μπρος σε αυτούς τους θρύλους του metal. Όταν επισκέπτονται τη χώρα είναι για εμάς εθνική γιορτή. Μεγαλώσαμε μαζί τους, περπατήσαμε τα μονοπάτια της μουσικής τους, γαλουχηθήκαμε με τις μελωδίες τους. Τώρα για τους Twilight Force, ήτο για μένα διακαής πόθος να τους δω ζωντανά, να ανακαλύψω τη μουσική τους και να επιβεβαιώσω την αρχική μου γνώμη ότι αυτά τα παιδιά πατάνε σταθερά και κινούνται προς την κορυφή. Διαβάστε περισσότερα στο  noizy.gr