Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

InnerWish



InnerWish

2016 0 out of 50 out of 50 out of 50 out of 50 out of 5 / 0 out of 50 out of 50 out of 50 out of 50 out of 5 0 RATINGS
InnerWish

Data

Κυκλοφόρησε 2016
Format CD
Είδος 
Ενημερώθηκε στιςΤετάρτη, 27 Ιανουαρίου 2016
Είδος Heavy Metal
Αριθμός δίσκων 1
Edition date 2016 
Εταιρία Ulterium Records

Review

1. Roll The Dice
2. Broken
3. Modern Babylon
4. Machines Of Fear
5. Needles In My Mind
6. My World On Fire
7. Rain Of A Thousand Years
8. Serenity
9. Sins Of The Past
10. Through My Eyes
11. Zero Ground
12. Cross The Line
13. Tame The Seven Seas
   Αρκετά χρόνια πέρασαν για να έρθει η πολυπόθητη νέα κυκλοφορία από μια μπαντάρα όπως οι Innerwish. Τι έγινε στο μεταξύ θα μάθουμε μέσω συνεντεύξεως με τα παιδιά (σιγά μην το αφήσω έτσι).

   Παίρνοντας το άλμπουμ στα χέρια μου ομολογώ ότι η συγκίνηση ήταν μεγάλη, θεωρώ αυτή τη μπάντα μια από τις καλύτερες της χώρας μας. Με παγκόσμια εμβέλεια και γερά στηρίγματα, με μουσικούς παθιασμένους και σοβαρούς, όπου πάντα οι δουλειές που βγάζουν είναι σε κλίμακα υψηλή.

Πολλά λόγια, ξεκινάω περιγραφή άλμπουμ.

   Κινείται από μια καταιγιστική ανάγκη να σαρώσουν τον πλανήτη. Μελωδικό δυναμικό, επιθετικό, βαρύ μέταλ… Είμαι σίγουρη ότι ρέει στις φλέβες των παιδιών και μας το μεταφέρουν ατόφιο. Να ξεκινήσω από το «Roll The Dice», που σε πιάνει μια ταραχή και αρχίζει το κεφάλι μόνο του τα headbanging, ενώ το πόδι (αριστερό-δεξί, δεν θυμάμαι ποιο) αρχίζει να βαράει σε ρυθμό (ρε, μπας να πάω να μάθω ντραμς;).

   Ερωτεύτηκα το «Modern Babylon» (ναι ακόμα χτυπιέμαι λέμε), έχει απίστευτο ρυθμό, μια ναζιάρικη κιθάρα, τη φωνή που σε παθιάζει και στίχους που σε προκαλούν να συνεχίζεις το ρεφρέν, ακόμα και μετά το τέλος του τραγουδιού. Τι να πω για το «Needles In My Mind»… Μπαλαντάρα με τη σωστή συνταγή (όσοι ξέρετε το  λατρεμένο Γιατρό της ελληνικής Μέταλ Σκηνής θα καταλάβετε). Δίνει πόνο, δίνει μεγάλες ανατριχίλες. «My World On Fire» και εδώ θα εκπλαγείτε με το πάθος και το χέβι μέταλ που ξεδιπλώνεται.

   Επικοί ρυθμοί και καθάριο μέταλ στο «Rain Of A Thousand Years». Αν δεν σας το έχω αναφέρει, η φωνή του Γιώργου απλά σε ταξιδεύει, αγκαλιάζει τη μουσική και ανεβάζει τα ντεσιμπέλ. Όσο για το ντράμερ, μα τι χτύπημα ο Φραγκίσκος! Άγαλμα παιδάκι μου, σε όποια πλατεία θες! Ακόμα πονάει το κεφάλι μου από το κούνημα. Η πινελιά του συμφωνικού μαζί λοιπόν με αυτές τις «βαρβαρότητες» κάνουν το συγκεκριμένο τραγούδι να ξεχωρίζει.

   Μεγάλη τσαχπινιά το «Sins Of The Past», κλασσικός Innerwish ρυθμός με επιθετικό μέταλ να σπάει κόκκαλα. Ανατριχιαστικό το «Through My Eyes». Παραδίνεσαι άνευ όρων. Ευαίσθητο και συνάμα άγριο, οι εικόνες που σου δίνει είναι απίστευτα ζωντανές. «Maybe I’m a dreamer, of the things undone, but aren’t you the ruler? Of your own heart»?

   Και φυσικά ξεχώρισα και τη δεύτερη μπαλάντα του άλμπουμ, «Cross The Line», πιο δυνατή από την προηγούμενη, πιο ρομαντική, πιο αισθαντική, πιο Innerwish, βρε παιδάκι μου (παίζει στο repeat ώρα τώρα)…

   Τελευταίο τραγούδι το «Tame The Seven Seas». Συμφωνικό, μελωδικό, με πινελιές μέταλ του ’80, σου αφήνει τη γλύκα μιας υπέροχης δουλειάς (τρέμετε Nightwish!).

   Νοιώθω ότι το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι το καλύτερο που έχουν βγάλει, έχει τη δυναμική να σε παρασέρνει σε παρελθόν και σε παρόν με τέτοια αμεσότητα που σκέφτεσαι… Μπας και το έχω ξανακούσει, μου είναι τόσο οικείο, τόσο στο πετσί μου. Μουρμουράς τους στίχους που ακόμα δεν έχεις μάθει καλά καλά. Μπορεί να άργησαν αλλά κατάφεραν να μας σαγηνεύσουν και να μας πορώσουν ξανά.

   Πόσες φορές θα γράψω φέτος ότι είμαι περήφανη που έχουμε πλέον τέτοιες μπαντάρες; Πολλές! Και δεν με νοιάζει καθόλου, διότι το αξίζουν! Οι Innerwish τον Απρίλιο πετούν για  Netherlands και είμαι απολύτως σίγουρη ότι θα τους πάρουν τα μυαλά! Καλή επιτυχία παίδες! Είναι δεδομένη!

Μαίρη Ζαρακοβίτη

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Συνέντευξη με τους Spitfire στο noizy.gr

Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος)   Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει!   Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.

Η Διαδρομή

Η Διαδρομή Του Γιώργου Παπακωνσταντή Εκδόσεις Λιβάνη    Ο Άγγελος, ένας άνδρας σχετικά επιτυχημένος, όταν μαθαίνει ότι είναι σοβαρά άρρωστος και οι γιατροί του δίνουν τέσσερις με πέντε μήνες ζωής, αντί να προσπαθήσει να θεραπευτεί, φεύγει για ένα μοναχικό ταξίδι στην Ευρώπη, αλλά στην πραγματικότητα ξεκινά ένα ταξίδι μέσα του, στο παρελθόν και στις σκέψεις του, κάτω από την πίεση ότι η ζωή του τελειώνει.    Στο ταξίδι αυτό επανέρχονται και «συγκρούονται» ξανά οι δυο μεγάλες αγάπες της ζωής του, επαναφέροντας τα βασικά διλήμματα ανάμεσα στα πρέπει και στα θέλω.    «Η Διαδρομή» είναι μια περιπλάνηση ανάμεσα στους απολογισμούς της ζωής και στην καταλυτική επίδραση του έρωτα μπροστά στον χρόνο που τελειώνει. Μια αναδρομή σε σκέψεις, σχέσεις και συναισθήματα ενός ανθρώπου που προσπαθεί να δημιουργήσει καινούρια θέληση για ζωή.    Ένα ταξίδι στο παρελθόν για άντληση δύναμης για το μέλλον.  Ένα ταξίδι στην Ελπίδα. Λίγα λόγια για το συγγραφέα    Ο Γιώργος Παπακων

Sabaton, Accept, Twilight Force LiVE @ Piraeus 117 Academy

   Αυτό το live το περίμενα πολύ καιρό. Οι Sabaton είναι μια μπάντα που μας έχει κερδίσει με το πείσμα της, τη μεθοδικότητά της και την αγάπη της για την ιστορία και ιδιαίτερα για την ιστορία της χώρας μας. Όσο για τους Accept, τα λόγια φαντάζουν λίγα μπρος σε αυτούς τους θρύλους του metal. Όταν επισκέπτονται τη χώρα είναι για εμάς εθνική γιορτή. Μεγαλώσαμε μαζί τους, περπατήσαμε τα μονοπάτια της μουσικής τους, γαλουχηθήκαμε με τις μελωδίες τους. Τώρα για τους Twilight Force, ήτο για μένα διακαής πόθος να τους δω ζωντανά, να ανακαλύψω τη μουσική τους και να επιβεβαιώσω την αρχική μου γνώμη ότι αυτά τα παιδιά πατάνε σταθερά και κινούνται προς την κορυφή. Διαβάστε περισσότερα στο  noizy.gr