 | Data
Κυκλοφόρησε 2016
Format DVD Είδος Ενημερώθηκε στιςΣάββατο, 20 Φεβρουαρίου 2016 Είδος Rock Αριθμός δίσκων 1 Edition date 2016 Εταιρία Frontiers Records |
Review
1. Until I Die
2. Breakaway 3. High Flying Gypsy 4. Holy Water 5. Warning 6. Bleed For You 7. Girl Got A Gun 8. You're Mine 9. Inglorious 10. Unaware 11. Wake
Help me I’m in trouble…
Ειλικρινά σας λέω έχω πάθει πλάκα μεγάλη με αυτή τη μπάντα. Είχα λυσσάξει από το Δεκέμβριο που έλαβα ένα mail από τη Frontiers με το «Until I Die» και την ενημέρωση ότι το Φεβρουάριο οι Inglorious θα έβγαζαν την πρώτη τους δουλειά. Δεν χρειάζεται να σας πω τις επιρροές, φωνάζουν! Φανατικοί οπαδοί του καλού παλιού Rock βρήκατε νέα μπάντα να κολλήσετε. Επιθετικό, ναζιάρικο, καταπληκτικό Rock έρχεται να σας πάρει τα μυαλά. Από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο τραγούδι θα κοπανιέστε στα πατώματα. Νόμιζα ότι με το «Until I Die» είχα βρει το μάστορά μου… Έξω έπεσα! Μόλις ξεχύθηκε από τα ηχεία το «Holy Water», με τη ναζιάρικη φωνή του Nathan να λέει «Help me I’m in trouble, I’m falling to my knees», μονολόγησα «Nathan, παιδάκι μου, εμείς θα πέσουμε στα πατώματα»… Παράπονο με ρυθμούς ταξιδιάρικους και να βρίσκεσαι να ψάχνεις για αγιασμό. Άμα αυτό το άλμπουμ είχε βγει την περίοδο των Sons of Anarchy, θα είχε σπείρει πανικό. Όλα τα τραγούδια θα ήταν μέσα στη σειρά είμαι σίγουρη. Τα ανοίγματα στη φωνή του είναι πραγματικά απίστευτα. Έχει κάτι από Plant και Coverdale στη χροιά του, ένα βραχνό μεταλλικό γρέζι και μια τσαχπινιά που σε στέλνει. Το «Breakaway» απίστευτα πιασάρικο, «χορευτικό» με μεγάλες δόσεις Coverdale attitude and style. Καταιγισμός ταλέντου και Ροκ μαγκιάς. ‘Όταν μέσα σε αυτό το άλμπουμ υπάρχουν διαμαντάκια σαν το «Bleed For You», μπαλάντα με τις κιθάρες να παίζουν νοσταλγικά και το συναίσθημα να φτάνει στο Έβερεστ, όταν υπάρχει το «Girl Got A Gun» (εδώ να δείτε πόσο Sons of Anarchy είναι). Όταν ακούς το ναζιάρικο «You're Mine» ακόμα και όταν ακούς το ομώνυμο «Inglorious», μόνο άδοξοι δεν είναι. Ταλεντάρες και παιχταράδες είναι και έχουν την δυνατότητα για πρωτιά. Επιβάλλεται να είναι πρώτοι και ένδοξοι. The Inglorious that went Glorious. Εσείς, κύριοι διοργανωτές που και καλά ψάχνετε να βρείτε μπάντες, ορίστε αρπάξτε τους τώρα που είναι καιρός διότι μετά πάει το πουλάκι… χάθηκε… Έχουν σαρώσει στις εμφανίσεις τους με τους The Winery Dog. Στις 24 Απριλίου εμφανίζονται στην Ιταλία στο φεστιβάλ της Frontier, δίπλα θα είναι λοιπόν δεν θέλω δικαιολογίες. Κυκλοφόρησε 19 Φεβρουαρίου, αρπάξτε το! Μαίρη Ζαρακοβίτη | |
Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος) Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει! Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.