 | Data
Κυκλοφόρησε 2014
Format CD Είδος Ενημερώθηκε στις Τετάρτη, 22 Οκτωβρίου 2014 Είδος AOR Αριθμός δίσκων 1 Edition date 2014 Εταιρία Frontiers Records |
Review
1. High Road
2. Knock Knock Never Stop 3. Rollin' On 4. Don't Live Here Anymore 5. I'm Coming Home 6. X Generation 7. Only For You Only 8. Hang On 9. St. Bartholomews 10. Brothers 11. LA No Name (bonus track)
Το ενδέκατο άλμπουμ τους – ναι, βάζω και το "Feeding Off The Mojo" του 1995 – και διαπιστώνω πως οι Night Ranger δεν έχουν πάψει να με εκπλήσσουν.
Μερικές φορές νοιώθω μεγάλη χαρά να ακούω πρώτη τέτοιες δουλειές. Αυτή είναι μια από αυτές! Έπρεπε, το ξέρω, να το είχα κάνει από καιρό το review, έτοιμο ήταν βασικά αλλά αν το έστελνα θα έπρεπε να πάω παρακάτω, σε άλλα reviews. Βασικά έχω εθιστεί. Είναι το άλμπουμ που παίζει σταθερά στον player μου, πάντα με τη "δικαιολογία" του review... Είναι δυναμικό, μελωδικό, πιασάρικο, ποζερικό και hard rock μαζί. Αν δεν έχετε πειστεί θα σας βοηθήσω. Το "High Road", με ένα εξαιρετικό θέμα για το άνοιγμα, με τα μεγάλα κλασικά στοιχεία της μουσικής τους, τα μεγάλα κιθαριστικά riffs και φωνητικά, διαθέτει μια υπέροχη χορωδία και ανταριασμένα πλήκτρα. Η γροθιά "Knock Knock Never Stop"! Υπέροχο ρεφρέν, μεγάλοι ρυθμοί από ντραμς και κιθάρες που σχεδόν να σου μιλούν. Το αργό αλλά άγριο Rock "Rollin 'On", όπου οι κιθάρες και τα πλήκτρα δείχνουν πραγματική τους δύναμη. Το δυνατό "X Generation", η όμορφη μπαλάντα "Only For You Only" και το ισχυρό "St. Bartholomews". Το υπέρτατο "Don't Live Here Anymore", εθιστικό, δυνατό, ροκιά από τις λίγες, μπαλάντα στην αρχή, σαν μια στενοχωρημένη μελωδία που σιγά σιγά ξεδιπλώνεται και σπέρνει. Όσο για την φωνή του Jack, προσκυνώ! Το AOR ΖΕΙ! Αυτό έχω να πω στους φανατικούς του είδους και οι Night Ranger έχουν δώσει τον καλύτερό τους εαυτό! Μαίρη Ζαρακοβίτη | |
Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος) Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει! Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.