 | Data
Κυκλοφόρησε 2014
Format CD Είδος Ενημερώθηκε στις Τετάρτη, 22 Οκτωβρίου 2014 Είδος Heavy Metal Αριθμός δίσκων 1 Edition date 2014 Εταιρία Pure Steel Records |
Review
1. Intro
2. Asylum 3. Come And Get It 4. You Keep Me In Hell 5. Blood In The Sky 6. Face the Death 7. All The Kings Horses 8. Nyctophobia 9. Helium Head 10. Don't Get Mad Get Even
11. Eat Me Alive
12. Immortal 13. Ordeal of Death 2014 14. The Enforcer 2014 15. Labyrinth Of The Lost Όταν έλαβα το άλμπουμ, είχα την εντύπωση ότι επρόκειτο για τους Αμερικανούς Warrant. Ακούγοντάς το, καταλάβαινα ότι αποκλείεται να έχουν κάνει τέτοια στροφή. Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν είδα ότι πρόκειται για μια Γερμανική μπάντα με το ίδιο όνομα, η οποία μάλιστα έχει ιδρυθεί ένα χρόνο πριν τους Αμερικανούς. Παρόλο που είναι η πρώτη φορά που τους άκουσα, μου έκαναν καλή εντύπωση. Σύγχρονο και κλασσικό speed metal με άγρια φωνητικά. Ένα άλμπουμ 64 λεπτών μαζί με τρία τραγούδια από παλιότερη τους δουλειά. Χορταστικό δηλαδή. Γερό κοπάνημα να αναμένετε όσοι το ακούσετε. Οι Γερμανοί δεν αστειεύονται. Σπέρνουν. Ένα thrashy στριμμένο άλμπουμ, με σκληρό ροκ παλμό σε μια δυναμική ερμηνεία στα φωνητικά, που συνδυάζει πολύ καλά την επιθετική πλευρά με τη μελωδία και το hard rock συναίσθημα. Ξεχώρισα τα "You Keep Me In Hell", "Eat Me Alive", "Blood In The Sky". Βρήκα μια καλοστημένη δουλειά από όλες τις απόψεις και μια εξαίσια παραγωγή. Οι φίλοι του thrash και του speed metal θα το ευχαριστηθούν. Και μην γελάτε που μπερδεύτηκα με το όνομα... Άραγε μόνο εγώ την πάτησα; (σ. α/σ: όχι, δεν την πάτησες μόνο εσύ!) Μαίρη Ζαρακοβίτη | |
Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος) Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει! Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.