 | Data
Κυκλοφόρησε 2014
Format CD Είδος Ενημερώθηκε στις Σάββατο, 13 Δεκεμβρίου 2014 Είδος Power Metal Αριθμός δίσκων 1 Edition date 2014 Εταιρία Pure Steel Records |
Review
1. Dead Winter Sun
2. When Hope Dies 3. Last Goodbye 4. Cast The Last Stone 5. Speed of Dark 6. Spiritual Warfare 7. Hollow Soul 8. Echoes Of The Lost 9. In a Cold World 10. Tears
Οι Born Of Fire είναι μια παρέα ταλαντούχων μουσικών από το Φοίνιξ της Αριζόνα. Ο Gordon Tittsworth στα φωνητικά, ο Victor Morell στις κιθάρες και στα πλήκτρα, ο Bobby Chavez στις κιθάρες, ο Michael Wolff στο μπάσο και ο Steve Dorssom στα ντραμς.
Τι παίζουν; Θέλετε να βάλουμε το cd στο player; Από το πρώτο τραγούδι "Dead Winter Sun", που είναι και ο τίτλος του νέου τους άλμπουμ, ξέρεις καλά τι σε περιμένει! Καταρχήν η φωνή του Gordon είναι ένα κράμα metalά θερμόαιμου, με τελειώματα hard Rockά και ενδιάμεσες μπρουταλίνες! Έχει κάτι από Tate, στα νιάτα του, κάτι από Kiske στα καλύτερά του και ένα Matt Barlow σε ένα βάθος που σε καθηλώνει. Όσο αναφορά τη μουσική, ισχυρή, με πάθος… Νομίζω μαζί τους εμπέδωσα τι σημαίνει US Power Metal! Σημαίνει καθαρά και δυνατά φωνητικά με ανοίγματα τενόρου απίστευτα, κιθάρες διαβολεμένες σε μεγάλες ταχύτητες και ντραμς σε απότομες συγκρούσεις! Οι οπαδοί των Iced Earth, Fates Warning, Queensryche, ετοιμαστείτε να μείνετε με το στόμα ανοικτό... Θα σας ενθουσιάσει το άλμπουμ, πιστεύω ότι πλέον θα μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον μας αν συνεχίσουν έτσι. Έχουν όλα τα στοιχεία για να ανέβουν στην κορυφή δίπλα σε τέρατα. Θυμηθείτε τους! Ξεχώρισα φυσικά το ομώνυμο, το οποίο έχει γίνει πλέον και video clip υπό την σκηνοθετική φροντίδα του ντράμερ τους Steve Dorssom, ο οποίος έκανε εκπληκτική δουλειά. Το "Hollow Soul", πιασάρικο και μελαγχολικό. Το " In a Cold World", δαιμονισμένα γρήγορο σε ένα δικό του ρυθμό. Το “Tears”, όμορφη μπαλάντα και ιδανική μετά από ένα σαραντάλεπτο χτύπημα. Ελπίζω να τους δούμε σύντομα στη χώρα μας και είμαι απολύτως βέβαιη πως θα μας τα πάρουν τα μυαλά! Μαίρη Ζαρακοβίτη | |
Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος) Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει! Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.