 | Data
Κυκλοφόρησε 2014
Format CD Είδος Ενημερώθηκε στις Τετάρτη, 03 Δεκεμβρίου 2014 Είδος Death Metal Αριθμός δίσκων 1 Edition date 2014 Εταιρία Napalm Records |
Review
1. March Of Victory
2. Rise To Power 3. Heroes Among Us 4. A Gathering Of Kings 5. Maidens Call 6. Braving The Storm 7. On The Eve Of Battle 8. Freedom And Salvation 9. Dawn Of Vengeance 10. Moonlit Skies And Bloody Tides Πόσο μελωδικό μπορεί να είναι το Death; Πώς συνδέεται με το επικό metal; Ορίστε, έχω ερωτήματα! Η αλήθεια είναι ότι με το death δεν τα πάω καθόλου καλά. Ζορίζομαι πολλές φορές να ακούσω. Θέλω, βρε παιδί μου, τη φωνή καθάρια και όχι οχετό... Είχα ενδοιασμούς να βάλω το συγκεκριμένο άλμπουμ στο player. Έβλεπα τους τίτλους των τραγουδιών, βασιλείς, κάστρα, ήρωες, πολέμους, επικά πράγματα δηλαδή που λατρεύω, οπότε το πήρα απόφαση να το ακούσω. Έμεινα με ανοικτό το στόμα να πω, μου άρεσε πολύ να πω… Το ξαναέβαλα πολλές φορές, αυτή είναι η αλήθεια. Τη βαρβαρότητα της death φωνής με την επικούρα τη λάτρεψα! Ποιος, εγώ! Παιδιά, κακή παρέα είστε νομίζω... Άμα αρχίζουν να μου αρέσουν αυτά που απέφευγα... Μουσική όλο ξύλο και μελωδία να σου σηκώνει την τρίχα κάγκελο! Πού είναι το σπαθί μου, ρε γαμώτο... Μάνα, πάω πόλεμο λέμε, μην ρωτάς με ποιούς. Με τους Crimson Shadows φυσικά! Ξέρω, έχει κρύο στο Καναδά... ποιός νοιάζεται όμως; Πορωτικοί, δυνατοί παιχταράδες, καθόλου περίεργο που κέρδισαν στο Wacken. Ξεχώρισα το "Heroes Among Us", σκληρά και καθάρια φωνητικά μαζί με τρελαμένα τύμπανα και ένα μπάσο κόλαση. Το "Maidens Call" ξεκινά με τους ήχους από σπαθιά σε μάχη, καταλάβατε τώρα γιατί έψαχνα το δικό μου ε; Το σταθερό "ξύλο" στο " Braving The Storm", τρελό headbanging! Πιστεύω ότι οι Crimson Shadows έχουν πολλά να δώσουν και να μας πάρουν τα μυαλά. Αν ψάχνετε κάτι να σας τσιτώσει, να γουστάρετε, να πωρωθείτε, ακόμα και οι φανατικοί μεταλλάδες, σας έχω το καλύτερο άλμπουμ. Μαίρη Ζαρακοβίτη | |
Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος) Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει! Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.