Full House Brew Crew - Η συνέντευξη

 

 

   Βρεθήκαμε μέσα Οκτώβρη στο Remedy για να μιλήσουμε για το νέο άλμπουμ των Full House Brew Crew, το ήδη αγαπημένο μας “Bare Knuckle”. Ο Βαγγέλης Καρζής, ο mastermind των FHBC, είναι ένας άνθρωπος που δεν κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του. Καρφώνει τις λέξεις, όπως ακριβώς καρφώνει τις νότες. Με το που ήρθε και αφού φυσικά μιλήσαμε για τις τελευταίες εξελίξεις και τα προγνωστικά για τον covid-19, η κουβέντα πήγε φυσικά που αλλού; Στους Full House και εκεί άρχισε ο καταιγισμός των ερωτήσεων, χωρίς να εστιάζουμε σε αυτή καθαυτή τη συνέντευξη. «Το ξεχάσαμε” γιατί η κουβέντα ήταν χαλαρή και ανθρώπινη, ήταν κουβέντα ανάμεσα σε ανθρώπους που αγαπούν να μιλούν για μουσική. Για τη μαγεία που προκαλεί η σύνθεση και η μετέπειτα ακρόασή της, για την ύπαρξη, εδώ και χρόνια, μιας παγκόσμιας θεραπείας, χωρίς ανάγκη για ευχολόγια και «συνταγές». Για τη μουσική και τον τρόπο που μόνο εκείνη έχει αναγάγει σαν κορυφαία μορφή ψυχαγωγίας. Ευχαριστούμε πολύ τον Λάμπρο Κόκκινο, που βοήθησε για να υλοποιηθεί αυτή η συνέντευξη, καθώς και το Remedy και τον Παναγιώτη Λάσκαρη, για την άψογη φιλοξενία.

 

Αλήθεια, γιατί το κυκλοφορείτε τώρα το άλμπουμ και όχι - όπως πολλές μπάντες - το 2021;
Υπήρξε και αυτή η σκέψη, αλλά τελικά… να σου πω κάτι; Έχουμε μια πολύ καλή συνεργασία με την εταιρεία μας και θεωρώ ότι αφού ο δίσκος είναι έτοιμος, καλό είναι να βγει τώρα. Γιατί τα πράγματα μπορεί να καλυτερέψουν γρηγορότερα. Γιατί να περιμένεις; Ας πάει λιγότερο καλά αυτό και θα πάει καλύτερα το επόμενο. Ρίσκο είναι και είμαστε συνειδητοποιημένοι. Λόγω και της κατάστασης, δεν έχουμε περιοδείες, αυτό σημαίνει ότι έχουμε χρόνο να ετοιμάσουμε και επόμενο άλμπουμ.

Πόσο καιρό σας πήρε αυτό το άλμπουμ;
Έγραφα από τον Οκτώβρη του 2019. Ετοίμαζα κάτι, το έστελνα στα παιδιά, το κοιτάζαμε... Κάνω πολλές αλλαγές μέχρι να βρει την τελική του μορφή κάθε τραγούδι. Επειδή κρατάω ιστορικό, έχω να σου πω πως βγαίνει περίπου δεκατρείς μέρες το κάθε τραγούδι. Δεν αλλάζει μόνο δεκατρείς φορές, μπορεί να αλλάξει και τέσσερις και πέντε φορές μέσα σε μια μέρα. Το στέλνω στα παιδιά, σκεφτόμαστε ιδέες, το αλλάζω, το ακούμε, μετά έρχεται κάποια άλλη ιδέα και την περνάμε. Έτσι πάει. Με καθοδηγούν να πάει εκεί που θέλουμε να πάει το τραγούδι. Δεν υπάρχει εγωισμός. Λειτουργούμε σαν ομάδα και κοιτάμε να βγει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για την μπάντα.

Αυτή η χημεία υπάρχει και με την εταιρεία σας;
Η κάθε εταιρεία θέλει να έχει στα χέρια της το καλύτερο αποτέλεσμα. Μέσα από αυτό βγαίνει η δυναμική της μπάντας. Για να επενδύσει σε εσένα πρέπει να είσαι έμπιστος στην αγορά. Πρέπει να μην προδίδεις τη θέση σου. Ότι δεν κάνεις κάτι εφήμερα. Πρέπει να αποδεικνύεις κάθε φορά πως ήρθες για να μείνεις. Από το προηγούμενό μας άλμπουμ η εταιρεία είδε ότι είμαστε εδώ και ότι συνεχίζουμε και θα είμαστε για πολύ καιρό με τη ROAR, γιατί δουλεύουν και εκείνοι για να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

 

Έχεις τόσες γνωριμίες. Θέλησες να καταφύγεις σε αυτές για βοήθεια;
Στην Ελλάδα έχουμε μια περίεργη σκέψη. Θεωρούμε ότι αφού βγάλαμε ένα άλμπουμ, θα πρέπει να μας πάρουν τηλέφωνο, να μας προτείνουν περιοδεία, να μας δώσουν λεφτά, ότι θα πρέπει-πρέπει… Όχι! Πρέπει εμείς να δουλέψουμε περισσότερο. Σε κανέναν δεν δόθηκε κάτι τσάμπα. Απλά, στην Ελλάδα νομίζουμε ότι όλα είναι τσάμπα. Και για να απαντήσω στην ερώτησή σου, ναι, νόμιζα ότι λόγω όλων αυτών που έχω κάνει, οι πόρτες θα άνοιγαν διάπλατα. Έτσι άκουγα, έτσι πίστευα. Όμως, για να «πάρεις» κάτι, θα πρέπει να παλέψεις με νύχια και με δόντια. Τίποτα δεν χαρίζεται. Όταν μιλάω με τον κιθαρίστα των Volbeat και βλέπω ότι δεν θεωρεί καθόλου τεράστιο τον εαυτό του, αντιλαμβάνομαι ότι όλα όσα άκουγα δεν έχουν να κάνουν με την πραγματικότητα. Στην Ελλάδα μεγαλώνουμε πιστεύοντας ότι όλα πρέπει να τα έχουμε τσάμπα. Δεν είναι έτσι. Πρέπει να δουλέψουμε σκληρά αν θέλουμε να επιτύχουμε, όποιο κι αν είναι το αντικείμενο. Ο άνθρωπος όταν δεν γνωρίζει κάτι, έχει την τάση να του δίνει μια απάντηση. Τις περισσότερες φορές κακοπροαίρετη.

Ποιο από τα live που έχεις κάνει μέχρι τώρα με τους Full House θεωρείς πως ήταν το καλύτερο;-
Ήταν το τελευταίο, που παίζαμε με Suicidal Angels στο Piraeus 117 Academy, γιατί μετά το live το Μάιο στο Κύτταρο είδαμε ότι η μπάντα έχει αρχίσει και ανεβαίνει. Τα χίλια εκατό άτομα που ήρθανε ήταν τρομερά μεγάλο νούμερο και νοιώσαμε υπέροχα.

Πώς προέκυψε το όνομα του άλμπουμ;
Είμαι μεγάλος οπαδός των πολεμικών τεχνών και έχω παρακολουθήσει αγώνες Bare Knuckle στην Ιρλανδία, που εκεί παίζουν φατρίες, οικογένειες που έχουν μια διαφωνία και λύνεται με το Bare Knuckle. Από κάθε οικογένεια μπαίνει ένας διαιτητής. Φοράνε δύο επιδέσμους στους καρπούς. Οι κανόνες είναι ότι ρίχνεις μπουνιές μέχρι κάποιος να μην μπορεί να συνεχίσει ή να παραδεχθεί ότι έχασε.

 

Τι γίνεται με τις εμφανίσεις; Έχετε κανονίσει κάποιες;
Έχουμε κλείσει να παίξουμε σε ένα φεστιβάλ στη Γερμανία τον Ιανουάριο με καθήμενους… Περιορισμένες θέσεις. Παρόλες τις αντίξοες συνθήκες, πιστεύω πως θα καταφέρουμε να κάνουμε περισσότερα πράγματα. Η εταιρεία μας ψάχνει να βρει ένα booking agency που να μπορέσει να μας βοηθήσει. Από Γενάρη θα κοιτάξουμε για εμφανίσεις, θα πρέπει να γίνουν το καλοκαίρι κάποια φεστιβάλ, αλλιώς πολύ φοβάμαι ότι θα σταματήσουν για πάντα.

Έχεις σκεφτεί στο επόμενο δίσκο να έχεις κάποιον guest;
Κάθε φορά το σκέφτομαι αλλά τελικά δεν το κάνω. Νομίζω ότι θέλω πρώτα να έχουμε φτάσει κάπου. Να μην φανεί ότι παραλαλάμε για να μας δούνε. Αυτές τις σκέψεις κάνω και τελικά, ενώ έχω άτομα που θα τα ήθελα πολύ να συμμετέχουν σε κάποιο τραγούδι, δεν το κάνω.

Τι είναι αυτό που σου δίνει την ώθηση να γράφεις μουσική;
Είναι μια διαδικασία… Οραματίζεσαι αυτό που θες, άλλωστε οι καλλιτέχνες έχουμε την τάση να προσφέρουμε, θέλουμε να δίνουμε συναισθήματα. Αυτό σου δίνει την ενέργεια να το κάνεις. Υπάρχει κάτι σαν δαιμόνιο, που σε κάνει να συνεχίζεις και να προσπαθείς.

Μαίρη Ζαρακοβίτη, Κώστας Κούλης