Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ICON OF SIN - "Icon Of Sin" review

 

ICON OF SIN

Album: Icon Of Sin

Κυκλοφόρησε: 2021

Είδος: Heavy Metal

Εταιρεία: Frontiers Records



Tracklist:

1. Icon Of Sin

2. Road Rage

3. Shadow Dancer

4. Unholy Battleground

5. Nightbreed

6. Virtual Empire

7. Pandemic Euphoria

8. Clouds Over Gotham

9. Arcade Generation

10. Hagakure (Intro)

11. The Last Samurai

12. The Howling

13. Survival Instinct


Δάσκαλε Perugino, πάλι έβαλες τρίποντο! Γιατί; Ακούστε το άλμπουμ “Icon Of Sin” και το συζητάμε. Είχε την ιδέα να μαζέψει πάλι μια πολύ ικανή ομάδα, με μπροστάρη τον Raphael Mendes (πείτε μου τώρα ότι δεν τον ξέρετε). Το αγόρι αυτό έχει κάνει μεγάλο χαμό στα “παράθυρα” του Youtube. Θα σταθώ στο τελευταίο του project “What if Bruce Dickinson sang in other bands”, που ξεκίνησε το 2020 και πραγματικά σάρωσε με τις ερμηνείες του. Είναι θείο δώρο να έχεις μια φωνή που να κουμπώνει τόσο σωστά και σχεδόν τόσο απόλυτα με τη φωνή του μεγαλύτερου metal τραγουδιστή και δεν θέλω σχόλια, ο… άλλος λέει ότι τραγουδά ροκ.


   Αν δεν τον έχετε ξανακούσει και κάποιος φίλος σας βάλει να ακούσετε αυτή τη μπάντα, θα πάθετε απανωτά εγκεφαλικά επεισόδια. Όλο το project maidenίζει ασύστολα. Έρχεται και η φωνή του Raphael και το τρως αμάσητο ότι ακούς νέο άλμπουμ από τους #monomaiden.
 

   Μεγάλη «φάκα» το πρώτο τραγούδι του άλμπουμ “Icon Of Sin”, γιατί από τα πρώτα λεπτά έχεις αρχίσει και το τρως το παραμύθι, απλά αν είσαι πολύ προσεκτικός θα αντιληφθείς ότι ο Bruce μπορεί να κάνει μεγαλύτερα ανοίγματα και ανεβάσματα. Η χροιά, το γρέζι, το ηχόχρωμα, είναι σχεδόν ολόιδια. Έχω ακούσει πολλούς που οι φωνές τους έρχονται κοντά με του Dickinson. Αυτό το αγόρι όμως τους ξεπερνά όλους. Μεγάλη απόλαυση και δεν με χαλάει κατακαθόλου η ομοιότητα. Aggressive το “Road Rage”, που συνεχίζει σε μεηντενικούς ρυθμούς και με μια απίστευτη αύρα. Ξεκινά το “Shadow Dancer” και πάλι σε πιάνει σύγκρυο maidenικό. Αλήθεια τώρα, αν έκαναν περιοδεία αυτές οι δύο μπάντες μαζί, θα είχαμε ένα μεηντενικό υπερθέαμα. Τουλάχιστον πεντάωρος αυχενικός πόλεμος. Έχω σκεφτεί διάφορα σκηνικά που θα μπορούσαν να γίνουν εκεί πάνω και δεν θα μας προλαβαίνανε τα ασθενοφόρα(Μόνο στον Δάσκαλο θα τα πω, σε κανέναν άλλο).

   Το “Unholy Battleground” ξεφεύγει ελαφρά από το δρόμο, αλλά η φωνή δεν σε αφήνει να συνέλθεις. Πολύ όμορφο τραγούδι, ένα από τα αγαπημένα μου. Στο “Nightbreed” η έμπνευση πάει πάλι στα γνωστά μονοπάτια. Αλήθεια τώρα κύριε Harris, μήπως είχες αφήσει τίποτα τραγούδια σε κανένα γραφείο και με την αλλαγή στη διακόσμηση βρέθηκαν και τα ακούμε τώρα από τους Icon;
 

   Περνάμε άλλα δρομάκια με το “Virtual Empire”, πάλι μέσα από τη γνωστή δεκαετία του ‘80. Έχει σφραγίδα το άλμπουμ. Καθάριο μέταλ. Εκείνο που ερωτευτήκαμε στην εφηβεία μας. Εκείνο που ακόμα κάνει την καρδιά μας να χτυπά δυνατά. Κάτι από Accept στο “Pandemic Euphoria” και κάτι από τα αγαπημένα DC Comics δίνει σκυτάλη στο “Clouds Over Gotham”. Κινηματογραφική η αρχή του “Arcade Generation” και επιθετικότητα στο φουλ. Metal to the bone! Καταιγιστικό και οργισμένο το “The Last Samurai”, ενώ το “The Howling” είναι πιο μερακλίδικο και κλασσικό. Έχει έναν υπέροχο ταχύτατο ρυθμό και όμορφες στιγμές αποκορύφωσης. Μέσα σε μπολιασμένα κλασσικά μέταλ νερά και το τελευταίο τραγούδι του άλμπουμ το “Survival Instinct”. Μια ώρα και κάτι που πραγματικά πέρασαν σαν μια στιγμή. Το άλμπουμ τα σπάει και θα λιώσει σε πολλά player. Η κίνηση ματ του προέδρου της Frontiers, αλλά και μια μπάντα που έχει να δώσει πολλές μελλοντικές συγκινήσεις. Προετοιμάζονται σθεναρά για κορυφή και εμείς θα τους υποδεχθούμε με μεγάλη χαρά.

Μαίρη Ζαρακοβίτη

Buy the album HERE! 
 
 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Συνέντευξη με τους Spitfire στο noizy.gr

Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος)   Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει!   Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.

Η Διαδρομή

Η Διαδρομή Του Γιώργου Παπακωνσταντή Εκδόσεις Λιβάνη    Ο Άγγελος, ένας άνδρας σχετικά επιτυχημένος, όταν μαθαίνει ότι είναι σοβαρά άρρωστος και οι γιατροί του δίνουν τέσσερις με πέντε μήνες ζωής, αντί να προσπαθήσει να θεραπευτεί, φεύγει για ένα μοναχικό ταξίδι στην Ευρώπη, αλλά στην πραγματικότητα ξεκινά ένα ταξίδι μέσα του, στο παρελθόν και στις σκέψεις του, κάτω από την πίεση ότι η ζωή του τελειώνει.    Στο ταξίδι αυτό επανέρχονται και «συγκρούονται» ξανά οι δυο μεγάλες αγάπες της ζωής του, επαναφέροντας τα βασικά διλήμματα ανάμεσα στα πρέπει και στα θέλω.    «Η Διαδρομή» είναι μια περιπλάνηση ανάμεσα στους απολογισμούς της ζωής και στην καταλυτική επίδραση του έρωτα μπροστά στον χρόνο που τελειώνει. Μια αναδρομή σε σκέψεις, σχέσεις και συναισθήματα ενός ανθρώπου που προσπαθεί να δημιουργήσει καινούρια θέληση για ζωή.    Ένα ταξίδι στο παρελθόν για άντληση δύναμης για το μέλλον.  Ένα ταξίδι στην Ελπίδα. Λίγα λόγια για το συγγραφέα    Ο Γιώργος Παπακων

Sabaton, Accept, Twilight Force LiVE @ Piraeus 117 Academy

   Αυτό το live το περίμενα πολύ καιρό. Οι Sabaton είναι μια μπάντα που μας έχει κερδίσει με το πείσμα της, τη μεθοδικότητά της και την αγάπη της για την ιστορία και ιδιαίτερα για την ιστορία της χώρας μας. Όσο για τους Accept, τα λόγια φαντάζουν λίγα μπρος σε αυτούς τους θρύλους του metal. Όταν επισκέπτονται τη χώρα είναι για εμάς εθνική γιορτή. Μεγαλώσαμε μαζί τους, περπατήσαμε τα μονοπάτια της μουσικής τους, γαλουχηθήκαμε με τις μελωδίες τους. Τώρα για τους Twilight Force, ήτο για μένα διακαής πόθος να τους δω ζωντανά, να ανακαλύψω τη μουσική τους και να επιβεβαιώσω την αρχική μου γνώμη ότι αυτά τα παιδιά πατάνε σταθερά και κινούνται προς την κορυφή. Διαβάστε περισσότερα στο  noizy.gr