Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Grave Digger - "Fields Of Blood" review

 

Grave Digger

Album: Fields Of Blood

Format: CD

Κυκλοφόρησε: 2020

Είδος: Metal

Εταιρεία: Napalm Records

 


Traclist:

1. The Clansman's Journey

2. All For The Kingdom

3. Lions Of The Sea

4. Freedom

5. The Heart Of Scotland

6. Thousand Tears

7. Union Of The Crown

8. My Final Fight

9. Gathering Of The Clans

10. Barbarian

11. Fields Of Blood

12. Requiem For The Fallen


Σαράντα χρόνια στο κουρμπέτι οι Grave Digger… Είναι πλέον οι metallers της καρδιάς μας. Φέτος κυκλοφορούν το εικοστό άλμπουμ της καριέρας τους. Φυσικά και υπάρχουν EΡ, συλλογές και Live άλμπουμ. Είναι εργατικοί, είναι μαστόρια μεγάλα του metal και νοιώθω ιδιαίτερα ικανοποιημένη σαν οπαδός τους. Δεν με έχουν απογοητεύσει ποτέ. Φέτος λοιπόν θα γινόταν μεγάλο πανηγύρι, λόγω και των σαράντα χρόνων αλλά και των είκοσι άλμπουμ, αλλά ήρθε ο covid-19 και μας τα χάλασε. Όχι μόνο σε εμάς. Σε όλο τον πλανήτη.


   Οι κύριοι Grave Digger έβγαλαν μια ανακοίνωση, όπου δήλωναν πως οι συναυλίες τους είναι λογικό να μεταφερθούν όταν όλο αυτό που περνάμε σταματήσει, αλλά και υποσχέθηκαν όσο καιρό κρατήσει αυτό, εκείνοι να μείνουν πιστοί και να ετοιμάζουν κάθε χρόνο από ένα άλμπουμ για να κρατούν παρέα στους οπαδούς τους. Δεν εκμεταλλεύτηκαν σε τίποτα τη φήμη τους, δεν πούλησαν «εισιτήριο» σε “live” μέσω διαδικτύου, δεν ζήτησαν συνδρομή από τους φαν και μετά να αναγγείλουν περιοδεία για το 2021 προπληρωμένη από τον «έρανο» και πολλά άλλα καραγκιοζιλίκια που είδαμε διαδικτυακά.
 

   Τους αγάπησα περισσότερο για τη στάση που κρατούν και για το ήθος που δεν είναι μουσαντό. Στο δελτίο τύπου αναφέρεται ότι το “Fields Of Blood” είναι το τελευταίο μέρος της τριλογίας (“Tunes of War” και “The Clans Will Rise Again”), όπου συνεχίζεται η επική ιστορία των Highlands. Η μπάντα ηχογράφησε αρκετά τμήματα του νέου LP στα Scottish Highlands. Έτσι για να έχουν μυρωδιά, εικόνες αλλά και έντονα Highland συναισθήματα, θα προσθέσω εγώ.

   Το άλμπουμ φυσικά βασίζεται στους Grave Digger ήχους, αλλά εμπλουτίζεται για τις ανάγκες της τριλογίας με αρκετούς folk ρυθμούς και όργανα και σε πολλά σημεία θα ήταν το πιο υπέροχο soundtrack για το Outlander ή για ταινίες με ιστορικό σκωτσέζικο περιεχόμενο.

   Ακόμα και αν δεν είχα διαβάσει ότι πρόκειται για το επόμενο της τριλογίας, με το ορχηστρικό “The Clansman's Journey” και τις γκάιντες, θα καταλάβαινα πως τα παιδιά είχαν πρόθεση και θα γυρνούσα στο mail για να διαβάσω περισσότερα. “All For The Kingdom” και πήρα το σπαθί μου. Kilt δεν έχω, αλλά δεν πειράζει. Εξαιρετικά μελωδικό αλλά και άγριο, σε παρασέρνει από τα πρώτα λεπτά. Το σόλο του Axel Ritt είναι εκπληκτικά μελωδικό και περιλαμβάνει – αριστοτεχνικά μάλιστα – ένα ψήγμα από την Toccata and Fugue in D Minor του Bach. Τόσα χρόνια έχω απίστευτο κόλλημα με το “Rebellion”, ανατριχιάζει όλη η ραχοκοκαλιά από τα πρώτα λεπτά, όσες φορές και αν το ακούσω. Το ίδιο έπαθα και στο “Lions Of The Sea”. Είναι δυνατόν; Και όμως είναι. Απίστευτο τραγούδι! Ναι, θα κολλήσω πολλά χρόνια και με δαύτο, όπως δείχνουν τα πράγματα. Α ρε κορωνοτέτοιε, τι μας έκανες φέτος… Θα παρακολουθούσαμε ένα αξεπέραστο live. Θα περιμένουμε λοιπόν όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, να βιώσουμε ζωντανά και όχι «Και καλά ζωντανά διαδικτυακά» το μεγαλείο αυτό. Γιατί μεγαλείο; Μα πώς να χαρακτηρίσω το άλμπουμ; Αφού και το “Freedom”, από τη στιγμή που μπήκε, είναι κόλαση metalική. Νομίζω ότι έχουμε στα χέρια μας ένα θαύμα!
 

   Γκάιντες πάλι και ρυθμός που φέρνει στο μυαλό σου Σκωτσέζους να περπατούν προς τη μάχη. Το “The Heart Of Scotland” έρχεται πιο γήινα βαρύ και ο αγαπημένος Chris, με την καθαρόαιμη γρέζικη φωνή, λέει πως η επανάσταση είναι η μόνη λύση και θα πρέπει ο θάνατος να αποφέρει χαμόγελο. Ανατρίχιασα! Eσείς; Στο “Thousand Tears”, ο Chris συναντά τη Noora των Battle Beast, που με τη δική της χροιά φωτίζει τη μπαλάντα και το αποτέλεσμα είναι απογειωτικό.

   Αφού ξαποστάσαμε, έρχεται δυναμικά το “Union Of The Crown”, να πάρει κεφάλια. Όσο ακούω το άλμπουμ τόσο με επηρεάζει. Μέχρι τώρα δεν βρήκα τίποτα που να με αποθαρρύνει. Όχι ότι έψαχνα, αλλά λέμε. Το “My Final Fight” είναι απείθαρχα τέλειο. Το επικό στοιχείο είναι μπροστά και σε κοιτάει κατάματα με θάρρος. “Gathering Of The Clans” και εγώ είμαι έτοιμη να πέσω στη μάχη. Έχω φτάσει στο ένατο τραγούδι και δεν πιστεύω αυτά που ακούω. Ναι, μέσα στα πλαίσια της σφραγίδας των Grave όλο αυτό που ακούω, αλλά τούτο το άλμπουμ… πώς να το πω… είναι γεροδεμένο! Είναι λες και ξανάνιωσαν τα αγόρια και είπαν να μας τυραννήσουν. Όχι, δεν είχαμε γκαζώσει κανονικά μέχρι τώρα τελικά, έπρεπε να έρθει το “Barbarian” killer of the Jacobites να μας ισοπεδώσει. Νάτες πάλι οι γκάιντες στο “Fields Of Blood”. Το δεκάλεπτο τραγούδι είναι πολύπλευρο και δίνει όγκο αλλά και metalοσύνη στο άλμπουμ. Ο δίσκος κλείνει με το ορχηστρικό “Requiem For The Fallen”. Επικό το τέλος αλλά και όλο το άλμπουμ.

   Οι Grave Digger κυκλοφόρησαν ένα από τα καλύτερα τους άλμπουμ φέτος και το καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς για όλο το 2020. Δεν πιστεύω πως θα βρεθεί κάποιο άλλο να πάρει τα σκήπτρα. Θα το απολαύσετε, θα το βάζετε στο repeat και θα σκέφτεστε τη στιγμή που θα ανέβουν στη σκηνή να το παίξουν Ζ Ω Ν Τ Α Ν Α. Μέχρι τότε λιώστε το και θα βγάλουμε το άχτι μας όλοι μαζί παρέα.

Μαίρη Ζαρακοβίτη
 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Συνέντευξη με τους Spitfire στο noizy.gr

Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος)   Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει!   Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.

Η Διαδρομή

Η Διαδρομή Του Γιώργου Παπακωνσταντή Εκδόσεις Λιβάνη    Ο Άγγελος, ένας άνδρας σχετικά επιτυχημένος, όταν μαθαίνει ότι είναι σοβαρά άρρωστος και οι γιατροί του δίνουν τέσσερις με πέντε μήνες ζωής, αντί να προσπαθήσει να θεραπευτεί, φεύγει για ένα μοναχικό ταξίδι στην Ευρώπη, αλλά στην πραγματικότητα ξεκινά ένα ταξίδι μέσα του, στο παρελθόν και στις σκέψεις του, κάτω από την πίεση ότι η ζωή του τελειώνει.    Στο ταξίδι αυτό επανέρχονται και «συγκρούονται» ξανά οι δυο μεγάλες αγάπες της ζωής του, επαναφέροντας τα βασικά διλήμματα ανάμεσα στα πρέπει και στα θέλω.    «Η Διαδρομή» είναι μια περιπλάνηση ανάμεσα στους απολογισμούς της ζωής και στην καταλυτική επίδραση του έρωτα μπροστά στον χρόνο που τελειώνει. Μια αναδρομή σε σκέψεις, σχέσεις και συναισθήματα ενός ανθρώπου που προσπαθεί να δημιουργήσει καινούρια θέληση για ζωή.    Ένα ταξίδι στο παρελθόν για άντληση δύναμης για το μέλλον.  Ένα ταξίδι στην Ελπίδα. Λίγα λόγια για το συγγραφέα    Ο Γιώργος Παπακων

Sabaton, Accept, Twilight Force LiVE @ Piraeus 117 Academy

   Αυτό το live το περίμενα πολύ καιρό. Οι Sabaton είναι μια μπάντα που μας έχει κερδίσει με το πείσμα της, τη μεθοδικότητά της και την αγάπη της για την ιστορία και ιδιαίτερα για την ιστορία της χώρας μας. Όσο για τους Accept, τα λόγια φαντάζουν λίγα μπρος σε αυτούς τους θρύλους του metal. Όταν επισκέπτονται τη χώρα είναι για εμάς εθνική γιορτή. Μεγαλώσαμε μαζί τους, περπατήσαμε τα μονοπάτια της μουσικής τους, γαλουχηθήκαμε με τις μελωδίες τους. Τώρα για τους Twilight Force, ήτο για μένα διακαής πόθος να τους δω ζωντανά, να ανακαλύψω τη μουσική τους και να επιβεβαιώσω την αρχική μου γνώμη ότι αυτά τα παιδιά πατάνε σταθερά και κινούνται προς την κορυφή. Διαβάστε περισσότερα στο  noizy.gr