Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Helloween - "Helloween" review

 

Helloween

Album: Helloween

2021

Heavy Metal

Nuclear Blast


Tracklist:

Out For The Glory

Fear Of The Fallen

Best Time

Mass Pollution

Angels

Rise Without Chains

Indestructible

Robot King

Cyanide

Down In The Dumps

Orbit

Skyfall

 

Bonustracks Digibook Vinyl

Golden Times

Save My Hide

 

Bonustracks Earbook

Golden Times

Save My Hide

Pumpkins United

Αν δεν είχαμε αυτόν τον τζαναμπέτη τον ιό , σε μια βδομαδούλα θα λυσσάγαμε ακούγοντάς τους ζωντανά. Α, ρε καταραμένη νυχτερίδα ή ότι άλλο φημολογείται για την επίθεση του ιού (μην αρχίσω τώρα να αραδιάζω όλα όσα έχουν διαβάσει τα ματάκια μου, δεκαπέντε μήνες τώρα). Αυτό είναι θέμα για άλλη κουβέντα…

   Τα αγόρια όμως όλο αυτό το διάστημα δεν έκατσαν. Ετοίμαζαν το νέο άλμπουμ. Μάλλον τους βοήθησε η γκαντεμιά, γιατί αλλιώς το στούντιο θα το έβλεπαν σε φωτογραφία αφού ήτο όλο σε tour.

   Ξέρετε κάτι; Μου αρέσει πολύ που μαζεύτηκαν όλοι για αυτό το άλμπουμ, μου αρέσει που το ονόμασαν “Helloween” και δεν έδωσαν κάποιον άλλο τίτλο. Το “Skyfall” video μας ανατίναξε τα μυαλά. Οι γείτονες αλήθεια παραπονέθηκαν. Βρε κορίτσι μου, μου λένε, βάλε και κάποιο άλλο, nonstop παίζει. Αφού δεν με κατήγγειλε και το γιουτιούμπι, πάλι καλά.
 
   Το άλμπουμ ξεκινά με το “Out For The Glory”. Επικών διαστάσεων επτάλεπτο τραγούδι, που επιτακτικά ζητά την προσοχή μας. Ο Andi λυσσομανά, ο Michael κρατά τα μελωδικά μπόσικα. Σας το είπα πόσο μου αρέσει αυτό το δίφωνο; Που σε κάθε τραγούδι ο καθένας έχει τον δικό του χώρο και στα ρεφρέν που κουμπώνουν μαζί, είναι σαν να ανοίγει πόρτα ο παράδεισος! Ε, σας το λέω τώρα!
 

   Το κιθαριστικό πρελούδιο στο “Fear Of The Fallen” είναι μόνο η αρχή για μια απόλυτη καταστροφική συνέχεια. Μάλλον έπαθα Helloween με αυτό. Τους λυπάμαι τους διπλανούς μου, αλήθεια. Έρχεται δεύτερος γύρος εμμονών. Θα προβώ σε διάγγελμα. Τι, μόνο ο ακατανόμαστος θα κάνει τέτοια δηλαδή;

   Θα πω, κύριοι και κυρίες, συγνώμη, αλλά έχω πάθει Hellloween και δεν υπάρχει γιατρειά με κανένα εμβόλιο. Συμπαρασταθείτε μου, αφήστε με να τεντώνω την ένταση όποια ώρα και να είναι, κάποια στιγμή θα μου περάσει – ΝΟΤ! Τις καλύτερες στιγμές περνάω ακούγοντας αυτό το άλμπουμ και φυσικά το τραγούδι “Best Time”. Kiske, μας έκαμες αλοιφή. Κάργα μέταλ, κάργα ένταση το “Mass Pollution”, δεν σε αφήνει να χαλαρώσεις λεπτό. Άγγελοι, φέρτε.. όχι καθήστε εκεί που είστε, θα έρθουμε εμείς! Power μεταλλικά ψήγματα και μελωδίες από τον ουρανό στο “Angels”. Ταχύτατο και ορμητικό το “Rise Without Chains”, στο οποίο ο Deris απλώνει τη φωνή του και δεσπόζει στον χώρο και στο τραγούδι. Επόμενη επίθεση από το κέντρο το “Indestructible”. “We are fighting for a world without oppression. We are fighting for a world where we can live in without fear”. Οι στίχοι κομμένοι και ραμμένοι για το σήμερα. Το motto μιας γενιάς που τα έχει περάσει όλα. Δεν ξέρω αν έμεινε κάτι ακόμα να βιώσουμε.

   Κιθαριστικές τσαχπινιές και το δίφωνο να τεντώνει το υπερπέραν στο “Robot King”. Εριστικό και επιθετικό το “Cyanide”. Το “Down In The Dumps” έχει κάτι παλιακό μεταλλικό, έχει μια χρυσή κορδέλα ραμμένη πάνω στο επικό στοιχείο. Το άλμπουμ τελειώνει με τον νταλκά “Skyfall”. Δωδεκάλεπτο που τελειώνει γρήγορα. Όλη η ένταση του άλμπουμ χύνεται στα ηχεία, για να καταφέρει την κίνηση ματ.

   Δεν με ενδιαφέρει αν αυτό το άλμπουμ είναι ισάξιο ή όχι με εκείνα που έχουμε αγαπήσει. Είναι ένα εντυπωσιακό άλμπουμ, που θα ξαναφέρει όλους τους φαν «δεμένους» εμπρός τους. Είναι δύναμη και ελπίζω να φτάσει εκείνη η στιγμή που θα παραληρούμε βλέποντάς τους ζωντανά. Αρκετά περιμέναμε νομίζω.

United forever
Hello-Mary

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Συνέντευξη με τους Spitfire στο noizy.gr

Lead Me On… My Way! (Ή αλλιώς… κάτι σαν πρόλογος)   Οι Spitfire μας συντροφεύουν εδώ και είκοσι επτά χρόνια περίπου και οι θύμησες είναι πολλές… παρά πολλές. Αν μάλιστα οι καντεμιές δεν ήταν περισσότερες, ίσως μάλιστα να μιλούσαμε τώρα για μία μπάντα φαινόμενο στον παγκόσμιο χάρτη του σκληρού Ροκ. Τι, εκπλήσσεστε; Καλά, δεν έχετε ακούσει το “First Attack”; Τότε, τι γκριμάτσες είναι αυτές; Τα πράγματα είναι πολύ απλά… Μιλάμε για ένα ντεμπούτο-φωτιά και για ένα σπουδαίο δίσκο (Die Fighting), που ήλθε να μας βρει το 2009… Είχα μιλήσει κι εγώ τότε με τον Ηλία, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, και έλεγα από μέσα μου πως μπορεί να ξορκίστηκε η ρημαδοκατάρα, μπορεί να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι είκοσι-τόσα χρόνια για καινούργια δουλειά… Δεν έχω ιδέα τι επιφυλάσσει το μέλλον στα παιδιά, κανείς δεν μπορεί να έχει φυσικά, πλην όμως ξέρω ότι αυτό το αεροπλάνο δεν θέλει να σταματήσει να πετάει!   Η Μαίρη Ζαρακοβίτη συναντήθηκε με τους Spitfire και μας έφερε μια συνέντευξη-ποταμό.

Η Διαδρομή

Η Διαδρομή Του Γιώργου Παπακωνσταντή Εκδόσεις Λιβάνη    Ο Άγγελος, ένας άνδρας σχετικά επιτυχημένος, όταν μαθαίνει ότι είναι σοβαρά άρρωστος και οι γιατροί του δίνουν τέσσερις με πέντε μήνες ζωής, αντί να προσπαθήσει να θεραπευτεί, φεύγει για ένα μοναχικό ταξίδι στην Ευρώπη, αλλά στην πραγματικότητα ξεκινά ένα ταξίδι μέσα του, στο παρελθόν και στις σκέψεις του, κάτω από την πίεση ότι η ζωή του τελειώνει.    Στο ταξίδι αυτό επανέρχονται και «συγκρούονται» ξανά οι δυο μεγάλες αγάπες της ζωής του, επαναφέροντας τα βασικά διλήμματα ανάμεσα στα πρέπει και στα θέλω.    «Η Διαδρομή» είναι μια περιπλάνηση ανάμεσα στους απολογισμούς της ζωής και στην καταλυτική επίδραση του έρωτα μπροστά στον χρόνο που τελειώνει. Μια αναδρομή σε σκέψεις, σχέσεις και συναισθήματα ενός ανθρώπου που προσπαθεί να δημιουργήσει καινούρια θέληση για ζωή.    Ένα ταξίδι στο παρελθόν για άντληση δύναμης για το μέλλον.  Ένα ταξίδι στην Ελπίδα. Λίγα λόγια για το συγγραφέα    Ο Γιώργος Παπακων

Sabaton, Accept, Twilight Force LiVE @ Piraeus 117 Academy

   Αυτό το live το περίμενα πολύ καιρό. Οι Sabaton είναι μια μπάντα που μας έχει κερδίσει με το πείσμα της, τη μεθοδικότητά της και την αγάπη της για την ιστορία και ιδιαίτερα για την ιστορία της χώρας μας. Όσο για τους Accept, τα λόγια φαντάζουν λίγα μπρος σε αυτούς τους θρύλους του metal. Όταν επισκέπτονται τη χώρα είναι για εμάς εθνική γιορτή. Μεγαλώσαμε μαζί τους, περπατήσαμε τα μονοπάτια της μουσικής τους, γαλουχηθήκαμε με τις μελωδίες τους. Τώρα για τους Twilight Force, ήτο για μένα διακαής πόθος να τους δω ζωντανά, να ανακαλύψω τη μουσική τους και να επιβεβαιώσω την αρχική μου γνώμη ότι αυτά τα παιδιά πατάνε σταθερά και κινούνται προς την κορυφή. Διαβάστε περισσότερα στο  noizy.gr